اختلال هذیان
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آن‌را از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
| اختلال هذیان | |
|---|---|
| تخصص | روان‌پزشکی، روان‌شناسی بالینی  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | F22.0 |
| سمپ | D010259 |
اختلال هذیان (انگلیسی: Delusional disorder) اختلال هذیان یک بیماری روانی عموماً نادر است که در آن فرد دچار پرت‌گویی می‌شود اما بدون همراهی با توهم، اختلال تفکر، اختلال خلقی یا سطحی شدن عاطفه (flat affect).[۱][۲] هذیان می‌تواند از نظر محتوا عجیب و غریب یا غیر عجیب باشند.[۲] هذیان غیر عجیب (آشنا) باورهای غلط ثابت، شامل موقعیت‌هایی است که در زندگی واقعی اتفاق می‌افتد، مانند آسیب یا مسمومیت.[۳] جدا از هذیان یا هذیان‌هایشان، افراد مبتلا به اختلال هذیان ممکن است به صورت عادی به معاشرت و عملکرد خود ادامه دهند و رفتار آن‌ها لزوماً عجیب به نظر نمی‌رسد.[۴] اگرچه دل‌مشغولی با ایده‌های هذیانی می‌تواند برای زندگی کلی آن‌ها اختلال ایجاد کند.[۴]
برای تشخیص این بیماری، توهم شنوایی و بینایی نباید برجسته باشد، گرچه توهمات بویایی یا لمسی مربوط به محتوای هذیان ممکن است وجود داشته باشد.[۵] همچنین هذیان نباید ناشی از اثرات یک دارو یا بیماری جسمی باشد و اختلال هذیان را نمی‌توان در فردی که قبلاً به درستی اسکیزوفرنی تشخیص داده شده‌است، به عنوان تشخیص در نظر گرفت. فرد مبتلا به اختلال هذیان ممکن است در زندگی روزمره از عملکرد بالایی برخوردار باشد. متاآنالیزهای اخیر و جامع مطالعات علمی به ارتباط بین بدتر شدن ضریب هوشی در بیماران روانی، به ویژه استدلال ادراکی اشاره دارد.[۶][۷][۸]
به گفته روان‌پزشک آلمانی امیل کراپلین، بیماران مبتلا به اختلال هذیانی همواره منسجم، معقول و منطقی می‌مانند.[۹] دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی (DSM) شش زیر گروه از این اختلال را مشخص می‌کند که شامل این موارد می‌باشد:
اروتومانیک (معتقد است که کسی با موقعیت بالاتر و جایگاه ویژه عاشق آن‌هاست)،
نوع خود بزرگ بینی (معتقد است که آن‌ها بزرگ‌ترین، قوی‌ترین، سریعترین، ثروتمندترین یا باهوش‌ترین فرد هستند)،
حسادت (معتقد است که شریک عشق به آن‌ها خیانت می‌کند)
آزار و اذیت (هذیان مبنی بر اینکه شخصی که فرد به او نزدیک است مورد بدرفتاری قرار می‌گیرد)
جسمی (اعتقاد دارد که آن‌ها یک بیماری یا شرایط پزشکی دارند)
و مختلط، یعنی داشتن بیش از یک زیرگروه.[۱۰] هذیان همچنین به عنوان علائم بسیاری از اختلالات روانی، به ویژه سایر اختلالات روان‌پریشی رخ می‌دهد.
و روانشناسان بر این باورند که اعتقادات شخصی باید با احترام زیادی به تفاوت‌های فرهنگی و مذهبی ارزیابی شود، زیرا برخی از فرهنگ‌ها اعتقادات گسترده‌ای را پذیرفته‌اند که ممکن است در فرهنگ‌های دیگر هذیان تلقی شود.[۱۱]
علائم و نشانه‌ها[ویرایش]
اختلال هذیانی وجود یک یا چند هذیان در مدت حداقل یک ماه است و اگر توهمی هم وجود داشته باشد، برجسته نبوده و با موضوع هذیان‌ها در ارتباط است.
