آاگ

آاگ

نوع	شرکت سهامی عام
بنا نهاده	۱۸۸۳
بنیانگذاران	امیل راتناو
از بین رفته	در 2 اکتبر 1996 منحل شد، حق و حقوق برند توسط الکترولوکس به دست آمد
دفتر مرکزی	برلین، بعداً فرانکفورت، هسن، آلمان
محدودهٔ فعالیت	سراسر جهان
افراد کلیدی	ارنست استوکل (سال 1996)
محصولات	تولید و انتقال برق مخابرات (تلفن و تلفن همراه) اتوماسیون حمل و نقل و خودرو لوازم خانگی مراقبت شخصی ماشین ابزار پروژکتورها تجهیزات و لوازم چاپ
درآمد	250 بیلیون مارک (سال1995)
تعداد کارکنان	۱۱ هزار نفر (۱۹۹۵)
وبگاه	https://country.aeg.com/

شرکت جنرال الکتریک AEG

شرکت Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft AG (به آلمانی به معنای 'شرکت جنرال الکتریک  AEG' می باشد که یک شرکت سهامی است، ^[2]) یک تولید کننده آلمانی تجهیزات الکتریکی بود که در برلین با نام انجمن ادیسون آلمان برای الکتریسیته کاربردی[1] در سال 1883 توسط امیل راتناو تاسیس شد. در طول جنگ جهانی دوم، این شرکت با حزب نازی کار می کرد و از نیروی کار اجباری در اردوگاه های کار اجباری سود می برد.^[3] پس از جنگ جهانی دوم، مقر آن به فرانکفورت  منتقل شد.

در سال­1967، شرکت جنرال الکتریک به شرکت تابعه[2] خود یعنی تلفن­کِن ای جی[3] پیوست و شرکت جنرال الکتریک- تلفن­کِن را ایجاد کرد. در سال 1985، دایملر-بنز شرکت سهامی عام جنرال الکتریک- تلفن­کِن (که به شرکت سهامی عام جنرال الکتریک تغییر نام یافت) را خریداری کرد و در سال 1996 شرکت را به طور کامل در دایملر-بنز ( که در سال 1998 دایملر کرایسلر نام گرفت) ادغام کرد. بقایای شرکت جنرال الکتریک به عنوان بخشی از شرکت های ادترنز (بعداً بمباردیه ترانسپورتیشن نام گرفت) و هوافضای آلمان (که درسال1998 داسا نام گرفت و امروزه بخشی از ایرباس اس ایی است) تبدیل شد.

الکترولوکس پس از خرید شرکت تابعه و خصوصی لوازم خانگی جنرال الکتریک در سال 1994، حق وحقوق نام تجاری جنرال الکتریک را در سال 2005 به دست آورد که اکنون در برخی از محصولات خود از آن استفاده می کند. نام جنرال الکتریک همچنین به شرکای برندهای مختلف تحت برنامه مجوز جهانی برند الکترولوکس، مجوز داده شده است.

تاریخچه

خلاصه

در سال 1883، امیل راتناو انجمن "ادیسون آلمان برای الکتریسیته کاربردی" را در برلین تأسیس کرد. در سال 1888 به شرکت جنرال الکتریک تغییر نام داد. این شرکت که در ابتدا تجهیزات الکتریکی (مانند لامپ ها، موتورها و ژنراتورها) تولید می کرد، خیلی زود وارد سیستم های انتقال برق متناوب AC شد. در سال 1907، پیتر بهرنز به عنوان مشاور هنری جنرال الکتریک منصوب شد. این منجر به ایجاد هویت سازمانی اولیه شرکت با محصولات و تبلیغاتی شد که ویژگی‌های طراحی مشترک داشتند.^[4]

این شرکت در نیمه اول قرن بیستم توسعه یافت و با تعدادی از اولین­ها و اختراعات در مهندسی برق معتبر شد. در همین دوره وارد بازارهای خودرو و هواپیما شد.

