محمد مایلی‌کهن
 محمد مایلی‌کهن در سال ۲۰۱۶ | ||
| شناسنامه | ||
|---|---|---|
| نام کامل | محمد مایلی‌کهن | |
| زادروز | ۳۰ خرداد ۱۳۳۳ (۶۹ سال) | |
| زادگاه | بندر انزلی، ایران | |
| نام مستعار | حاجی مایلی | |
| اطلاعات باشگاهی | ||
| باشگاه کنونی | ||
| پُست | هافبک | |
| باشگاه‌های جوانان | ||
| ۱۹۶۹–۱۹۷۴ | قصر یخ | |
| باشگاه‌های حرفه‌ای | ||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی (گل) |
| ۱۹۷۴–۱۹۷۶ ۱۹۷۶–۱۹۸۹ | نفت تهران پرسپولیس | |
| تیم ملی | ||
| ۱۹۷۸–۱۹۸۲ | ایران | ۶ (۰) |
| دوران مربیگری | ||
| ۱۹۹۰–۱۹۹۲ ۱۹۹۱–۱۹۹۳ ۱۹۹۲–۱۹۹۵ ۱۹۹۵–۱۹۹۷ ۱۹۹۸–۱۹۹۹ ۲۰۰۳ ۲۰۰۳–۲۰۰۴ ۲۰۰۴ ۲۰۰۶–۲۰۰۷ ۲۰۰۸–۲۰۱۱ ۲۰۱۲–۲۰۱۳ ۲۰۱۳ ۲۰۱۴–۲۰۱۶ ۲۰۱۶–۲۰۱۷ | پرسپولیس (دستیار) ایران (دستیار) فوتسال ایران ایران شهرداری تبریز امید ایران سایپا پیکان فولاد خوزستان سایپا گهر دورود صبای قم امید ایران (مدیر فنی) ملوان بندر انزلی | |
محمد مایلی‌کهن (زادهٔ ۳۰ خرداد ۱۳۳۳[۱]) بازیکن پیشین و مربی فوتبال اهل ایران است. او هم‌اکنون نائب‌رئیس دوم کانون مربیان فوتبال ایران است. وی ۱۴ سال عضو باشگاه فوتبال پرسپولیس و بازیکن تیم ملی فوتبال ایران از جمله در بازیهای آسیایی ۱۹۸۲ بود.
مایلی کهن مربی تیم‌های باشگاهی مختلفی در ایران بوده‌است. او یکبار به مدت دو سال و بار دیگر به مدت هفده روز سرمربی تیم ملی ایران بود و یکبار هم سرپرستی تیم امید را در زمان مربی گری محمد خاکپور بر عهده گرفت. کسب مقام چهارم جام جهانی فوتسال ۱۹۹۲ و مقام سوم جام ملتهای آسیا ۱۹۹۶ مهم‌ترین موفقیت‌های مایلی کهن در عرصه مربیگری هستند، وی در سال ۱۴۰۲ در رسانه ها اعلام کرد که شغل اصلی من صادرات فضولات دامی به اروپا است.
دوران بازی[ویرایش]
پرسپولیس[ویرایش]
محمد مایلی کهن با ۱۴ سال بازی برای پرسپولیس، پس از علی پروین بیشترین سابقه بازی در این تیم را دارد. مایلی کهن از بهمن ۱۳۵۴ تا بهمن ۱۳۶۸ برای پرسپولیس به میدان رفت.
دوران مربیگری[ویرایش]
رده ملی[ویرایش]
تیم ملی فوتبال داخل سالن[ویرایش]
در مسابقات جهانی فوتسال ۱۹۹۲ در هنگ کنگ سرمربی تیم ملی فوتسال ایران بود که با این تیم به مقام چهارم مسابقات دست یافت.
دستیاری در تیم‌های ملی بزرگسالان و جوانان[ویرایش]
پس از آن برای مدتی به عنوان کمک مربی دوم تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۹۴ فعالیت کرد. در این دوره علی پروین سرمربی تیم ملی و ناصر ابراهیمی کمک مربی اول تیم بود. پس از عملکرد ناموفق تیم ایران در مرحله نهایی آن مسابقات، در کنفرانس خبری ای که پس از آخرین مسابقه ایران در قطر برگزار شد، مایلی کهن یک خبرنگار ایرانی را مضروب کرد و به همین خاطر به‌طور مادام العمر از مربیگری محروم شد.[۲] اما یک سال بعد بخشیده شد و به عنوان دستیار بهمن صالح نیا در تیم ملی جوانان منصوب گردید.
سرمربی گری تیم ملی بزرگسالان[ویرایش]
مایلی کهن دو مرتبه به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد؛ بار اول در سال ۱۳۷۴ و بار دوم در سال ۱۳۸۸.
