AT&T Pebble Beach National Pro-Am

AT&T Pebble Beach National Pro-Am
	Golfbaan van de Pebble Beach Golf Links
Plaats	Pebble Beach, Californië
Oprichting	1937
Golfbaan	Pebble Beach Golf Links; Monterey Peninsula Country Club; Spyglass Hill Golf Course
Par	72 (PB), 70 (MP), 72 (SH)
Lengte	6233 m (PB), 6253 m (MP), 6271 m (SH)
Tour(s)	Amerikaanse PGA Tour
Datum	februari
Portaal	Golf

De AT&T Pebble Beach National Pro-Am is een golftoernooi in de Verenigde Staten en maakt deel uit van de Amerikaanse PGA Tour. Het toernooi vindt sinds 2010 op drie verschillende golfbanen plaats: de Pebble Beach Golf Links, de Monterey Peninsula Country Club en de Spyglass Hill Golf Course. Alle golfbanen bevinden zich in Pebble Beach, Californië.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Het toernooi werd in 1937 opgericht door zanger en acteur Bing Crosby en bestond toen uit een ronde van achttien holes. Het was het eerste nationale Pro-Am kampioenschap en stond bekend als het Bing Crosby National Pro-Amateur en ook wel als de Crosby Clambake. Tot de Tweede Wereldoorlog werd het gespeeld op de Rancho Santa Fe Golf Club in Rancho Santa Fe, Californië. De eerste editie werd gewonnen door Sam Snead en was zo'n succes, dat de tweede editie al uit twee rondes van 18 holes bestond.

Na de oorlog werd het toernooi uitgebreid tot 54-holes en voortgezet in Pebble Beach en werd van tot 1966 op drie verschillende golfbanen gespeeld: de Pebble Beach Golf Links, de Cypress Point Club en de Monterey Peninsula Country Club. In 1958 won Billy Casper het toernooi, dat toen voor het eerst uit 72 holes bestond.

In 1967 werd Monterey Peninsula vervangen door Spyglass Hill Golf Course. In 1991 werd Cyprus Point van de lijst geschrapt omdat de club geen gekleurde spelers wilde toelaten. De derde baan werd toen de Poppy Hills Golf Course, maar dat was geen succes. De drainage was slecht, en Monterey Peninsula werd weer op de lijst gezet.

In 1977 overleed Bing Crosby op een golfbaan in Spanje. Negen jaar later werd AT&T de sponsor van het toernooi.

Het toernooi is altijd in februari. Hoewel men in Pebble Beach mooi weer verwacht, moest het toernooi zeven keer ingekort worden vanwege de vele regen (1952, 1974, 1981, 1986, 1998, 1999 en 2009). In 1996 werd zelfs het hele toernooi afgelast.

Formule[bewerken | brontekst bewerken]

Iedere professional speelt met een amateur. Ze spelen als team en de pro speelt ook voor een individuele score. Er wordt drie dagen op drie verschillende banen gespeeld. Na drie dagen is er een cut, waarna de beste 54 pro's en de beste 25 teams doorgaan, zij spelen de laatste ronde op de Pebble Beach Golf Club. De amateurs zijn vaak bekende Amerikanen zoals Bill Murray, Kevin Costner, Glenn Frey en Tom Brady.

De professionals[bewerken | brontekst bewerken]

De selectie van de professionals komt als volgt tot stand:

voormalige winnaars van het toernooi
voormalige winnaars van de vier Majors
16 sponsoruitnodigingen

Daarna wordt het spelersveld aangevuld door de hoogste spelers van de Amerikaanse PGA Tour.

Golfbanen[bewerken | brontekst bewerken]

Dit toernooi werd op verschillende golfbanen gespeeld; zie tabel:

Naam	Jaren
Rancho Santa Fe Golf Club	1937-1942
Pebble Beach Golf Links	1947-heden
Cypress Point Club	1947-1998
Monterey Peninsula Country Club	1947-1966, 1977, 2010-heden
Spyglass Hill Golf Course	1967-heden
Poppy Hills Golf Course	1999-2009

Huidig

Winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Alle winnaars hebben de Amerikaanse nationaliteit, behalve Bruce Crampton (1965) en Brett Ogle (1993) uit Australië en Vijay Singh (2004) uit Fiji.

