The Open Championship 2012

The Open Championship is de officiële naam van het belangrijkste golftoernooi in Europa. In het Nederlands spreekt met over het Brits Open, in het Engels over The Open. Het Brits Open is een van de vier Majors.

Het Brits Open van 2012 is gespeeld van 19 tot 22 juli op de Royal Lytham & St Annes Golf Club. Het prijzengeld is £5.000.000^[1], net als in 2011. De winnaar krijgt hiervan £900.000.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Er waren verschillende 36-holes toernooien waar spelers zich konden plaatsen voor het Open.

In Engeland waren 96 deelnemers. Een van hen was Sam Walker, bij deze elfde poging slaagde hij erin zich te plaatsen. Bekende namen die zich hier niet kwalificeerden zijn onder meer Colin Montgomerie en José María Olazabal.
In Zuid-Afrika waren vier plaatsen beschikbaar. Tim Sluiter stond na de eerste ronde aan de leiding met een score van 66, maar hij had in de tweede ronde 78 slagen nodig.
In Azië waren vier plaatsen beschikbaar. Guido van der Valk eindigde op de 19de plaats.

Een andere kwalificatie was succesvol voor Thongchai Jaidee en Richard Sterne. Zij waren de twee spelers die in de periode van het BMW International t/m het Iers Open het meest verdienden. Deze periode wordt wel de mini-Europese Tour genoemd.

De laatste mogelijkheid om te kwalificeren is om in de top-5 te eindigen in een van de laatste twee toernooien voor het Open: het Open de France of het Schots Open. Hierdoor kunnen Marcel Siem, David Howell, Søren Kjeldsen, Thomas Levet, David Lynn, Jeev Milkha Singh en Marc Warren meedoen.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 70. Er doen 166 spelers mee, twee daarvan zijn Alan Dunbar (winnaar Brits Amateur) en Manuel Trappel (winnaar Europees Amateur). Er doen drie (Amerikaanse) linkshandige spelers mee: Phil Mickelson, Ted Potter Jr en Bubba Watson.

Het hele toernooi wordt op BBC2 uitgezonden. Commentaar wordt al jaren geleverd door Hazel Irvine, en voormalig Tour-spelers Peter Alliss, Ken Brown en Wayne Grady. Alex Hay, die in 2011 overleed, werd vervangen door Tony Jacklin.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Tiger Woods startte op -4 na negen holes. Hij eindigde op -3 en werd ingehaald door Adam Scott, die een ronde van 64 (-6) maakte. Het 1ste-ronde-record van het Open is 64 en werd in 1983 op de Birkdale behaald door Craig Stadler, maar dat was 7 onder par. De tweede plaats werd op -5 ingenomen door Paul Lawrie, Zach Johnson en Nicolas Colsaerts, die onder meer een eagle op hole 2 maakte.
Rory McIlroy eindigde op -3 net als Tiger Woods, Ernie Els, Bubba Watson, Graeme McDowell en Toshinori Muto, maar beleefde een vreemd incident. Op hole 15 stond hij al op -3, maar daar raakte zijn teeshot het hoofd van een toeschouwer waarna de bal out of bounds ging. Hij bood zijn verontschuldigingen aan, tekende een handschoen en moest terug naar de tee om opnieuw af te slaan. Hij maakte een dubbel-bogey, maar op de volgende hole kwam zijn afslag op de green (par 4, 310 meter) en maakte hij weer een birdie. Op hole 18, ook een par 4, maakte hij nog een birdie zodat hij toch weer op -3 stond.
Tim Sluiter maakte een ronde van 73.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

