Święty Walerian

Święty
Walerian

Valerianus

męczennik
św. Cecylia i św. Walerian
Data urodzenia	II wiek
Data i miejsce śmierci	ok. 230 okolice Rzymu
Czczony przez	Kościół katolicki Cerkiew prawosławną
Wspomnienie	14 kwietnia (kat.) 22 listopada (praw. według kal. jul.) (razem z męcz. Cecylią Rzymską) 5 grudnia (praw. według kal. greg.)
Patron	od klęsk (sztormu), ziemi czerskiej
Szczególne miejsca kultu	Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP w Górze Kalwarii
Multimedia w Wikimedia Commons

Święty Walerian, łac. Valerianus (ur. II wiek, zm. ok. 230) – męczennik chrześcijański, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Żywot świętego[edytuj | edytuj kod]

Święty Walerian żył na przełomie II i III wieku. Według skąpych źródeł historycznych, był bratem św. Tyburcjusza^[1]. Obaj zginęli śmiercią męczeńską na początku III wieku. Zostali pochowani na cmentarzu przy Via Appia. Pozostałe informacje pochodzą z legend o św. Cecylii, którą stracono w kilka dni później.

Hagiografia

Walerian był szlachetnie urodzonym poganinem, za którego miała być wydana Cecylia, pragnąca poświęcić swe życie Bogu. W dniu zamążpójścia Cecylia powiedziała o tym pragnieniu Walerianowi, jak i o aniele strzegącym jej czystości ciała.

Złota legenda^[2]

Według Złotej legendy (Jakuba de Voragine), podczas nocy poślubnej Cecylia wyznała mężowi, że towarzyszy jej Anioł Stróż. Ujrzenie go jest możliwe tylko wtedy, kiedy Walerian przyjmie chrzest i "oczyści się".
Sakramentu Walerianowi udzielił papież św. Urban. Po powrocie z uroczystości, Walerian znalazł Cecylię w towarzystwie anioła trzymającego dwa wieńce z róż i lilii. Po wręczeniu wieńców Cecylii i Walerianowi anioł powiedział:
Te wieńce przez zachowanie czystości zachowajcie nietknięte, bom je wam od Boga przyniósł.
Wieńce te miały być niewidoczne dla osób nieczystych.

Tyburcjusz

W ślad za Walerianem chrzest przyjął jego brat Tyburcjusz^[3]. Od tej chwili bracia zaczęli czynić dobro, przejawiające akt miłosierdzia, m.in. grzebiąc ciała chrześcijańskich męczenników. Zostali przyłapani przez jednego z prefektów, który kazał im złożyć ofiarę pogańskim bogom. Gdy odmówili, wyprowadzono ich poza Rzym, skatowano i ścięto mieczem. Prawdopodobne był to rok ok. 230.
Dzień później św. Maksym, żołnierz rzymski, został zatłuczony na śmierć biczami po tym, jak oznajmił, że był świadkiem wstąpienia dusz Waleriana i Tyburcjusza do nieba.

Kult[edytuj | edytuj kod]

Wspomnienie liturgiczne św. Waleriana i Towarzyszy obchodzone jest w Kościele katolickim 14 kwietnia (lub 15 kwietnia)^[4].

Cerkiew prawosławna wspomina męczennicę Cecylię Rzymską i świętych męczenników: Waleriana i Towarzyszy, 22 listopada/5 grudnia^[5], tj. 5 grudnia według kalendarza gregoriańskiego.

Kult w Polsce

W Kościele Niepokalanego Poczęcia NMP w Górze Kalwarii znajduje się sarkofag z czarnego marmuru, w którym przechowywane są relikwie św. Waleriana, pobrane z katakumb św. Pryscylli przy Via Nomentana w Rzymie i sprowadzone do Polski przez biskupa Stefana Wierzbowskiego w 1683 roku^[6].

Patronat

Po sprowadzeniu relikwii do Polski, biskup ogłosił św. Waleriana patronem ziemi czerskiej^[6].

Walerian jest również patronem chroniącym od klęsk żywiołowych, w szczególności sztormu^[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• święci prawosławni

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Święty Walerian, męczennik na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 2009-04-29]
• Męcz. Cecylia i święci męcz. Walerian, Tyburcjusz i Maksym – prawosławny kalendarz: 22 listopada (według kal. jul.) (ros.)