در پایان لیگ آزادگان در زمستان سال ۱۳۷۴ و در حالی که گمانه زنی‌ها در مورد انتخاب سرمربی تیم ملی حول اسامی ناصر حجازی، فیروز کریمی، محمود یاوری، و چند مربی سرشناس خارجی می‌گشت، مایلی کهن و دیگر دستیار تیم ملی جوانان، مجید جهانپور، به عنوان مربیان تیم ملی بزرگسالان اعلام شدند. برای مدتی مشخص نبود که آیا قرار است فرد دیگری به سرمربی به این جمع اضافه شود یا خیر. اما سرانجام مشخص شد مایلی کهن سرمربی تیم ملی و جهانپور و فریادشیران دستیاران وی خواهند بود و تیم را در مسابقات انتخابی جام ملتهای آسیای ۱۹۹۶ هدایت خواهند کرد. این مسئله به ویژه از این جهت مورد انتقاد مطبوعات واقع شد که مایلی کهن پیش از آن سابقه سرمربی گری در هیچ تیم باشگاهی یا ملی را نداشت.
تیم ایران با ۶ برد در مقابل تیم‌های عمان، سریلانکا، و نپال به مرحله نهایی مسابقات در امارات صعود کرد. در مرحله نهایی تیم ایران پس از شکست در مقابل عراق در بازی اول، در سایر مسابقات بازیهای خوب و هجومی ای از خود به نمایش گذاشت و توانست با دو پیروزی به یادماندنی در مقابل عربستان و کره جنوبی، شکست در مقابل عربستان در ضربات پنالتی، و پیروزی در مقابل کویت در ضربات پنالتی نهایتاً به مقام سوم مسابقات برسد.
پس از آن کارش در تیم ملی را با هدایت تیم در مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ ادامه داد. تیم ایران در اواخر رقابت‌های گروهی دچار افت شدیدی شد و با شکست در مقابل عربستان و قطر رتبه اول گروه را از دست داد و راهی پلی آف شد. در پی شکست ۲–۰ از قطر در پایان مرحله گروهی، مایلی کهن از سرمربی گری تیم ملی برکنار شد تا والدیر ویرا سرمربی تیم ملی امید هدایت تیم بزرگسالان را در مسابقه پلی آف در مقابل ژاپن به عهده بگیرد. در طی سالهای ۱۹۹۵–۱۹۹۷، او هدایت تیم ملی را در ۴۰ بازی به عهده داشت که حاصل کار او ۲۵ برد، ۸ مساوی، ۷ باخت بود.
او در ۱۷ فرودین ماه سال ۱۳۸۸ در پی برکناری علی دایی از سرمربی‌گری تیم ملی ایران برای دومین بار به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب گردید.[۳] اما در پی اتفاقاتی که بعد از بازی استقلال - سایپا روی داد و بیانیهٔ توهین آمیزش[۴] وی در تاریخ ۱ اردیبهشت ۱۳۸۸ با صدور بیانیه‌ای دیگر از ادامه مربیگری تیم ملی فوتبال ایران استعفا کرد.[۵] او در این بیانیه با سخره گرفتن انتقاداتی که از وی شده وضعیت فوتبال ایران را با زبان کنایه زیر سؤال برد.[۶] فدراسیون فوتبال نیز بلافاصله با این استعفا موافقت نمود.[۷]
سرمربی گری تیم ملی امید[ویرایش]
در فصل ۸۲–۸۳ لیگ برتر و زمانی که سرمربی تیم سایپا بود، به عنوان سرمربی تیم امید ایران منصوب شد تا تیم ایران را آماده حضور در مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۰۴ کند. او در این دوره برای مدتی به‌طور همزمان هدایت هر دو تیم سایپا و تیم ملی امید را برعهده داشت. پس از پیروزی در مقابل مالزی، تیم ایران در تهران در مقابل کره جنوبی و در چین مقابل تیم امید چین شکست خورد تا مایلی کهن از کار برکنار شود. تیم سایپا در این فصل در بین ۱۴ تیم لیگ برتر در رتبه سیزدهم قرار گرفت، اما از آنجا که قرار بود برای فصل بعد تعداد تیم‌ها به ۱۶ تیم افزایش پیدا کند سایپا در فصل بعد لیگ برتر هم شرکت کرد.
رده باشگاهی[ویرایش]
شهرداری تبریز
او بهمراه این تیم به لیگ دسته دوم آزادگان سقوط کرد. هنوز در آن زمان لیگ برتر تشکیل نشده بود و بالاترین رده رقابت‌های باشگاهی مسابقات دسته اول جام آزادگان بود.
