فهرست کشورها بر پایه شمار زبان‌های رسمی

اینجا فهرست کشورها بر پایه شمار زبان‌های رسمی ارائه شده‌است. تنها کشورهایی با سه یا بیش از سه زبان رسمی در این فهرست آمده‌اند.

فهرست[ویرایش]

کشور ملی شامل اقلیت منبع
 بولیوی ۳۷ ۳۷ [۱]
 هند ۲۲ ۲۲ [۲]
 تایوان ۱۸ ۱۸ [۳]
 زیمبابوه ۱۶ ۱۶ [۴]
 آفریقای جنوبی ۱۱ ۱۱ [۵]
 نروژ ۸ ۸ [نیازمند منبع]
  سوئیس ۴ ۴ [۶]
 سنگاپور ۴ ۴ [۷]
 بلژیک ۳ ۳ [۸]
 بوسنی و هرزگوین ۳ ۳ [۹]
 بوروندی ۳ ۳ [۱۰]
 اتحاد قمر ۳ ۳ [۱۱]
 اکوادور ۳ ۱۵ [۱۲]
 گینه استوایی ۳ ۳ [۱۳]
 فیجی ۳ ۳ [۱۴]
 لوکزامبورگ ۳ ۳ [۱۵]
 نیوزیلند ۳ ۳ [۱۶]
 پاپوآ گینه نو ۳ ۳ [۱۷]
 رواندا ۳ ۳ [۱۸]
 سیشل ۳ ۳ [۱۹]
 وانواتو ۳ ۳ [۲۰]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Bowman, Kirk; Arocena, Felipe (2014). Lessons from Latin America: Innovations in Politics, Culture, and Development (به انگلیسی). Toronto, New York, Plymouth: University of Toronto Press. p. 79. ISBN 978-1-4426-0551-0.
  2. ↑ "Languages Included in the Eighth Schedule of the Indian Constitution". Retrieved 2020-06-29.
  3. ↑ Zeldin, Wendy (2017-06-21). "Taiwan: New Indigenous Languages Act | Global Legal Monitor". www.loc.gov. Retrieved 2019-02-23.
  4. ↑ Chisita, Collence Takaingenhamo; Rusero, Alexander R.; Shoko, Munyaradzi (2016). "Leveraging Memory Institutions to Preserve Indigenous Knowledge in the Knowledge Age: Case of Zimbabwe". In Callison, Camille; Roy, Loriene; LeCheminant, Gretchen Alice (eds.). Indigenous Notions of Ownership and Libraries, Archives and Museums (به انگلیسی). Berlin, Boston: Walter de Gruyter GmbH & Co KG. p. 273. ISBN 978-3-11-039586-0.
  5. ↑ Sheppard, Charles; Joubert, Jané; Saayman, Gina (1998). "Education and Language Profile". In Kok, Pieter (ed.). South Africa's Magnifying Glass: A Profile of Gauteng Province (به انگلیسی). Pretoria: HSRC Press. p. 101. ISBN 978-0-7969-1879-6.
  6. ↑ Werlen, Iwar (2007). "Receptive Multilingualism in Switzerland and the Case of Biel/Bienne". In ten Thije, Jan D.; Zeevaert, Ludger (eds.). Receptive Multilingualism: Linguistic Analyses, Language Policies, and Didactic Concepts (به انگلیسی). Amsterdam, Philadelphia: John Benjamins Publishing. p. 138. ISBN 9789027219268.
  7. ↑ Costa, Peter I. De (2016). The Power of Identity and Ideology in Language Learning: Designer Immigrants Learning English in Singapore (به انگلیسی). Cham, Switzerland: Springer. p. 55. ISBN 978-3-319-30211-9.
  8. ↑ Duca, Patrick L. Del (2010). Choosing the Language of Transnational Deals: Practicalities, Policy, and Law Reform (به انگلیسی). Chicago, IL: American Bar Association. p. 157. ISBN 978-1-60442-937-4.
  9. ↑ Leung, Janny H. C. (2019). Shallow Equality and Symbolic Jurisprudence in Multilingual Legal Orders. Oxford Studies in Language and Law (به انگلیسی). Oxford and New York: Oxford University Press. p. 64. ISBN 978-0-19-021034-2.
  10. ↑ Uwimana, Diane (17 September 2014). "English is now official language of Burundi". IWACU English News (به انگلیسی). Retrieved 2019-02-23.
  11. ↑ Macmillan, Palgrave (2017). The Statesman's Yearbook 2017: The Politics, Cultures and Economies of the World (به انگلیسی). London: Springer. p. 352. ISBN 978-1-349-68398-7.
  12. ↑ Borsdorf, Axel; Stadel, Christoph (2015). The Andes: A Geographical Portrait (به انگلیسی). Cham, Switzerland: Springer. p. 142. ISBN 978-3-319-03530-7.
  13. ↑ Leung, Janny H. C. (2019). Shallow Equality and Symbolic Jurisprudence in Multilingual Legal Orders. Oxford Studies in Language and Law (به انگلیسی). Oxford and New York: Oxford University Press. p. 59. ISBN 978-0-19-021034-2.
  14. ↑ Zipp, Lena (2014). Educated Fiji English: Lexico-grammar and variety status (به انگلیسی). Amsterdam, Philadelphia: John Benjamins Publishing Company. p. 13. ISBN 9789027270771.
  15. ↑ Gilles, Peter; Seela, Sebastian; Sieburg, Heinz; Wagner, Melanie (2011). "Languages and Identities". In IPSE-Identités Politiques Sociétés Espaces (ed.). Doing Identity in Luxembourg: Subjective Appropriations - Institutional Attributions - Socio-Cultural Milieus (به انگلیسی). Piscataway, NJ: Transcript Verlag. p. 91. ISBN 978-3-8394-1667-9.
  16. ↑ Leung, Janny H. C. (2019). Shallow Equality and Symbolic Jurisprudence in Multilingual Legal Orders. Oxford Studies in Language and Law (به انگلیسی). Oxford, New York: Oxford University Press. pp. 66–67. ISBN 978-0-19-021034-2.
  17. ↑ Wanek, Alexander (1996). The State and Its Enemies in Papua New Guinea (به انگلیسی). Padstow, UK: Routledge. p. 92. ISBN 978-1-136-77909-1.
  18. ↑ Ammon, Ulrich; Dittmar, Norbert; Mattheier, Klaus J.; Trudgill, Peter (2006). Sociolinguistics: An International Handbook of the Science of Language and Society (به انگلیسی). Vol. 3 (2nd ed.). Berlin, New York: Walter de Gruyter. p. 1973. ISBN 978-3-11-018418-1.
  19. ↑ Michaelis, Susanne; Rosalie, Marcel (2009). "Loanwords in Seychelles Creole". In Haspelmath, Marin; Tadmor, Uri (eds.). Loanwords in the World's Languages: A Comparative Handbook (به انگلیسی). Berlin: Walter de Gruyter. p. 216. ISBN 978-3-11-021843-5.
  20. ↑ Mohns, William J. (2011). "The Digital Archive and Catalogues of the Vanuatu Cultural Center: Overview, Collaboration and Future Directions". In Taylor, John; Thieberger, Nick (eds.). Working Together in Vanuatu: Research Histories, Collaborations, Projects and Reflections (به انگلیسی). Canberra: ANU E Press. p. 142. ISBN 978-1-921862-35-9.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فهرست_کشورها_بر_پایه_شمار_زبان‌های_رسمی&oldid=33631797»