تجهیزات برقی راه آهن در این زمان تولید شد و تاریخ طولانی تامین تجهیزات الکتریکی راه آهن آلمان را آغاز کرد. طبق دایره المعارف 1930 بریتانیکا: "قبل از سال 1923، این شرکت بزرگترین واحد تولیدی برق در آلمان و یکی از مهم ترین شرکت های صنعتی در جهان بود. .^[5] "

در طول جنگ جهانی دوم، شرکت جنرال الکتریک برای حمایت از نازی ها به شرکت های بزرگ دیگری مانند آی جی فاربن[4]، تیسن[5] و کروپ[6] پیوست. این شرکت از طریق استفاده از تعداد زیادی کارگر اجباری و همچنین زندانیان اردوگاه کار اجباری که در شرایط غیرانسانی کار کار میکردند، سود برد.^[6]

پس از جنگ جهانی دوم، این شرکت تجارت خود را در بخش شرقی آلمان از دست داد. پس از ادغام در سال 1967، این شرکت به جنرال الکتریک- تلفن­کِن تغییر نام داد (از سال1979 به بعد نام آن جنرال الکتریک- تلفن­کِن شد). این شرکت در طول دهه 1970 با مشکلات مالی روبرو شد که منجر به فروش برخی از دارایی ها شد. در سال 1983، بخش لوازم الکترونیکی مصرفی شرکت خصوصی رادیو وتلوزیون تلفن­کِن فروخته شد. در سال 1985، این شرکت دوباره نام جنرال الکتریک را به خود گرفت و بقیه شرکت توسط دایملر-بنز خریداری شد؛ در ابتدا بخش های باقی مانده مربوط به توزیع نیروی برق و فناوری موتور الکتریکی بودند. تحت مالکیت دایملر-بنز، شرکت‌های سابق جنرال الکتریک در نهایت در سال 1995 بخشی از ادترنز شدند و نام جنرال الکتریک دیگر مورد استفاده قرار نگرفت. الکترولوکس که قبلاً شرکت تابعه لوازم خانگی جنرال الکتریک را در سال 1994 خریداری کرده بود، اکنون دارای مجوز و حق و حقوق استفاده  از برند جنرال الکتریک است.

تصویر:

سهام شرکت "انجمن ادیسون آلمان برای برق کاربردی" ، صادر شده در 20 می 1883

تصویر:

بنیان­گذار  امیل راتناو

تصویر:

یازدهمین لوگو و همچنین لوگوی کنونی جنرال الکتریک، طراحی شده توسط شرکت پرافت در سال 2016. این لوگو جایگزین لوگوی نمادین طراحی شده توسط پیتر بهرنز شد که قدمت آن به سال 1912 بازمی‌گردد و بین سال‌های 1985 تا 2010 چهار تغییر (دو مورد از آنها نماد الکترولوکس را نیز به همراه داشت) را در برداشت.^[1]

از تأسیس تا سال 1940

این شرکت در سال 1882 زمانی که امیل راتناو مجوز استفاده از برخی از اختراعات لامپ توماس ادیسون را در آلمان به دست آورد، شروع به کار کرد. ^{[chron 1]} شرکت ادیسون آلمان در سال 1883 با حمایت مالی بانک ها و افراد خصوصی و با مدیرت امیل راتناو تاسیس شد.^{[chron 2]}

در سال 1884، اسکار فون میلر، مهندس متولد مونیخ (که بعدها موزه آلمان را تأسیس کرد) به هیئت اجرایی پیوست. در همان سال، شرکت وارد مذاکره با دادستان برلین (بخش سازمان شهرداری) برای تامین یک منطقه بزرگ شد، که در 8 می 1884منجر به تشکیل کارخانه برق شهری برلین  (A.G.StEW)شد. ^{[chron 3]}

کارخانه اصلی در نزدیکی ایستگاه شمالی برلین قرار داشت. در سال 1887، شرکت زمینی را در منطقه برلین-   گسوندبرونن خریداری کرد که قبلاً کارخانه ماشین سازی ویدینگ (که توسط ویلهلم ویدینگ تأسیس شده بود) در آن قرار داشت^{.[نیازمند منبع]} در همان سال، علاوه بر بازسازی و گسترش محصولات، شرکت نام جنرال الکتریک را به خود اختصصاص داد.^{[chron 4]}

در سال 1887 میخائیل دولیوو-دوبرولسکی به عنوان مهندس ارشد به شرکت ملحق شد و بعداً معاون مدیر شد. کار او بر روی برق چند فازی باعث شد تا در پایان دهه 1880 به مهندسی پیشرو در جهان در سیستم های برق سه فاز تبدیل شود.^{[chron 5]}

