18 Pułk Piechoty (austro-węgierski)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1682 |
| Rozformowanie | 1918 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | 10 Dywizja Piechoty |
_in_Parade.png)
Czeski Pułk Piechoty Nr 18 (IR. 18) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia pułku[edytuj | edytuj kod]
Pułk kontynuował tradycje pułku utworzonego w 1682 roku[1].
Okręg uzupełnień nr 18 Königgrätz na terytorium 9 Korpusu[1].
Kolory pułkowe: ciemnoczerwony (dunkelrot), guziki srebrne.
Skład narodowościowy w 1914 roku 23% – Niemcy, 75% – Czesi[2].
W 1873 roku sztab pułku znajdował się Jaromierzu (niem. Josephstadt), natomiast komenda rezerwowa i stacja okręgu uzupełnień w Sadowej[3].
W 1891 roku pułk (bez 4. batalionu) stacjonował w Königgrätz i wchodził w skład 20 Brygady Piechoty należącej do 10 Dywizji Piechoty, natomiast 4. batalion był detaszowany na terytorium 15 Korpusu do twierdzy Bileća (niem. Bilek) i podporządkowany komendantowi 6 Brygady Górskiej należącej do 18 Dywizji Piechoty[4].
Do 1899 roku pułk stacjonował w Terezinie (niem. Theresienstadt) oraz Sadowej (1. batalion) i wchodził w skład 57 Brygady Piechoty należącej do 29 Dywizji Piechoty[5].
W latach 1899–1906 pułk (bez 2. batalionu) stacjonował w Ołomuńcu na terytorium 1 Korpusu i wchodził w skład 10 Brygady Piechoty należącej do 5 Dywizji Piechoty. Na terytorium 9 Korpusu pozostał 2. batalion w Sadowej, który był podporządkowany komendantowi 58 Brygady Piechoty należącej do tej samej 29 Dywizji Piechoty[6].
W 1906 roku pułk (bez 2. batalionu) został przeniesiony na terytorium 14 Korpusu (komenda pułku razem z 4. batalionem do Brunico (niem. Bruneck), 1. batalion do Lienzu, 3. batalion do Niederdorfu) i włączony w skład 15 Brygady Piechoty należącej do 8 Dywizji Piechoty. W okręgu uzupełnień, w Sadowej, pozostał 2. batalion, który nie zmienił podporządkowania[7]. W 1908 roku 1. batalion został przeniesiony z Lienzu do Brunico[8].
W latach 1910–1914 pułk stacjonował w Sadowej z wyjątkiem 2. batalionu, który był detaszowany na teren 16 Korpusu i stacjonował w Nevesinje[1].
Pułk wchodził w skład 20 Brygady Piechoty należącej do 10 Dywizji Piechoty, natomiast detaszowany 2. batalion był podporządkowany komendantowi 3 Brygady Górskiej należącej do 18 Dywizji Piechoty[9].
W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami w 1914 i 1915 roku w Galicji. Uczestniczył w bitwie gorlickiej. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach wojennych nr: 4 w Grabiu, 138 w Bogoniowicach, 139 w Tursku-Łosiach, 58 w Przysłupie.
Szefowie pułku[edytuj | edytuj kod]
Kolejnymi szefami pułku byli:
- FZM Wenzel Alois Vetter von Lilienberg (1821 – †6 II 1840),
- FML Maximilian Reising von Reisinger (1840 – †30 I 1848),
- wielki książę Rosji Konstanty (1848 – †25 I 1892),
- arcyksiążę, FZM Leopold Salvator (od 1893)[1].
Drugimi szefami pułku byli:
- generał kawalerii Eugen Isidor von Falkenhayn (1849 – †16 IX 1853),
- generał kawalerii Karl Pergler von Perglas (1853 – †2 V 1868)[1].
Żołnierze[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci pułku
- płk Adolf Teutschenbach von Ehrenruhe (1873[3])
- płk Joseph von Kaliwoda ( – 1891 → komendant 34 Brygady Piechoty[10])
- płk Hugo Scheriau (1892[10] – )
- płk Gustav von Wittich ( – 1899 → komendant 40 Brygady Piechoty)
- płk Eduard von Siebert (1899 – 1 XI 1902 → stan spoczynku w stopniu tytularnego generała majora)
- płk Karl Sandner von Sendburg (1902–1905 → komendant 51 Brygady Piechoty Obrony Krajowej)
- płk Kamillo Rebensteiner von Blankenfeld (1905 – 1908 → stan spoczynku)
- płk Gustav von Malzer (1908[11] – 1912 → komendant 94 Brygady Piechoty)
- płk Franz Otahal von Ottenhorst (1912–1914[1])
- Oficerowie
- kpt. Wilhelm von Biela
- kpt. Julius Swoboda
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 414.
- ↑ Infanterie-Regimenter 1 – 102 as at July 1914.. [dostęp 2010-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)].
- ↑ a b Rocznik oficerski 1873 ↓, s. 239.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1891 ↓, s. 111, 123, 340.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1899 ↓, s. 127, 404.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 119, 135, 452.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1907 ↓, s. 137, 147, 460.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1909 ↓, s. 484.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 99, 116.
- ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1892 ↓, s. 344.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1909 ↓, s. 482.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1873. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1873.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1892. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1892.
- Schematismus für das Kaiserliche und Königliche Heer und für das Kaiserliche und Königliche Kriege-Marine für 1895. Wiedeń: K. K. Hof- und Staatsdruckerei, 1894. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900–1914
- Austro-Hungarian Land Forces 1848–1918 By Glenn Jewison & Jörg C. Steiner
- Polegli na ziemiach polskich z K.u.K. Infanterie Regiment Erzherzog Leopold Salvator Nr 18. polegli.forgen.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-17)].