ملوان بندرانزلی[ویرایش]
بعداز سقوط ملوان با سرمربی گری محمد احمدزاده به لیگ دسته یک مسئولین باشگاه به دنبال این مربی با تجربه رفتند تیم مایلی کهن از اولین هفته تا آخرین هفته فصل مدعی قهرمانی لیگ آزادگان بودند که متأسفانه دو هفته آخر رو با بدشانسی پشت سر گذاشته و به مقام سومی دست یافتند
پیکان[ویرایش]
بهترین فصل را با مایلی کهن پشت سر گذاشتند
سایپا[ویرایش]
همزمان با مربی گری در سایپا هدایت تیم ملی هم به عهده داشت
فولاد خوزستان[ویرایش]
در فصل ۸۶–۱۳۸۵ به عنوان سرمربی فولاد خوزستان منصوب شد. فولاد که فصل ۸۴–۱۳۸۳ را با قهرمانی لیگ برتر به پایان برده بود، در این فصل نتایج خوبی گرفت تا مایلی کهن در اواسط فصل بخاطر مشکلات با باشگاه استعفاء داده و نهایتاً فولاد به دسته یک سقوط کند.
گهر درود[ویرایش]
محمد مایلی کهن در نیم فصل دوم فصل ۹۲–۱۳۹۱، به تیم گهر درود پیوست. تیم گهر در نیم فصل اول به دلیل استاندارد نبودن استادیومش از بازی در ورزشگاه خانگی محروم بود و قبل پیوستن مایلی کهن تنها ۸ امتیاز از ۱۲ بازی به دست آورده بود. در نیم فصل دوم به تیم گهر اجازه بازی در خانه داده شد، اما این تیم توانست نتایج مناسبی کسب نماید. تیم مایلی کهن طی ۲۲ بازی ۴۴ امتیاز کسب کرد
تحصیلات[ویرایش]
مایلی کهن در سال ۱۳۵۶ مدرک لیسانس تربیت بدنی و در سال ۱۳۸۴ فوق لیسانس تربیت بدنی خود را دریافت کرد.
حاشیه‌ها[ویرایش]
کارشناسی در شبکه من و تو[ویرایش]
در حالی که استفاده از ماهواره در ایران ممنوع می‌باشد،[۸] مایلی کهن در برنامه‌ای تحت عنوان «آفساید» در شبکه ماهواره‌ای من و تو، به صورت تلفنی با این شبکه گفتگو کرده و به تحلیل مسائل روز فوتبال می‌پردازد.[۹][۱۰]
انتشار عکس قدیمی[ویرایش]
در اوج درگیری‌های کلامی بین محمد مایلی کهن و علی دایی، انتشار عکس قدیمی از محمد مایلی کهن که بر روی آن عبارت University of California نوشته شده بود، موجب شد تا علی دایی با اشاره به این عکس، وی را شخصی دو رو بخواند که مدام رنگ عوض می‌کند.[۱۱][۱۲]
البته خود مایلی کهن در برنامه نود این عکس را مایه افتخار خود دانست.
ابراز علاقه به داریوش اقبالی[ویرایش]
محمد مایلی کهن در برنامه نود خطوط قرمز صدا و سیما را شکسته و از داریوش به عنوان خواننده مورد علاقه خود نام می‌برد؛ این موضوع باعث کارت زرد صدا و سیما به برنامه نود شد؛ و همچنین مایلی کهن ممنوع‌التصویر شد.[۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸]
زندان[ویرایش]
در پی شکایت علی دایی از مایلی‌کهن، دادگاهی بدوی در ۲۸ مرداد ۱۳۹۳، وی را به ۴ ماه حبس تعزیری و پرداخت ۱۰۰ هزار تومان جزای نقدی، محکوم کرد. همچنین بر اساس همین حکم، نادر فریادشیران هم حکم ۹۱ روز زندان تعلیقی و ۱۰۰ هزار تومان جریمه نقدی را گرفت.[۱۹] این رای در دادگاه تجدید نظر نیز تأیید شد.[۲۰] وی در در تاریخ ۲۰ آبان همان سال، برای اجرای حکم با دستبند به زندان اوین منتقل شد.[۲۱] بلافاصله بعد از انتقال مایلی کهن به زندان اوین، محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان به معاونت حقوقی این وزارتخانه دستور پیگیری آزادی محمد مایلی کهن را صادر کرد.[۲۲] با رضایت علی دایی، وی در ۲۴ آبان ۱۳۹۳ از زندان آزاد شد.[۲۳][۲۴][۲۵]
اشاره غیرمستقیم به اسرائیل[ویرایش]
مایلی کهن در یک برنامه تصویری به میزبانی کریم باقری، فوتبالیست سابق ایران، که از اینترنت پخش می‌شود در سخنانی گفت اگر ایران سازمان ملل متحد را قبول دارد، باید تمام اعضایش را قبول داشته باشد و نمی‌تواند برای کشوری که جزو این سازمان است آرزوی نابودی کند. این بخش از صحبت‌های او در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شده‌است. با اینکه وی مشخص نکرده‌است منظورش به کدام کشورهاست اما استنباط می‌شود صحبت او به موضع ایران در قبال اسرائیل برمی‌گردد.[۲۶][۲۷][۲۸]
منابع[ویرایش]
- ↑ https://www.youtube.com/watch?v=Fzc9H4M7D20&index=1&list=PLh8Eut27zWDjE4n_aScwx1Ln9ln8nX5a5
- ↑ «مایلی‌کهن: شاید توصیه شده باشم». وبگاه ایسنا.[پیوند مرده]
- ↑ «محمد مایلی کهن سرمربی تیم ملی فوتبال شد». وبگاه ایسنا. ۱۷ فروردین ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱ فروردین ۱۳۸۸.
