Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1920 – 100 meter mannen

Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1920
100 meter mannen
Finale van de 100 m op de Olympische Spelen van 1920.
Gehouden in Vlag van België Antwerpen
Jaar 1920
Data 15 augustus (eerste ronde en kwartfinales)
16 augustus (halve finales en finale)
Sport atletiek
Accommodatie(s) Olympisch Stadion
Deelnemers 60 atleten uit 22 landen
Medailles
Goud  Charley Paddock  Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Zilver  Morris Kirksey  Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Brons  Harry Edward  Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Vorige: 1912     Volgende: 1924
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Atletiek op de
Olympische Zomerspelen 1920
Pictogram atletiek
Baanevenementen
100 m mannen
200 m mannen
400 m mannen
800 m mannen
1500 m mannen
5000 m mannen
10.000 m mannen
110 m horden mannen
400 m horden mannen
3000 m steeplechase mannen
4×100 m estafette mannen
4×400 m estafette mannen
3000 m team mannen
3 km snelwandelen mannen
10 km snelwandelen mannen
Wegevenementen
Marathon mannen
Veldevenementen
Verspringen mannen
Hink-stap-springen mannen
Hoogspringen mannen
Polsstokhoogspringen mannen
Kogelstoten mannen
Discuswerpen mannen
Speerwerpen mannen
Kogelslingeren mannen
Gewichtwerpen mannen
Gecombineerde evenementen
Vijfkamp mannen
Tienkamp mannen
Veldlopen
Veldlopen individueel mannen
Veldlopen team mannen

Het onderdeel van de 100 meter bij de mannen maakte deel uit van het atletiekprogramma van de Olympische Zomerspelen van 1920 in de Belgische stad Antwerpen. Het onderdeel vond plaats op 15 en 16 augustus 1920 in het Olympisch Stadion en werd gewonnen door de Amerikaan Charley Paddock. Zijn landgenoot Morris Kirksey won de zilveren medaille. Groot-Brittannië behaalde zijn eerste medaille op dit onderdeel met de bronzen medaille van Harry Edward.

Er namen 60 atleten deel afkomstig uit 22 landen, terwijl de enige Estse deelnemer op dit onderdeel, Reinhold Saulmann, was ingeschreven maar niet van start ging op de 100 m. Geen enkel land had meer dan 4 lopers, wat suggereert dat limiet van het maximaal aantal deelnemers was verlaagd nadat in 1908 en 1920 nog maximaal 12 atleten per land konden deelnemen.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Het was de zesde keer dat het onderdeel van de 100 m werd georganiseerd op de Olympische Spelen, nadat het in 1896 voor de eerste keer werd georganiseerd. Geen van de medaillewinnaars van Spelen van 1912 trad aan op de Spelen van 1920. Opmerkelijke deelnemers waren Charley Paddock uit de Verenigde Staten, de winnaar van het onderdeel op de Intergeallieerde Spelen van 1919 en favoriet voor de olympische titel, diens landgenoot Loren Murchison, die Paddock had verslagen in de Amerikaanse olympische selectieproeven, en Harry Edward uit Groot-Brittannië.

Egypte, Luxemburg, Monaco, Nieuw-Zeeland, Spanje en Zwitserland waren voor het eerst vertegenwoordigd op dit onderdeel. De nieuwe natie Tsjecho-Slowakije verscheen ook voor de eerste keer, hoewel Bohemen eerder afzonderlijk had deelgenomen. Voor het eerst deed Hongarije niet mee (als gevolg van het feit dat het niet was uitgenodigd op deze Spelen na de Eerste Wereldoorlog), waardoor de Verenigde Staten het enige land waren dat op elk van de eerste zes Olympische 100 meter-onderdelen voor mannen aantrad.