در سال 1891 میلر و دوبروولسکی انتقال نیروی الکتریکی را در فاصله 175 کیلومتری (109 مایلی) از یک نیروگاه برق آبی در شهر لاوفن­آم­نکار به فرانکفورت به نمایش گذاشتند، جایی که این نیروی الکتریکی، 1000 لامپ روشن و یک آبشار مصنوعی برقی را در نمایشگاه بین المللی الکتروتکنیکی در فرانکفورت فعال کرد. این موفقیت یکی از اولین گام های استفاده از جریان متناوب برای برق رسانی در آلمان به صورت عمومی بود و نشان داد که انتقال توان الکتریکی از راه دور می تواند از نظر اقتصادی مفید باشد. در همان سال راه‌آهن شهری هاله–زاله، اولین سیستم تراموا الکتریکی (با اندازه قابل توجه) در آلمان افتتاح شد. ^{[chron 6]}

تروپ پائول[7] کار خود را برای جنرال الکتریک  از سال های 1889/1890 تا سال 1893 آغاز کرد و فرانتس شوختن[8] نماهای میدان و خیابان هوسیت[9] را در سال های 1894-1895 طراحی کرد.

در سال 1894 مکان سابق کوچه بازار دام برلین خریداری شد. اینجا یک راه آهن داشت که به شبکه ریلی برلین متصل می شد، اما هیچ ارتباط ریلی بین دو نیروگاه وجود نداشت. در سال 1895 یک راه آهن زیرزمینی بین این دو بخش در تونلی به طول 270 متر ساخته شد. این تونل توسط شرکت زیمنس و هالسکه[10] (S & H) (بعدها به شرکت زیمنس تبدیل شد) و تحت هدایت سی. شوبل[11] و ویلهلم لاتر[12] ساخته شد.

در سال 1889 جنرال الکتریک به عنوان متخصص در ساخت ماشین‌های حفاری قابل حمل صنعتی شناخته می‌شد، برخی از این ماشین‌ها توسط شفت‌های انعطاف‌پذیر موتورهای الکتریکی هدایت می‌شدند. این شرکت همچنین یک محرک تسمه ای دندانه­دار ایجاد کرد تا سرعت موتور را به سرعت مورد نیاز ماشین ابزار کاهش دهد.^[8]

در سال 1903 شرکت های رادیویی رقیب  یعنی جنرال الکتریک و زیمنس و هالسکه ادغام شدند و یک شرکت تابعه مشترک به نام تلفن­کِن را تشکیل دادند.^{[chron 7]}

در سال 1907 معمار پیتر بهرنز[13] مشاور هنری شد.^{[chron 8]} که مسئول طراحی همه محصولات، تبلیغات و معماری بود، از آن زمان به عنوان اولین طراح شرکت در جهان شناخته شد. فلسفه بهرن این بود که ساختمانی را بسازد که ساختاری سفت، محکم و ساده داشته باشد. این نوع ساختمان برای کارکرد مد نظر یعنی تولید ماشین آلات بزرگ و سنگین عالی است. ابعاد ساختمان به گونه ای انتخاب شد که توربین ها بتوانند بالاتر از سایر ماشین آلات حمل شوند.

در دهه 1920 جنرال الکتریک به تامین کننده جهانی دانش و تجهیزات الکتریکی تبدیل شد. برای مثال، در سال 1923، اکثر مواد ضروری و تیمی از مهندسان را برای نظارت بر برق‌رسانی فلسطین تحت حاکمیت بریتانیا فراهم کرد. شرکت های انگلیسی در آن زمان نمی توانستند با قیمت های جنرال الکتریک رقابت کنند ^[9]

فعالیت شرکت به زودی به تمامی حوزه های مهندسی برق اعم از روشنایی برق، توان الکتریکی، راه آهن برقی، کارخانه های الکتروشیمیایی و همچنین ساخت توربین های بخار، خودرو، کابل و مواد اولیه کابل گسترش یافت. در دهه های اول، این شرکت کارخانه های زیادی در برلین و اطراف آن داشت:

·    کارخانه ماشین سازی برونن استراسه[14] (توربین های بخار، دینام، موتورهای الکتریکی)

·    کارخانه تولید دستگاه آکرشتراس[15] (لامپ های رشته ای کربنی و نخی فلزی، لامپ های نرنست[16]، کلیدها، فیوزها، مقاومت ها، تجهیزات اندازه گیری الکتریکی، دینام ها، موتورهای الکتریکی)

·    کارخانه کابل سازی اوبراسپرای (KWO، کابل‌ها، مس و فلزات، ساخت لاستیک، ساخت عایق)

·    کارخانه ترانسفورماتور اوبراسپری[17] (TRO، ترانسفورماتورها)

·    کارخانه لامپ موآبیت[18] (1907-1912، لامپ های رشته ای کربنی و فلزی، لامپ های نرنست، لوله های خلاء) - بعداً از سال 1939 در تلفن­کِن بخشی از اوسرام[19] شد.