Jaar	Winnaar	Score		1ste prijs ($)	Info
Bing Crosby Pro-Am
1937	Sam Snead	68	–4	500	1 ronde (18-holes)
1938	Sam Snead	139	–5	500	1ste editie met 2 ronden (36-holes)
1939	E.J. "Dutch" Harrison	138	0	500
1940	Ed Oliver	135	–9	500
1941	Sam Snead	136	–8	500
1942	Johnny Dawson	133	–11	800
1943	Geen toernooi, wegens de Tweede Wereldoorlog
1944
1945
1946
1947	George Fazio Ed Furgol	213	/	2.000	1ste editie met 3 verschillende golfbanen
1948	Lloyd Mangrum	205	–10	2.000
1949	Ben Hogan	208	–8	2.000
1950	Jack Burke jr. Dave Douglas Smiley Quick Sam Snead	214	–2	2.000
1951	Byron Nelson	209	–7	2.000
1952	Jimmy Demaret	145	+1	2.000	Wegens slechte weer, 1 ronde ingekort
Bing Crosby National Pro-Am Golf Championship
1953	Lloyd Mangrum	204	–12	2.000
1954	E.J. "Dutch" Harrison	210	–6	2.000
1955	Cary Middlecoff	209	–7	2.500
1956	Cary Middlecoff	202	–14	2.500
1957	Jay Hebert	213	–3	2.500
1958	Billy Casper	277	–11	4.000	1ste editie met vier speelronden
Bing Crosby National Pro-Am
1959	Art Wall jr.	279	–9	4.000
1960	Ken Venturi	286	–2	4.000
1961	Bob Rosburg	282	–6	5.300
1962	Doug Ford ^po	286	–2	5.300
1963	Billy Casper	285	–3	5.300
1964	Tony Lema	284	–4	5.800
1965	Bruce Crampton	284	–4	7.500
1966	Don Massengale	283	–5	11.000
1967	Jack Nicklaus	284	–4	16.000
1968	Johnny Pott ^po	285	–3	16.000
1969	George Archer	283	–5	25.000
1970	Bert Yancey	278	–10	25.000
1971	Tom Shaw	278	–10	27.000
1972	Jack Nicklaus ^po	284	–4	28.000
1973	Jack Nicklaus ^po	282	–6	36.000
1974	Johnny Miller	208	–8	27.750	Wegens slechte weer, afgewerkt in 3 ronden
1975	Gene Littler	280	–8	37.000
1976	Ben Crenshaw	281	–7	37.000
1977	Tom Watson	273	–15	40.000
1978	Tom Watson ^po	280	–8	45.000
1979	Lon Hinkle ^po	284	–4	54.000
1980	George Burns	280	–8	54.000
1981	John Cook	209	–7	40.500	Wegens slechte weer, afgewerkt in 3 ronden
1982	Jim Simons	274	–14	54.000
1983	Tom Kite	276	–12	58.500
1984	Hale Irwin ^po	278	–10	72.000
1985	Mark O'Meara	283	–5	90.000
AT&T Pebble Beach National Pro-Am
1986	Fuzzy Zoeller	205	–11	108.000	Afgewerkt in 3 ronden
1987	Johnny Miller	278	–10	108.000
1988	Steve Jones ^po	280	–8	126.000
1989	Mark O'Meara	277	–11	180.000
1990	Mark O'Meara	281	–7	180.000
1991	Paul Azinger	274	–14	198.000
1992	Mark O'Meara ^po	275	–13	198.000
1993	Brett Ogle	276	–12	225.000
1994	Johnny Miller	281	–7	225.000
1995	Peter Jacobsen	271	–17	252.000
1996	Toernooi halverwege geannuleerd wegens slecht weer
1997	Mark O'Meara	268	–20	342.000
1998	Phil Mickelson	202	–14	450.000	Afgewerkt in 3 ronden
1999	Payne Stewart	206	–10	504.000	Afgewerkt in 3 ronden
2000	Tiger Woods	273	–15	720.000
2001	Davis Love III	272	–16	720.000
2002	Matt Gogel	274	–14	720.000
2003	Davis Love III	274	–14	900.000
2004	Vijay Singh	272	–16	954.000
2005	Phil Mickelson	269	–19	954.000
2006	Arron Oberholser	271	–17	972.000
2007	Phil Mickelson	268	–20	990.000
2008	Steve Lowery ^po	278	–10	1.080.000
2009	Dustin Johnson	201	–15	1.098.000	Afgewerkt in 3 ronden
2010	Dustin Johnson	270	–16	1.116.000
2011	D.A. Points	271	–15	1.134.000
2012	Phil Mickelson	269	–17	1.152.000
2013	Brandt Snedeker	267	–19	1.170.000
2014	Jimmy Walker	276	–11	1.188.000
2015	Brandt Snedeker	265	–22	1.224.000
2016	Vaughn Taylor	270	–17	1.260.000
2017	Jordan Spieth	268	–19	1.296.000
2018	Ted Potter Jr	270	–17	1.332.000
2019	Phil Mickelson	268	–19	1.368.000
2020	Nick Taylor	268	–19	1.404.000
2021	Daniel Berger	270	–18	1.404.000	Vanwege Covid-19 geen amateurs; cut na 36 holes

Toernooirecord		^po = winnaar na play-off

Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Dertien spelers hebben tot dusverre meer dan één keer dit toernooi gewonnen:

Mark O'Meara (5): 1985, 1989, 1990, 1992, 1997
Phil Mickelson (5): 1998, 2005, 2007, 2012, 2019
Sam Snead (4): 1937, 1938, 1941, 1950 (tie)
Jack Nicklaus (3): 1967, 1972, 1973
Johnny Miller (3): 1974, 1987, 1994
Lloyd Mangrum (2): 1948, 1953
E.J. "Dutch" Harrison (2): 1939, 1954
Cary Middlecoff (2): 1955, 1956
Billy Casper (2): 1958, 1963
Tom Watson (2): 1977, 1978
Davis Love III (2): 2001, 2003
Dustin Johnson (2): 2009, 2010
Brandt Snedeker (2): 2013, 2015

Liefdadigheid[bewerken | brontekst bewerken]

De opbrengst van het toernooi gaat naar de Monterey Peninsula Foundation. Deze stichting verdeelt het geld over andere instellingen die onder meer investeren in gezondheid, scholing en jeugdprogramma's. Tot 2010 ging er ruim US$ 85.000.000 naar deze stichting.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

(en) Website van het toernooi
(en) Website van de stichting