به‌غیراز تأثیرات هذیان‌ها و عواقب ناشی از آن عملکرد و رفتار به‌طور محسوسی عجیب و مختل نیست. اگر دوره‌های افسردگی و شیدایی در فرد دیده شود نسبت به زمان هذیان‌ها کوتاه‌تر است. منشأ هذیان‌ها مواد یا سوءمصرف دارو نیست. همچنین این هذیان‌ها در ارتباط با بدشکل انگاری بدن یا ناشی از وسواس فکری عملی نیست.[۲]
اختلال هذیانی با اسکیزوفرنی و اختلالات خلقی ارتباطی ندارد. نادر است، شروع آن دیر هنگام‌تر از اسکیزوفرنی است و غلبه جنس مؤنث کمتری به نسبت اختلالات خلقی در آن دیده می‌شود.[۲]
علل[ویرایش]
علت اختلال هذیان ناشناخته است،[۱۲] اما عوامل ژنتیکی، بیوشیمیایی و محیطی ممکن است نقش مهمی در توسعه آن داشته باشند. برخی از افراد مبتلا به اختلالات هذیان ممکن است عدم تعادل در انتقال دهنده‌های عصبی، مواد شیمیایی موجود در پیام‌ها به مغز را داشته باشند.[۱۳] به نظر می‌رسد که برخی از مؤلفه‌های خانوادگی وجود داشته باشد و مهاجرت (عموماً به دلایل آزار و اذیت)،[۱۲] سوءمصرف مواد مخدر، استرس بیش از حد،[۱۴] ازدواج، شاغل بودن، وضعیت اقتصادی پایین اجتماعی، دشمنی در بین مردان و بیوه بودن زنان نیز ممکن است. عوامل خطرزا باشید[۱۵] در حال حاضر تصور می‌شود که اختلال هذیان در همان طیف یا ابعاد اسکیزوفرنی قرار دارد، اما به‌طور کلی افراد دارای اختلال هذیان، علائم و ناتوانی عملکردی کمتری دارند.[۱۶]
درمان[ویرایش]
یک چالش در درمان اختلالات هذیان این است که بیشتر بیماران بینش محدودی دارند و اذعان نمی‌کنند که مشکلی وجود دارد.[۱۷] بیشتر بیماران به عنوان بیماران سرپایی تحت درمان قرار می‌گیرند، اگرچه در صورت وجود خطر آسیب به خود یا دیگران ممکن است بستری شدن در بیمارستان مورد نیاز باشد.[۱۷] روان درمانی فردی بیشتر از روان درمانی گروهی توصیه می‌شود، زیرا بیماران اغلب مشکوک و حساس هستند.[۱۷]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Semple.David."Oxford Hand Book of Psychiatry" Oxford Press. 2005. p 230
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, (5th ed. , text revision). Washington, DC: American Psychiatric Association.
- ↑ Hales E and Yudofsky JA, eds, The American Psychiatric Press Textbook of Psychiatry, Washington, DC: American Psychiatric Publishing, Inc. , 2003
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Winokur, George."Comprehensive Psychiatry-Delusional Disorder"American Psychiatric Association. 1977. p 513
- ↑ American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, (5th ed. , text revision). Washington, DC: American Psychiatric Association.
- ↑ Peters, Emmanuelle R.; Nunn, Julia A.; Pickering, Alan D.; Hemsley, David R. (2002). "Perceptual organization deficits in psychotic patients". Psychiatry Research. 110 (2): 125–135. doi:10.1016/S0165-1781(02)00096-3. PMID 12057825.
- ↑ Bora, Emre; Yucel, Murat; Pantelis, Christos (2009). "Cognitive functioning in schizophrenia, schizoaffective disorder and affective psychoses: Meta-analytic study". British Journal of Psychiatry. 195 (6): 475–482. doi:10.1192/bjp.bp.108.055731. PMID 19949193.
- ↑ Zanelli, Jolanta; Reichenberg, Abraham; Morgan, Kevin; Fearon, Paul; Kravariti, Eugenia; Dazzan, Paola; Morgan, Craig; Zanelli, Caroline; Demjaha, Arsime (2010). "Specific and Generalized Neuropsychological Deficits: A Comparison of Patients with Various First-Episode Psychosis Presentations". American Journal of Psychiatry. 167 (1): 78–85. doi:10.1176/appi.ajp.2009.09010118. PMID 19952077.
- ↑ Winokur, G (1977). "Delusional Disorder (Paranoia)". Comprehensive Psychiatry. 18 (6): 511–521. doi:10.1016/s0010-440x(97)90001-8. PMID 923223.
- ↑ American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, (5th ed. , text revision). Washington, DC: American Psychiatric Association.
- ↑ Shivani Chopra (2018-11-16). "Delusional Disorder". eMedicine.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Hales E and Yudofsky JA, eds, The American Psychiatric Press Textbook of Psychiatry, Washington, DC: American Psychiatric Publishing, Inc. , 2003
- ↑ Kay DWK. "Assessment of familial risks in the functional psychoses and their application in genetic counseling. Br J Pschychiatry." 1978. p385-390
- ↑ Karakus, Gonca."Delusional Parasitosis: Clinical Features, Diagnosis and Treatment"American Psychiatric Association. 2010.p396
- ↑ Shivani Chopra, MD; Chief Editor; et al. "Delusional Disorder - Epidemiology - Patient demographics". Retrieved 2013-04-15.
{{cite web}}:|last=has generic name (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Stephan Heckers, Deanna M. Barch, Juan Bustillo, Wolfgang Gaebel, Raquel Gur, Dolores Malaspina, Michael J. Owen, Susan Schultz, Rajiv Tandon, Ming Tsuang, Jim Van Os, William T. Carpenter. Structure of the psychotic disorders classification in DSM 5. 2013.
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ Hales E and Yudofsky JA, eds, The American Psychiatric Press Textbook of Psychiatry, Washington, DC: American Psychiatric Publishing, Inc. , 2003
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Delusional disorder». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۴.