·    کارخانه توربین سازی (1909، توربین های بخار) - عنوان نمونه ای از معماری صنعتی معروف است.

·    کارخانه تولید دستگاه ترپتو[20] (AT - 1926، لامپ های قوس الکتریکی، کلیدها، فیوزها، کنترل ها، استارت ها، تجهیزات اندازه گیری الکتریکی)

تعدادی از رویدادهای قابل توجه دیگر مربوط به جنرال الکتریک در این دوره رخ داد:

·    سال 1900: اختراع سشوار.

·      سال1901: شرکت خودروسازی جدید[21] از طریق تصاحب شرکت خودرو سازی جنرال[22] بخشی از جنرال الکتریک شد ^{[chron 9]}

·     27 اکتبر 1903: یک واگن ریلی آزمایشی سه فاز جنرال الکتریک مجهز، در مسیر آزمایشی راه آهن نظامی سلطنتی پروس بین شهر های مارینفلده[23] و تسوسن[24] به سرعت 210.2 کیلومتر در ساعت (131 مایل در ساعت) دست یافت. این رکورد جهانی سرعت برای وسایل نقلیه ریلی تا سال 1931 حفظ شد.^{[chron 7]}

·    سال 1904: ادغام شرکت جنرال الکتریک با اتحادیه شرکت برق (UEG)

·    سال 1910: کارخانه هنیگزدورف[25]، ورود به بازار ساخت هواپیما.^{[chron 10]}

·    سال 1929: شرکت جنرال الکتریک اولین یخچال‌های دارای کمپرسور و اتوهای دارای کنترل‌ دما را تولید کرد.^{[chron 11]}

·    سال 1933: شرکت جنرال الکتریک برای حمایت از آدولف هیتلر به دیگر شرکت های تولیدی بزرگ پیوست.

·    سال 1935: ارائه اولین دستگاه نوار مگنتوفون K1 در جهان بر اساس کار ادوارد شولر[26] در نمایش رادیویی برلین ^{[chron 12]}

·    سال 1941: شرکت جنرال الکتریک سهام زیمنس و هالسکه را در تلفن­کِن خریداری کرد و شرکت به یک شرکت تابعه تبدیل شد.

در 20 ژوئن 1915، بنیانگذار این شرکت یعنی امیل راتناو در سن 77 سالگی درگذشت.

تصویر:

آبشار مصنوعی برقی در نمایشگاه بین المللی الکتروتکنیک - 1891.

تصویر:

نیروگاه جنرال الکتریک ساخته شده در سال1930. شهر کریوی ریح.

تصویر:

کارخانه توربین سازی جنرال الکتریک (سال1909، معمار: پیتر بهرنز)

دوران نازی ها و جنگ جهانی دوم

شرکت جنرال الکتریک پس از نشست محرمانه 20 فوریه 1933 که در آن اهداف دوگانه؛ قدرت کامل و تسلیح مجدد ملی توسط هیتلر توضیح داده شد، 60000 رایشمارک[27] به حزب نازی اهدا کرد. آنها به شرکت های بزرگ دیگری مانند آی­جی فاربن، تیسن و کروپ در حمایت از نازی ها، به ویژه در ترویج تسلیح مجدد ورماخت[28]، لوفت­وافه[29] و کریگس­مارینه[30]، پیوستند. در طول خود جنگ، آنها قرار بود از تعداد زیادی کارگر اجباری و همچنین زندانیان اردوگاه کار اجباری در شرایط غیرانسانی کار استفاده کنند.^[10][11]

