Maurice Schoemaker

Maurice Pierre Schoemaker (Anderlecht, 27 december 1890 - Etterbeek, 24 augustus 1964) was een Belgisch componist. Voor bepaalde werken gebruikte hij het pseudoniem: Wil Saer.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Hij was zoon van tuinier Jean Baptiste Schoemaker en onderwijzeres Marie Leonie Raes.

Wat de muzikale opvoeding betreft was Schoemaker autodidact. Pas op later leeftijd startte hij privéstudies voor harmonieleer bij Theo Ysaÿe, contrapunt bij Michel Brusselmans, fuga bij Martin Lunssens en compositie bij Paul Gilson. Hij was afgevaardigd beheerder bij de Belgische auteursrechtenorganisatie SABAM. Ook behoorde hij als leerling van Paul Gilson tot de componistengroep De Synthetisten. Opmerkelijk zijn zijn overwegend Vlaamse titels en zijn romantische stijl, duidelijk volgens Gilson-normen.

Zijn symfonisch gedicht Vuurwerk (1924) werd een succes onder andere dank de voortreffelijke uitvoeringen van het Groot Harmonieorkest van de Belgische Gidsen onder leiding van Arthur Prévost. Naast dit werk getuigd ook zijn opera Swane van een rijke orkestratie en evocatieve natuur. Samen met Marcel Poot wist hij binnen de groep van De Synthetisten zijn uitgesproken Vlaams karakter te bewaren.

Als dirigent stond hij vanaf 1925 voor het Dierentuinorkest in Antwerpen van Flor Alpaerts en dirigeerde eigen werken.

Composities[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor orkest[bewerken | brontekst bewerken]

1914 Een luimig reisje, voor kamerorkest
1922 Brueghel suite, voor orkest
1922 Deux fantasques, voor orkest
1925 Ter school, voor kamerorkest
1930 De legende van Heer Halewijn, symfonisch gedicht voor orkest
1931 Vlaamse rapsodie, voor orkest
1932 Eglogue d'automne, voor kamerorkest
1934 Les rois mages, voor klein orkest
1934 Vlaamse tonelen, voor orkest
1935 Drie volksliederen, voor kamerorkest
1936 Petite suite dans le style rococo, voor kamerorkest
1938 Sinfonia breve, voor orkest
1942 Mouvement symphonique, voor orkest
1943 Scènes espagnoles, voor kamerorkest
1944 Vlaamse dansen nr. 1 en 2, voor orkest
1946 Symphonie in a-mineur, voor orkest
1949 Marillac l'Epée, voor orkest
Sinfonische beweging

Concerten met orkest[bewerken | brontekst bewerken]

1920 Récit-Aria-Final, voor viool en orkest
1920 Romance, voor cello en orkest
1929 Sinfonia da Camera, voor saxofoonkwartet en orkest
1931 (circa) “Le légende de Sire Halewijn”, voor cello en orkest
1939 Pièce concertante, voor trombone en orkest
1941 Variazioni, voor hoorn en orkest
1947 Concerto, voor fagot en orkest

Heer Halewijn[bewerken | brontekst bewerken]

“Le légende de Sire Halewijn”, voor cello en orkest was diverse keren in de jaren dertig in Nederland te beluisteren. Cellist Marix Loevensohn, aan wie het opgedragen is, speelde het met orkesten in Leeuwarden, Rotterdam en Haarlem. In 1932 speelde hij het begeleid door het Rotterdams Philharmonisch Orkest onder leiding van Eduard Flipse. Het Vaderland constateerde een werk met in het begin veel dissonanten, dat later tot rust komt. Er werd vastgesteld dat het werk meermalen beluisterd moest worden om het te doorgronden.^[1] Het is voorts het enige werk van Schoemaker dat het Concertgebouworkest in Amsterdam van hem speelde, Marix Loevensohn was erin (opnieuw) solist onder leiding van Lodewijk De Vocht op 7 juli 1935; het was geprogrammeerd tussen Ouverture Charlotte Corday van Peter Benoit en Vreugde van de dirigent; na de pauze volgde de Symfonie in d-mineur van César Franck. Schoemaker was bij de uitvoering aanwezig. Paul F. Sanders meldde daarop in Het Volk dat het werk grote gebreken kent; de componist blijft op twee gedachten hinken.^[2] Andere hielden het op een talentvol componist.

