Jim Hines

Jim Hines
Volledige naam	James Ray Hines
Geboortedatum	10 september 1946
Geboorteplaats	Dumas
Overlijdensdatum	3 juni 2023
Overlijdensplaats	Hayward
Nationaliteit	Verenigde Staten
Lengte	1,83 m
Gewicht	81 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint
Trainer/coach	Jim Coleman
Eerste titel	Amerikaans kampioen 200 yd 1966
OS	1968
Extra	Wereldrecordhouder 100 m 1968-1983, 4 x 100 m 1968-1972
Portaal	Atletiek

James Ray (Jim) Hines (Dumas (Arkansas), 10 september 1946 – Hayward (Californië), 3 juni 2023) was een Amerikaanse atleet, die was gespecialiseerd op de sprint. Hines werd in 1968 tweevoudig olympisch kampioen en had bijna vijftien jaar het wereldrecord op de 100 m in handen. Hij was de eerste atleet ter wereld die, zij het handgeklokt, op deze afstand officieel de barrière van 10 seconden doorbrak.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

In zijn jeugd speelde Hines honkbal, totdat een atletiektrainer hem ontdekte en van hem een sprinter van wereldklasse maakte. Op de Amerikaanse kampioenschappen in Sacramento finishte hij in een handgeklokte 9,9 s (elektronische gelijkwaardig aan 10,03) en doorbrak hiermee als eerste atleet de 10 secondengrens. Twee andere atleten: Ronnie Ray Smith (achter hem in elektronisch gelijkwaardige 10,03 s) en Charles Greene (in de andere halve finale met 10,13 s) kregen dezelfde met de hand geklokte tijd toebedeeld.

De voorbereiding voor de Olympische Spelen van 1968 in Mexico-Stad werd verstoord door de rassenrellen in de Verenigde Staten. Men overwoog om de zwarte atleten van de Amerikaanse ploeg uit te sluiten van de Spelen. Uiteindelijk kwam het niet zo ver en Hines kwalificeerde zich voor de olympische finale. Op 14 oktober 1968 finishte hij voor de Jamaicaan Lennox Miller en zijn landgenoot Charles Greene in een elektronisch gestopte 9,95. Hierna ontstond er onduidelijkheid of deze tijd als wereldrecord te boek mocht staan. De IAAF besliste dat zijn 9,95 sneller was dan een hand geklokte 9,9 en erkende hiermee het wereldrecord. Hij liep met de Amerikaanse ploeg op de 4 x 100 m estafette samen met Charles Greene, Mel Pender en Ronnie Ray Smith in 38,2 een tweede wereldrecord en won zo hiermee het goud.

Na de Olympische Spelen tekende hij bij het American football-team Miami Dolphins, maar werd niet opgesteld. Zijn wereldrecord op de 100 m hield een ongebruikelijk lange tijd van vijftien jaar stand. Op 3 juli 1983 verbeterde de Amerikaan Calvin Smith zijn tijd naar 9,93.

Hines overleed op 76-jarige leeftijd^[1]^[2]^[3]