Łeontij Wojtowycz
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| doktor nauk historycznych | |
| Alma Mater | |
Łeontij Wiktorowycz Wojtowycz (ukr. Леонтій Вікторович Войтович), czasem Łewko Wojtowycz (ukr. Левко Войтович[1]) (ur. 16 maja 1951 w Jemanżelinsku? zm. 7 lutego 2023 we Lwowie[2]) – ukraiński historyk, mediewista.
W 1972 ukończył Politechnikę Lwowską. Od 1981 zajmuje się naukowo historią. W 1994 obronił doktorat. Od 1995 związany z Instytutem Ukrainoznawstwa NANU we Lwowie. Wykładowca na Lwowskim Uniwersytecie Narodowym im. Iwana Franki. Autor 8 książek oraz ponad 240 artykułów i recenzji. Specjalista w zakresie genealogii Rurykowiczów.
Członek Rady Redakcyjnej czasopisma „Średniowiecze Polskie i Powszechne”[3].
Prace w języku polskim[edytuj | edytuj kod]
- Lew Daniłowicz. Książę halicko-wołyński (ok.1225-ok.1301), Kraków 2020.
- Ruś Halicka a Bizancjum od XI do XIV wieku. Wybrane problemy. wuj.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-04)]., „Prace Historyczne”, 2011, Numer 138, s. 41-64.
- Walka o spadek po Romanowiczach a król polski Kazimierz III Wielki, w: Kazimierz Wielki i jego państwo. W siedemsetletnią rocznicę urodzin ostatniego Piasta na tronie polskim, red. J. Maciejewski, T. Nowakowski, Bydgoszcz 2011
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Łewko Wojtowycz: Udilni kniaziwstwa Riurykowycziw i Gedyminowycziw u XII-XVI st. Istoryko-heneałohiczne doslidżennia. Lwów, 1996. ISBN 966-02-0006-4. (ukr.)
- ↑ Помер відомий львівський історик Леонтій Войтович. Zaxid.net. [dostęp 2023-02-07]. (ukr.).
- ↑ Średniowiecze Polskie i Powszechne. [dostęp 2015-09-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Войтович Леонтій Вікторович. [dostęp 2015-09-29].