Werken voor harmonie- en fanfareorkesten[bewerken | brontekst bewerken]

1922 Feu d'Artifice - vuurwerk, voor fanfareorkest - later ook voor harmonieorkest en 1924 ook voor symfonisch orkest
1934 Vlaamse taferelen - Scènes flamandes, voor harmonieorkest
1934 fantasie op het ballet "De Koning drinkt", voor harmonie- of fanfareorkest
1947 Ouverture romane, voor harmonieorkest
Variaties over en thema van Wil Saer, voor harmonieorkest

Muziektheater[bewerken | brontekst bewerken]

Opera's[bewerken | brontekst bewerken]

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto
1933	De Swane		19 februari 1933, Antwerpen, Koninklijke Vlaamse Opera	Emmanuel de Bom, gebaseerd op Stijn Streuvels pantheïstisch verhaal "Het woud"
1937	Arc-en-ciel	1 akte	7 januari 1963, Vlaamse Radio- en Televisieomroep	Michel de Ghelderode
1954	De toverviool - Kasper	2 aktes	6 december 1960, Vlaamse Radio- en Televisieomroep	Anton Van de Velde

Balletten[bewerken | brontekst bewerken]

1937 Pan, ballet

Schouwspel[bewerken | brontekst bewerken]

1938 Sire Halewijn, incidentele muziek voor het schouwspel van Michel de Ghelderode voor Recitanten, zang, koor en orkest

Koormuziek[bewerken | brontekst bewerken]

1914 Kleine vierstemmige suite, voor gemengd koor a capella - tekst: Emmanuel Hiel
1920 Christus factus est, voor vijfstemmig gemengd koor a capella

Vocaal- en koormuziek met orkest of instrumenten[bewerken | brontekst bewerken]

1921 La barque visionnaire, voor sopraan en orkest - tekst: C. L. Baudouin
1926 Het was een schoone tijd, voor zangstem en piano - tekst: Richard Minne
1929 De bloemen op wandel, voor kinderkoor (Sopraan - Alt) en orkest - tekst: J. Minnekens
1929 Psaume - Psalm, voor mezzosopraan of bariton en orkest - tekst: Michel de Ghelderode
1929 Sinfonia da camera, voor gemengd vocaal kwartet en kamerorkest
1930 2 Mélodies, voor zangstem en piano - tekst: Willy Koninckx
1934 Zonnedag, voor zangstem en piano - tekst: Willem Gyssels
1937 Gouden regen, voor zangstem en piano - tekst: Willem Gyssels
1938 Le Ciel en nuit s'est déplié..., voor zangstem en piano - tekst: Verhaeren
1938 Le ménétrier, voor zangstem en orkest (of piano) - tekst: Robert Vivier

Kamermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

1940 - Suite Champêtre, voor hobo, klarinet en fagot
1961 - Vogelkooi, voor klarinetkwartet

Werken voor orgel[bewerken | brontekst bewerken]

1937 - Pièce héroïque

Werken voor piano[bewerken | brontekst bewerken]

1934 - Sonate in ut
1936 - Fünf Rhythmen
1949 - Grafstede van Chopin, voor twee piano's

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

Les Cahiers de la Musique 2, 102-04 (Met werklijst)