De 31-jarige Brandt Snedeker is in ronde 2 met een score van 64 aan de leiding gegaan. Adam Scott staat alleen op de 2de plaats. Tiger Woods maakte weer een ronde van 67 en staat alleen op de 3de plaats. Nicolas Colsaert had een slechte dag en zakte naar de 51ste plaats, die hij onder meer deelde met Rory McIlroy, die een ronde van 75 maakte. Tim Sluiter stond na hole 16 op -2 maar maakte toen een dubbel-bogey op hole 17. Hij moest een par op de laatste hole maken om de cut te halen, die op +3 stond. Dat lukte.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Adam Scott nam de leiding terug en staat vier slagen voor op de nummer2, Graeme McDowell en Brandt Snedeker, die na ronde 2 op 130 stond, gelijk aan het record van het Open.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Na drie dagen zacht weer was er eindelijk wat wind, waardoor sommige spelers duidelijk moeite hadden met hun clubkeuze. Nicolas Colsaerts is met een mooie ronde van 65 geëindigd en 47 plaatsen gestegen. Luiten bleef ondanks een ronde van 74 toch nog op een gedeeld 45ste plaats, een betere eindpositie dan in 2011. De laatste ronde leek om de tweede plaats te gaan, want Adam Scott begon de ronde met vier slagen voorsprong op zijn achtervolgers. Maar een toernooi is nooit afgelopen totdat de laatste putt gevallen is. Ernie Els maakte een ronde van 68 en eindigde op -7 terwijl Scott drie bogeys op 15, 16 en 17 maakte, waarna hij ook op -7 stond. Hij moest een birdie op hole 18 maken om te winnen. Hij maakte een bogey en Ernie Els won zijn 4de Major-titel. Dit was de tweede overwinning van Els in het Brits Open, tien jaar na zijn eerste in 2002. Toen Colsaerts binnenkwam, stond hij nog op een gedeeld 10de plaats, maar aan het einde van de dag was dat een gedeeld 7de plaats geworden.

Leaderboard

Eindstand

Speler	Ronde 1		Nr	Ronde 2		Totaal	Nr	Ronde 3		Totaal	Nr	Ronde 4		Totaal	Nr
Ernie Els	67	-3	T6	70	par	-3	T7	68	-2	-5	T5	68	-2	-7	1
Adam Scott	64	-6	1	67	-3	-9	2	68	-2	-11	1	75	+5	-6	2
Tiger Woods	67	-3	T6	67	-3	-6	3	70	par	-6	4	73	+3	-3	T3
Brandt Snedeker	66	-4	T5	64	-6	-10	1	73	+3	-7	T2	74	+4	-3	T3
Luke Donald	70	par	T23	68	-2	-2	T11	71	+1	-1	T21	69	-1	-2	T5
Graeme McDowell	67	-3	T6	69	-1	-4	T5	67	-3	-7	T2	75	+5	-2	T5
Thomas Aiken	68	-2	T10	68	-2	-4	T5	71	+1	-3	T9	72	+2	-1	T7
Nicolas Colsaerts	65	-5	T2	77	+7	+2	T52	72	+2	+4	T54	65	-5	-1	T7
Thorbjørn Olesen	69	-1	T19	66	-4	-5	4	71	+1	-4	7	74	+4	par	T9
Zach Johnson	65	-5	T2	74	+4	-1	T15	66	-4	-5	T5	75	+5	par	T9
Louis Oosthuizen	72	+2	T76	68	-2	par	T23	68	-2	-2	T17	73	+3	+1	T19
Paul Lawrie	65	-5	T2	71	+1	-4	T5	76	+6	+ 2	T33	72	+2	+4	T34
Joost Luiten	73	+3	T99	70	par	+3	T68	69	-1	+2	T33	74	+4	+6	T45
Rory McIlroy	67	-3	T6	75	+5	+2	T52	73	+3	+5	T64	73	+3	+8	T60

Leider		Toernooirecord		MC = missed cut = cut gemist

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Er deden enkele spelers van de Europese Senior Tour en Champions Tour mee, zoals Mark Calcavecchia, Russ Cochran, Barry Lane, Sandy Lyle, Mark O'Meara en Tom Watson. Twee van hen, Tom Watson en Sandy Lyle, hebben dit toernooi al 35 keer gespeeld. Tom Watson won het vijf keer.