- ↑ بیانیه بی‌ادبانه مایلی‌کهن خطاب به استقلالی‌ها؛ متن بیانیه مایلی کهن بایگانی‌شده در ۲۱ آوریل ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine
- ↑ با استعفای امروز مایلی‌کهن موافقت شد، خبرگزاری فارس (فارسی)
- ↑ سرانجام استعفای محمد مایلی کهن تأیید شد (صدای آمریکا فارسی)
- ↑ با استعفای مایلی کهن موافقت شد جام جم آنلاین
- ↑ سیاست ممنوعیت ماهواره در ایران شکست خورده‌است
- ↑ مایلی کهن، کارشناس شبکه "من و تو" شد
- ↑ مایلی کهن کارشناس فوتبال شبکهٔ "من و تو" شد! | سیتنا
- ↑ «عکس مایلی کهن که جنجالی شد». وبگاه برنا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ مارس ۲۰۱۴.
- ↑ «مایلی کهن و تی شرت آمریکایی مورد اشاره دایی». وبگاه نو اندیش.
- ↑ تابناک (۹ اسفند ۱۳۹۲). «دعوای مایلی‌کهن و دایی، پای خواننده لس‌آنجلسی را به نود باز کرد». تابناک.
- ↑ جمهوریت (۹ اسفند ۱۳۹۲). «مایلی کهن: طرفدار داریوش بودم و هستم». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۵.
- ↑ تابناک (۹ اسفند ۱۳۹۲). «حرف عجیب مایلی‌کهن و دردسر فردوسی‌پور». تابناک.
- ↑ تابناک (۹ اسفند ۱۳۹۲). «ابراز علاقه مایلی‌کهن به «داریوش اقبالی»». تابناک.
- ↑ تابناک (۹ اسفند ۱۳۹۲). «احتمال ممنوع‌التصویر شدن مایلی‌کهن». تابناک.
- ↑ خبر آنلاین (۹ اسفند ۱۳۹۲). «مایلی کهن ممنوع‌التصویر می‌شود؟». خبر آنلاین.
- ↑ چهار ماه زندان در انتظار مایلی کهن! خبرگزاری فرارو
- ↑ چهار ماه زندان در انتظار مایلی کهن! بایگانی‌شده در ۲ آوریل ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine خبرگزاری فرارو
- ↑ محمد مایلی کهن روانه زندان اوین شد بهارنیوز
- ↑ تلاش وزارت ورزش برای آزادی مایلی کهن بولتن‌نیوز
- ↑ پس از ۵ روز حضور در اوین/ مایلی‌کهن آزاد شد خبرگزاری فارس
- ↑ خبرآنلاین (۲۱ آبان ۱۳۹۳). «علی دایی از حقش نسبت به مایلی کهن گذشت». خبرآنلاین.
- ↑ خبرآنلاین (۲۴ آبان ۱۳۹۳). «مایلی کهن از اوین آزاد شد». خبرآنلاین.
- ↑ "BBC NEWS فارسی on Instagram: "محمد مایلی کهن، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران، در یک برنامه تصویری به میزبانی کریم باقری، فوتبالیست سابق ایران، که از اینترنت پخش می‌شود…"". Instagram (به انگلیسی). Retrieved 2020-08-20.
- ↑ محمد مایلی کهن: ما اگر سازمان ملل را قبول داریم، نمی‌توانیم بگوییم فلان کشور نابود شود, retrieved 2020-08-20
- ↑ «https://twitter.com/i/status/1296085007769968647». Twitter. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۰. پیوند خارجی در
|title=وجود دارد (کمک)
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ محمد مایلی‌کهن موجود است. |
 | مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به محمد مایلی‌کهن در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- محمد مایلی‌کهن در وبگاه teammelli.com
- محمد مایلی‌کهن در وبگاه footballdatabase.eu
- محمد مایلی‌کهن در وبگاه transfermarkt
- کاریکاتور: مایلی کهن در آفساید! تابناک
 | ||
| | |