Competitieformat[bewerken | brontekst bewerken]

Anders dan bij de Spelen van 1908 en 1912, toen er drie rondes waren, werd dit onderdeel in 1920 verdeeld in vier rondes: de reeksen, de kwarfinales, de halve finales en de finale. Er waren twaalf reeksen van elks vier tot zes deelnemers. De beste twee van iedere reeks stootten door naar de kwartfinale. De 24 kwartfinalisten werden weerom verdeeld in vijf reeksen van vier of vijf deelnemers. Opnieuw stootten de twee beste deelnemers door naar de halve finales. In de halve finales waren er twee reeksen van telkens vijf deelnemers. De beste drie deelnemers traden aan in de finale, waaraan zes atleten deelnamen.

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Dit waren de geldende wereld- en olympische records voorafgaand aan de Olympische Zomerspelen van 1920:

Record Recordtijd Recordhouder Plaats Datum
Wereldrecord 10,6 s.[noot 1] Vlag van Verenigde Staten Donald Lippincott (USA) Stockholm 6 juli 1912
Olympisch record 10,6 s. Vlag van Verenigde Staten Donald Lippincott (USA) Stockholm 6 juli 1912

Tijdschema[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Uur
Zondag 15 augustus 1920 15:15
17:00
eerste ronde
kwartfinales
Maandag 16 augustus 1920 9:30
16:00
halve finales
finale

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Charles Paddock in het Olympisch Stadion in Antwerpen.
Morris Kirksey in 1920.

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 William Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 11,0 Q
2 Mario Riccoboni Vlag van Italië ITA 11,2 Q
3 Marcel Gustin Vlag van België BEL 11,3
4 Jan de Vries Vlag van Nederland NED
5 Ichiro Kaga Vlag van Japan JPN
6 Paul Hammer Vlag van Luxemburg LUX

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 René Mourlon Vlag van Frankrijk FRA 11,2 Q
2 August Sørensen Vlag van Denemarken DEN 11,3 Q
3 Erik Lindvall Vlag van Zweden SWE
4 Ahmed Khairy Vlag van Egypte EGY
5 Purma Bannerjee Vlag van India IND
František Skokan Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH DNS

Reeks 3[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 10,8 Q
2 Jacobus Bukes Vlag van Zuid-Afrika RSA 11,0 Q
3 Albert Heijnneman Vlag van Nederland NED 11,0
4 Vojtěch Plzák Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH

Reeks 4[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 William Hunt Vlag van Australië AUS 11,0 Q
2 Félix Mendizábal Vlag van Spanje ESP 11,2 Q
3 Francis Irvine Vlag van Zuid-Afrika RSA
4 Bjarne Guldager Vlag van Noorwegen NOR
5 Adolf Rysler Vlag van Zwitserland SUI
6 Nils Sandström Vlag van Zweden SWE

Reeks 5[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Vittorio Zucca Vlag van Italië ITA 11,4 Q
2 Cor Wezepoel Vlag van Nederland NED 11,5 Q
3 Leonard Dixon Vlag van Zuid-Afrika RSA
4 August Waibel Vlag van Zwitserland SUI
5 Alex Servais Vlag van Luxemburg LUX

Reeks 6[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Morris Kirksey Vlag van Verenigde Staten USA 11,0 Q
2 Josef Imbach Vlag van Zwitserland SUI 11,0 Q
3 René Lorain Vlag van Frankrijk FRA 11,1
4 Johan Johnsen Vlag van Noorwegen NOR 11,2
5 Jaime Camps Vlag van Spanje ESP
6 Giovanni-Battista Orlandi Vlag van Italië ITA

Reeks 7[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Paul Brochart Vlag van België BEL 11,4 Q
2 René Tirard Vlag van Frankrijk FRA 11,7 Q
3 Diego Ordóñez Vlag van Spanje ESP
4 Eduard Hašek Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH
5 Jean Colbach Vlag van Luxemburg LUX

Reeks 8[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 10,8 Q
2 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 10,9 Q
3 Carlos Botín Vlag van Spanje ESP 11,6
4 Shinichi Yamaoka Vlag van Japan JPN 11,6
5 Edmond Médécin Vlag van Monaco MON 11,8

Reeks 9[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Émile Ali-Khan Vlag van Frankrijk FRA 11,0 Q
2 Victor d'Arcy Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 11,1 Q
3 Rolf Stenersen Vlag van Noorwegen NOR
4 Dimitrios Karabatis Vlag van Griekenland GRE
5 Sven Malm Vlag van Zweden SWE

