آقامحمد بیدآبادی
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
آقامحمد بن رفیع بیدآبادی (درگذشته ۱۱۹۸ ق) حکیم و عارف بزرگ سلسله ذهبیه[۱] و از مراجع شیعه قرن دوازدهم قمری در اصفهان است. بیدآبادی در اصل، گیلانی بوده و سپس در بیدآباد اصفهان اقامت گزیده و در آنجا درگذشته است.[۲] اوایل عمر بیدآبادی مقارن با پایان صفویه و غائله افغانها است.
وی از شاگردان سید قطب الدین محمد نیریزی شیرازی (قطب سی و دوم سلسله ذهبیه صاحب منظومه فصل الخطاب) و محمداسماعیل خواجویی (م ۱۱۷۳ ق) بود.
شاگردانش[ویرایش]
ملا علی نوری مدرّسِ حکمت متعالیه ، سید صدرالدین کاشف دزفولی عارف، و آخوند ملا مهدی نراقی فقیه و فیلسوف. اکثر فلاسفه متأخر، سلسله اساتیدشان به مولی علی نوری و از وی به بیدآبادی منتهی می‌گردد.
عرفای متأخر حوزه علمیه نجف و قم نیز اغلب سلسله اساتید خود را به ملا حسینقلی همدانی و از وی به سید علی شوشتری می‌رسانند؛ و طبق قرائنی سید شوشتری شاگرد کاشف دزفولی بوده که او نیز شاگرد بیدآبادی بوده‌است. همسانی دستورهای عرفانی این عارفان با دستورهای بیدآبادی، اتصال آنان را به مکتب تربیتی وی مسلّم می‌دارد.
آثار[ویرایش]
تاکنون چند نامه عرفانی و یک رساله فلسفی از بیدآبادی منتشر گردیده‌است.
منابع[ویرایش]
- ↑ خاوری، اسدالله، ذهبیه تصوف علمی و آثار ادبی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۸۳ش.
- ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین (۱۳۳۹). «جمعی از فلاسفه». مکتب تشیع (۴): ۳۷۳.
- علاّمه بیدآبادی اسوه اخلاق و زهد حوزه نت
پیوند به بیرون[ویرایش]
- مکتب اخلاقی - عرفانی تشیع همراه با سه نامه از عارف بیدآبادی مجلات تخصصی نور