15 Brygada Wsparcia Dowodzenia

15 Brygada Wsparcia Dowodzenia
Ilustracja
Odznaka pamiątkowa[1]
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1 listopada 1968

Nazwa wyróżniająca

Sieradzka

Tradycje
Święto

19 października

Nadanie sztandaru

październik 1995

Dowódcy
Pierwszy

płk Bernard Mieńkowski

Obecny

płk Wojciech Daniłowski

Organizacja
Numer

1551[2]

Dyslokacja

Sieradz

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska łączności

Podległość

Dowództwo Garnizonu Warszawa

15 Sieradzka Brygada Wsparcia Dowodzenia (15 BWD) – związek taktyczny Wojsk Łączności Sił Zbrojnych RP.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie zarządzenia Nr 0301/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 9 grudnia 1954 roku, w Zegrzu Północnym, w terminie do dnia 1 stycznia 1955 roku, sformowana została 112 Samodzielna Kompania Radiolinii. Na podstawie zarządzenia Nr 0266/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 28 listopada 1955 roku, w garnizonie Sieradz, w terminie do dnia 1 lutego 1956 roku sformowany został 56 batalion radiolinii (JW 1069). Jednostka powstała na bazie 112 skrlk, dyslokowanej z Zegrza do Sieradza i wchodziła w skład Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Na podstawie Zarządzenia Nr 024/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 7 marca 1962 roku batalion przeformowany został w 15 pułk radioliniowo-kablowy.

Z dniem 1 stycznia 1965 roku oddział podporządkowany został dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Na podstawie rozkazu Nr 0112/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 lipca 1968 roku dowódca POW, w terminie do dnia 1 listopada 1968 roku przeformował pułk w 15 Brygadę Radioliniowo-Kablową. 19 lipca 1975 roku brygada podporządkowana została dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego.

19 października 1995 roku, w 60. rocznicę przybycia do Sieradza 31 Pułku Strzelców Kaniowskich, brygada otrzymała nazwę wyróżniającą Sieradzka, a w następnym roku została wyróżniona przez Szefa Sztabu Generalnego WP Znakiem Honorowym.

Oznaka rozpoznawcza

W 2001 roku brygada podporządkowana została dowódcy Garnizonu Warszawa. Z dniem 1 stycznia 2002 roku, decyzją Ministra Obrony Narodowej, jednostka przeformowana została w 15 Sieradzką Brygadę Wsparcia Dowodzenia.

Święto brygady – 19 października.

Decyzją Nr 288/MON/PSSS Ministra Obrony Narodowej z 31 sierpnia 2005 wprowadzono odznakę pamiątkową i oznakę rozpoznawczą Brygady[1].

7 kwietnia 2006 roku dowódca Garnizonu Warszawa gen. dyw. Jan Klejszmit przekazał na ręce dowódcy brygady płk. mgr. inż. Jana Sobotki Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[3]. Decyzją Ministra Obrony Narodowej Nr 106/MON z dnia 10 kwietnia 2013 roku wprowadzono proporczyk na beret 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia[4].

Struktura brygady i podstawowe wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

15 BWD
Star 944 – RWŁC-10T
WWK-10/C
PKK-S – Polowa Kancelaria Kryptograficzna

Brygada jest jednostką organizacyjną Dowództwa Garnizonu Warszawa.

Składa się z dowództwa, sztabu, batalionów łączności, pododdziałów logistycznych i zabezpieczenia.

Na wyposażeniu brygady znajdują się między innymi:

  • aparatownie komutacyjne (RWŁC)
  • aparatownie transmisyjne
  • polowe węzły informatyczne
  • polowe węzły telefoniczne
  • węzłowe wozy kablowe
  • zestawy satelitarne

Żołnierze brygady[5][edytuj | edytuj kod]

Dowódcy

Sieradz – tu stacjonuje brygada

Oficerowie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Decyzja Nr 288/MON/PSSS Ministra Obrony Narodowej z 31 sierpnia 2005. [dostęp 2012-12-30]. (pol.).
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  3. Krzysztof Komorowski [red.]: Kronika Wojska Polskiego 2006. s. 101.
  4. Dziennik Urzędowy MON poz. 11. [dostęp 2018-11-29]. (pol.).
  5. Kowalski 2009 ↓, s. 2-137.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lech Kamiński, Bogdan Kosieniak, Janusz Marciniak, Aleksander Rawski, Ziemia Sieradzka i jej żołnierze. 60 lat Wojska Polskiego w Sieradzu, Sieradz 1995 r.
  • Jan Kowalski (red.), Księga Sieradzkich Żołnierzy Łączności, Światowy Związek Polskich Żołnierzy Łączności, Oddział w Sieradzu oraz Stowarzyszenie Przyjaciół 15. Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2009, s. 2-137.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]