Reeks 10[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Harold Abrahams Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 11,0 Q
2 Alexander Ponton Vlag van Canada CAN 11,1 Q
3 Giorgio Croci Vlag van Italië ITA 11,3
4 Harry van Rappard Vlag van Nederland NED
Reinhold Saulmann Vlag van Estland EST DNS

Reeks 11[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Jack Oosterlaak Vlag van Zuid-Afrika RSA 11,0 Q
2 George Davidson Vlag van Nieuw-Zeeland NZL 11,1 Q
3 Agne Holmström Vlag van Zweden SWE
4 Fritiof Andersen Vlag van Denemarken DEN
5 Jean Lefebvre Vlag van België BEL

Reeks 12[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Jackson Scholz Vlag van Verenigde Staten USA 10,8 Q
2 Marinus Sørensen Vlag van Denemarken DEN 11,2 Q
3 Cyril Coaffee Vlag van Canada CAN
4 Julien Lehouck Vlag van België BEL
5 Asle Bækkedal Vlag van Noorwegen NOR

Kwartfinales[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 10,8 Q
2 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 10,9 Q
3 René Mourlon Vlag van Frankrijk FRA 11,0
4 William Hunt Vlag van Australië AUS 11,0
5 Mario Riccoboni Vlag van Italië ITA 11,5

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 William Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 11,0 Q
2 Félix Mendizábal Vlag van Spanje ESP 11,1 Q
3 Willie Bukes Vlag van Zuid-Afrika RSA
4 August Sørensen Vlag van Denemarken DEN
5 Vittorio Zucca Vlag van Italië ITA

Reeks 3[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 10,8 Q
2 Émile Ali-Khan Vlag van Frankrijk FRA 10,9 Q
3 George Davidson Vlag van Nieuw-Zeeland NZL 10,9
4 Harold Abrahams Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 11,0
5 Cor Wezepoel Vlag van Nederland NED

Reeks 4[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Jackson Scholz Vlag van Verenigde Staten USA 10,8 Q
2 Jack Oosterlaak Vlag van Zuid-Afrika RSA 11,0 Q
3 Josef Imbach Vlag van Zwitserland SUI 11,1
4 René Tirard Vlag van Frankrijk FRA 11,2
5 Alexander Ponton Vlag van Canada CAN 11,4

Reeks 5[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Morris Kirksey Vlag van Verenigde Staten USA 10,8 Q
2 Paul Brochart Vlag van België BEL 10,9 Q
3 Victor d'Arcy Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR
4 Marinus Sørensen Vlag van Denemarken DEN

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 10,8 Q
2 Jackson Scholz Vlag van Verenigde Staten USA 10,9 Q
3 Morris Kirksey Vlag van Verenigde Staten USA 11,0 Q
4 Jack Oosterlaak Vlag van Zuid-Afrika RSA 11,0
5 Félix Mendizábal Vlag van Spanje ESP

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 11,0 Q
2 Émile Ali-Khan Vlag van Frankrijk FRA 11,1 Q
3 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 11,2 Q
4 Paul Brochart Vlag van België BEL 11,3
5 William Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 11,3

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Halverwege lag de Amerikaan Jackson Scholz aan de leiding, maar hij viel terug in de tweede helft van de wedstrijd. Paddock won met een halve meter voorsprong op Kirksey, op korte afstand gevolgd door Edward. Sprint voor de vierde en vijfde plaats was zeer nipt. Aanvankelijk kende de jury de vierde plaats toe aan Ali-Khan, maar later werd duidelijk dat Scholz vierde was geëindigd.

Positie Baan Atleet Land Tijd
Goud 3 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 10,8
Zilver 1 Morris Kirksey Vlag van Verenigde Staten USA 10,9
Brons 6 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 10,9
4 5 Jackson Scholz Vlag van Verenigde Staten USA 10,9
5 4 Émile Ali-Khan Vlag van Frankrijk FRA 11,2
6 2 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 11,2