Bronnen, noten en/of referenties

Bibliografie

Francis Pieters: Grootmeesters van de Simfonie en de Blaasmuziek - De Sythetisten, in: FEDEKAMNIEUWS Tweemaandelijks orgaan van de Fedekam Vlaanderen, 27e jaargang, nr. 3- juni 1982, pp. 178-181.
Francis Pieters: Maurits Schoemaker, in: Ook zij schreven voor blaasorkest, Wormerveer, 1996, pp. 138-139, ISBN 90-70628-35-X
Geïllustreerd muzieklexicon, onder redactie van Mr. G. Keller en Philip Kruseman, medewerking van Sem Dresden, Wouter Hutschenruijter (1859-1943), Willem Landré, Alexander Voormolen en Henri Zagwijn; uitgegeven in 1932/1949 bij J. Philips Kruseman, Den Haag; pagina 698 noemt hem Maurits
Flavie Roquet: Lexicon Vlaamse componisten geboren na 1800, Roeselare, Roularta Books, 2007, 946 p., ISBN 978-90-8679-090-6
Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9, deel 9, pagina 88
Diana von Volborth-Danys: CeBeDeM et ses compositeurs affilies : biographies, catalogues, discographie, Bruxelles: Centre belge de documentation musicale, 1977. Vol. I : A-L : 1977 : 211 p.; Vol. II : M-Z : 1980 : 276 p.
Karel De Schrijver: Bibliografie der Belgische Toonkunstenaars sedert 1800, Leuven : Vlaamse Drukkerij, 1958, 152 p.
Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
Jean-Marie Londeix: Musique pour saxophone, volume II : repertoire general des oeuvres et des ouvrages d'enseignement pour le saxophone, Cherry Hill: Roncorp Publications, 1985.
Paul Frank, Burchard Bulling, Florian Noetzel, Helmut Rosner: Kurzgefasstes Tonkünstler Lexikon - Zweiter Teil: Ergänzungen und Erweiterungen seit 1937, 15. Aufl., Wilhelmshaven: Heinrichshofen, Band 1: A-K. 1974. ISBN 3-7959-0083-2; Band 2: L-Z. 1976. ISBN 3-7959-0087-5
Storm Bull: Index to biographies of contemporary composers, Vol. II, Metuchen, N.J.: Scarecrow Press, 1974, 567 p., ISBN 0-8108-0734-3
Marc Honneger: Dictionnaire de la musique, Paris: Bordas, 1970-76
Music in Belgium : contemporary Belgian composers, Brussels: Manteau, 1964, 158 p.
P Townend: Who's who in music and musicians' international directory 1962, New York: Hafner Publishing Co., 1962, 331 p.
Joaquín Pena, Higinio Anglés, Miguel Querol Gavalda: Diccionario de la Música LABOR, Barcelona: Editorial Labor, 1954, 2V, 2318P.
Carl-Allan Moberg, Einar Sundstrom: Sohlman's musiklexikon : nordiskt och allmant upplagsverk for tonkonst, musikliv och dans, Stockholm: Sohlman Forlag, (1951-).
Theodore Baker: Baker's biographical dictionary of musicians - Fourth edition, New York: G. Schirmer, 1940.
Carlo Schmidl: Dizionario universale dei musicisti, Milan: Sonzogno, 1937, 2V p.

Externe links

↑ Redactie, Rotterdamsch Philharmonisch Orkest. Het Vaderland (14 november 1932). Geraadpleegd op 20 februari 2023 – via delpher.nl.
↑ Paul F. Sanders (P.F.S.), Lodewijk De Vocht als dirigent van het volksconcert (Belgische avond). Het Volk (8 juli 1935). Geraadpleegd op 20 februari 2023 – via delpher.nl.

[1] Redactie, Rotterdamsch Philharmonisch Orkest. Het Vaderland (14 november 1932). Geraadpleegd op 20 februari 2023 – via delpher.nl.

[2] Paul F. Sanders (P.F.S.), Lodewijk De Vocht als dirigent van het volksconcert (Belgische avond). Het Volk (8 juli 1935). Geraadpleegd op 20 februari 2023 – via delpher.nl.

[1]

[2]