شرکت جنرال الکتریک به طور گسترده با حزب نازی در لهستان کار کرد. این شرکت مجبور شد کارخانه کابل کراکوف[31]، کارخانه تولید کابل، را به حزب نازی واگذار کند. کابل کراکوف در کراکوف-پلاشوف[32] واقع شده بود و از کابل های تولید شده توسط نیروی کار اجباری یهودی از سال 1942 تا 1944 استفاده می کرد. در سال 1943، شرکت جنرال الکتریک شروع به جابجایی کالاها و تخلیه کارگران کرد. کالاها به مکان های مختلفی از جمله برلین و سودتنلند منتقل شدند. هنگام نصب سیستم های برقی و روشنایی برای زمین های آموزشی وافن-اس­اس[33] در دبیکا، این شرکت از کارگران اجباری یهودی مستقر در اردوگاه کار پوستکوف واقع در جنوب شرقی لهستان استفاده کرد.^[12]

در طول جنگ جهانی دوم، یک کارخانه جنرال الکتریک در نزدیکی ریگا از نیروی کار برده استفاده می‌کرد.[13] این شرکت همچنین برای تولید تجهیزات الکتریکی در اردوگاه کار اجباری آشویتس قرارداد بست.^[14]

جنرال الکتریک از نیروی کار برده از کمپ شماره 36 در اردوگاه فرعی جدید آشویتس III که همچنین با نام مونوویتز به نام " اردوگاه کار چکش ورق فلزی " شناخته می شد، استفاده کرد. بیشتر آنها در سال 1945 در راهپیمایی مرگ و سرانجام در اردوگاه بوخن­والد جان باختند.^[15]

شرکت جنرال الکتریک  یک تامین کننده اصلی دسته های تپانچه های P38  در جنگ جهانی دوم و همچنین اسپریورک P38s  در اوایل جنگ جهانی بود. تپانچه ها ی P38 توسط کارخانه­های والتر­آرمز و موزر تولید می­شدند.^[16]

در تلاشی برای ابراز تاسف از استفاده از نیروی کار برده یهودی در جنگ جهانی دوم، شرکت جنرال الکتریک به شرکت­های راین­متال، زیمنس، کروپ و آی­جی­فاربن به منظور پرداخت 75 میلیون مارک[34] به عنوان غرامت به کنفرانس دعاوی یهودیان پیوست.^[17]

تصویر:

لوح یادبود کارگران اجباری لهستانی در جنرال الکتریک در اردوگاه بلچهمر در نزدیکی آشویتس

تصویر:

لوح یادبود برلین برای کارگران اجباری لهستانی در جنرال الکتریک در برلین-گسندبرونن، آلمان.

سال­های 1945 تا 1970

در سال 1945، پس از جنگ جهانی دوم، تولید در کارخانه‌های بخش‌های غربی برلین - که امروز ساختمان مقر DW (TV) دویچه وله است و نورنبرگ، اشتوتگارت و مولهایم آندرروهر از سر گرفته شد و کارخانه های جدید دیگری از جمله کارخانه کنتور برق در هاملن ساخته شد.

کارخانه بخار و لوکوموتیو الکتریکی در شهر هنینگزدورف( کارخانه های هنیگزدورف) به یک شرکت متعلق به مردم تحت عنوان لوکوموتیوهای الکتریکی (LEW) تبدیل شد.

کارخانه کابل (سیم و کابل فلزی اوبراسپری) و کارخانه تولید دستگاه ترپتو[35] و سایر تأسیسات نیز در آلمان شرقی قرار داشتند و به شرکت های سهامی شوروی (SAG) تبدیل شدند. بیش از 90 درصد از دارایی ها در برلین در منطقه تحت اشغال روسیه قرار داشت و از بین رفت.^[18]

دفاتر مرکزی بخش‌های مصادره نشده شرکت ابتدا به هامبورگ و سپس در نهایت به فرانکفورت منتقل شد، دفتر مرکزی در برلین ویران شد.^[18]

· سال 1948: کارخانه های کسِل جنرال الکتریک (FK) در محل سابق کارخانه ساخت موتور کسل MWK در خیابان لیلینتال 150 در کسل/هسن/آلمان تأسیس شد. اولین بخش کارخانه، کارخانه برق فشار قوی(HSF) بود، بعداً کارخانه یخچال(KSF)، کارخانه چاپ بلیط (FDF)، کارخانه مواد ایزوله (IF) و همچنین مؤسسه ولتاژ بالا (HI) در سراسر جهان تأسیس شد. در اوایل دهه شصت بیش از 5000 نفر برای جنرال الکتریک در کسِل کار می کردند. امروزه سایت خیابان لیلینتال هنوز تابلو برق فشار قوی تولید می کند.

· سال 1950: دفتر مرکزی جدید شرکت در مکانی به نام "پل­صلح" در فرانکفورت است. تعداد کارکنان گروه از 20900 نفر در سپتامبر 1948 به 55400 نفر در سپتامبر 1957 رسید. در همان سال گردش مالی برای اولین بار از یک میلیارد مارک فراتر رفت، اما سطح بالای سرمایه گذاری در بازسازی شرکت (1948-1956) بیش از 500 میلیون مارک، فشار قابل توجهی بر ترازنامه (بیلان) شرکت وارد کرد.

· سال 1958: شعار  "بهره از تجربه" برای توضیح نام و مخفف شرکت معرفی شد، که منجر به تقلیدهای نامطلوب مانند "باز کنید، روشن کنید، کار نمیکند"یا "همه چیز مسابقه ورزشی است" شد.

· سال 1962: این گروه دارای 127000 کارمند است و فروش سالانه 3.1 میلیارد مارک را کسب میکنند. در شهر اشپرینگه یک کارخانه جدید در فوریه 1962 افتتاح شد  که یک کارخانه جدید برای تولید واحدهای کنترل سیال با 200 کارمند بود.

· سال 1962: والتر بروخ در تلفن­کِن در هانوفر تلویزیون رنگی PAL را توسعه داد.

· سال 1966: بزرگترین فضای صنعتی اروپا (175 متر طول، 45 متر عرض و 26 متر ارتفاع) برای ساخت و ساز با استفاده از ماشین های جرثقیل و ژنراتور با وزن تا 400 تن ایجاد شد. رابرت اف کندی در افتتاحیه شرکت می کند.

·  1 ژانویه 1967: ادغام با  شرکت تلفن­کِن، شرکت جنرال الکتریک-تلفن­کِن را ایجاد کرد که مقر آن در فرانکفورت است.

سال 1970 به بعد

در سال 1970، شرکت جنرال الکتریک-تلفن­کِن 178000 کارمند در سراسر جهان داشت و دوازدهمین شرکت بزرگ برق در جهان بود. از جمله پروژه های ناموفق مانند سیستم حمل و نقل خودکار چمدان در فرودگاه فرانکفورت و ساخت نیروگاه هسته ای به این شرکت فشار وارد کرد. به ویژه، نیروگاه هسته ای در شهر وورگاسن، که راه اندازی آن به دلیل مشکلات فنی چندین سال به تعویق افتاد، صدها میلیون مارک برای جنرال الکتریک هزینه داشت. در پی آن، شرکت آخرین سود سهام خود را در سال 1972 پرداخت کرد.

بازوی سرگرمی (رادیو وتلوزیون تلفن­کِن) که دفتر مرکزی آن در هانوفر بود، فروخته شد. به دنبال آن، تجارت کامپیوتر بزرگ[36] (TR 4, TR 10, TR 440 [de]) (مشارکتی تحت نام شرکت کامپیوتر تلفن­کِن با شرکت نیکدورف) به زیمنس فروخته شد.کامپیوتر پردازش (TR 84، TR 86، AEG 60-10، AEG 80-20، AEG 80-60) به عنوان بخش فناوری اتوماسیون (پس از 1980 به عنوان شرکت کامپیوتر ATM تغییر نام داد) ادامه یافت.

در سال 1975 دفتر مرکزی سابق تلفن­کِن در برلین-شارلوتنبورگ، ارنست رویتر پلاتز 7 فروخته شد. این ساختمان قبلاً به دانشگاه فنی برلین اجاره داده شده بود.

در سال 1976، برای دور زدن الزام مشارکت برابر کارکنان در هیئت نظارت، دکتر والتر سیپا (Dipl.-Geol.) (رئیس شرکت جنرال الکتریک از 1976 تا 1980) علاوه بر دو شرکت لوازم خانگی، چهار شرکت دیگر را به عنوان شرکت سهامی با مالکیت کامل ایجاد کرد. (اعداد داخل پرانتز به درصد گردش مالی در سال 1980 اشاره دارد)

جنرال الکتریک-کارخانه مهندسی تلفن­کِن(37%)

جنرال الکتریک-سری محصولات تلفن­کِن (16%)

جنرال الکتریک-شرکت فن اوری ارتباطات تلفن­کِن(6%)

کارخانه المپیا (تکنولوژی اداری تجاری، 7%)

جنرال الکتریک- شرکت لوازم خانگی (22%)

شرکت تلویزیون و رادیو تلفن­کِن (12%)

در سال 1979 شرکت با حذف اضافات از  نام خود که از سال 1887 استفاده می شد، به اجنرال الکتریک-تلفن­کِن تغییر نام داد. در فوریه 1980، هاینز­­دور رئیس هیئت مدیره شد.

در آگوست 1982، طرح تجدید ساختار با ضمانت های فدرال 600 میلیون مارکی و وام های بانکی جدید 275 میلیون مارکی، در اولین اختلاف بین بانک ها از هم پاشید. یک کنسرسیوم بانکی تا ژوئن 1983 وام اداری 1.1 میلیارد مارکی را به گروه جنرال الکتریک تخصیص داد. 400 میلیون از آن فقط با ضمانت دولت فدرال در دسترس بود. نه تنها شرکت جنرال الکتریک-تلفن­کِن، بلکه شرکت های تابعه آن یعنی شرکت کوپرزبوش در شهر گلزنکیرشن، کارخانه ماشین­آلات هرمان­زانکر در شهر توبینگن و  شکرت کارل­نف در شهر برتن نیز تحت تأثیر این اتفاقات قرار گرفتند. شرکت مبلمان و اسباب خانه آلنو در شهر فولندورف توسط سهامداران اقلیت تصاحب و از گروه جدا شد.

تامین کنندگان شرکت جنرال الکتریک نیز تحت تأثیر  این اتفاقات قرار گرفتند و برخی از آنها از جمله کارخانه مبلمان و لوازم آشپزخانه در شهر بوهلرتان اعلام ورشکستگی کردند. سایتی که در برونن استراسه در منطقه سابق برلین ودینگ بود نیز فروخته شد، و همچنین شرکت های کارخانه مواد غذایی جنرال الکتریک و شرکت لوازم خانگی باوکنخت فروخته شدند.

·    سال های 84/1983: بخش لوازم الکترونیکی مصرفی (تلویزیون وصوتی وتصویری تلفن­کِن) به گروه فرانسوی  تامسون فروخته شد.

·    سال 1985: جنرال الکتریک توسط دایملر-بنز تصاحب شد. ادزاردرویتر، مدیر اجرایی دایملر-بنز (از سال 1987 مدیر عامل دایملر شد)، تصمیم می گیرد که دو شرکت باید یک "گروه فناوری یکپارچه" با هم افزایی مفید تشکیل دهند.

·    سال 1988: در شصتمین سالگرد خود، موسسه تحقیقاتی جنرال الکتریک، جایزه کارل رامزاور[37] را برای پایان نامه های علمی و فنی ایجاد کرد.

·    سال1990: شرکت سیستم های حمل و نقل وستینگهاوس جنرال الکتریک در ارتباط با شرکت سیستم های حمل و نقل وستینگهاوس تشکیل شد.

·    سال 1992: ادغام تجارت راه آهن با لوکوموتیوهای الکتریکی (LEW) در هنیگزدورف، که منجر به تشکیل لوکوموتیوهای جنرال الکتریک شد.

·    سال1992: شرکت سوئدی اطلس­کوپکو شرکت ابزار برقی جنرال الکتریک را تصاحب کرد. در سال 2004 به صنایع تکترونیک واگذار شد.

·    سال 1994: فروش بخش اتوماسیون به شرکت اشنایدر الکتریک و شرکت لوازم خانگی به الکترولوکس.^[19]

·    سال1995: شرکت وسایل نقلیه ریلی، بخشی از  شرکت حمل و نقل دایملر-بنز ABB شد (در سال 2001 بخشی از حمل و نقل بمباردیر شد).

·    سال1996: مجمع عمومی سالیانه دایملر-بنز به ریاست یورگن شرمپ درباره انحلال گروه زیان ده تصمیم گرفت.

·    سال1996: شرکت آلستومGEC  تجارت برق جنرال الکتریک  T&D را تصاحب کرد.

·    سپتامبر 1375: شرکت از ثبت تجارت برداشته شد.

تصویر:

ورقه سازنگان موتور الکتریکی جنرال الکتریک

محصولات

لوکوموتیوها و تکنولوژی راه آهن

جنرال الکتریک نقش مهمی در تاریخ راه آهن آلمان ایفا کرد. این شرکت در توسعه و ساخت قطعات الکتریکی تقریباً در تمام سری لوکوموتیوهای الکتریکی آلمان مشارکت داشت و به معرفی نیروی برق به راه آهن آلمان کمک کرد.

علاوه بر این، بسیاری از لوکوموتیوهای بخار در جنرال الکتریک ساخته شدند.  این شرکت در سال 1931 شرکت بورسیگ را خریداری کرد و تولید لوکوموتیو را از کارخانه بورسیگ در تِگِل به جنرال الکتریک- بورسیگ منتقل کرد. در سال 1948 این کارخانه به کارخانه لوکوموتیو الکتروتکنیکی[38]­ VEB تبدیل شد. علاوه بر لکوموتیوهای الکتریکی متعدد تولید شده برای لوکوموتیو بخار دویچه رایشسبان[39]، تولید لکوموتیو بخار تا سال 1954 ادامه یافت.

زمانی که جمهوری فدرال آلمان شروع به اجرای سیستم های پیشرانه متناوب AC جنرال الکتریک کرد، خود را در رقابت با  براون، باوری و سی[40] دید. نمونه اولیه DB کلاس E320 توسط کروپ به عنوان دستگاه تست ولتاژ دوگانه (15 کیلو ولت و 25 کیلو ولت AC) ساخته شد، این فناوری در نهایت منجر به لوکوموتیوهایی مانند DB کلاس 120 و ICE 1 شد.

تنها پس از اتحاد مجدد آلمان و قبول کارخانه لوکوموتیوهای الکتریکی (LEW)  به عنوان کارخانه در هنیگزدورف، نام جنرال الکتریک به تمامیت لوکوموتیو­سازی بازگشت، اما فقط برای مدت کوتاهی. شرکت لوکوموتیو جنرال الکتریک بخشی از شرکت حمل­ونقل دایملر-بنز ABB (بعدها ادترنز) شد و در حال حاضر فناوری  که در گذشته توسعه یافته بود، اکنون تا حدی شرکت حمل­ونقل بمباردیه  را قادر می سازد تا سری بسیار موفق TRAXX از لوکوموتیوها را بسازد.

جنرال الکتریک همچنین بین سال های 1989/1990/1991 و 1994/1995/1996، راه­آهن هلنیک کلاس 520DMU را ساخت.

تصویر:

لوکوموتیو برقی جنرال الکتریک.

هواپیما

جنرال الکتریک طیف وسیعی از هواپیماها را از سال 1912 تا 1918 تولید کرد. اولین هواپیما در سال 1912 از اسکلت (بدنه) چوبی ساخته شد و از هواپیمای دوباله برادران رایت الگوبرداری شد. طول بال آن 17.5 متر (57 فوت) و دارای موتور هشت سیلندر با قدرت 75 اسب بخار و وزن بدون بار 850 کیلوگرم بود. می توانست به سرعت 65 کیلومتر در ساعت (40 مایل در ساعت) دست یابد. از سال 1912 ساخت هواپیماها به صورت مخلوط چوب و لوله فولادی با پوشش پارچه ای ادامه یافت.

یکی از هواپیماهایی که طراحی و ساخته شد، هواپیما غول پیکر جنرال الکتریک  R.Iبود. نیرو محرکه این هواپیما را چهار موتور 260 اسب بخاری (190 کیلووات) مرسدس D.IVa متصل به ترکیبی از مخروط چرم و کلاچ چنگکی، تشکیل میداد. اولین آزمایش های پرواز رضایت بخش بود، اما در 3 سپتامبر 1918، R.I در هوا شکست و هفت خدمه خود را کشت.

موفق‌ترین هواپیمای جنرال الکتریک از نظر آمار تولید، بمب‌افکن تاکتیکی سنگین  با نام "هواپیمای بزرگG.IV" بود که یکی از آنها هنوز از 320 فروند ساخته شده به عنوان تنها بمب افکن چند موتوره آلمانی بازمانده از جنگ جهانی اول است.

در طول جنگ جهانی دوم، جنرال الکتریک دستگاه هایی را برای اهداف شناسایی تولید کرد، از جمله یک سکوی هلیکوپتری که توسط یک موتور جریان متناوب AC هدایت می‌شد. این یک هواپیما با بند بود که نمی توانست آزادانه پرواز کند. منبع تغذیه توسط سه کابل از زمین حمل می شد. این دستگاه به ارتفاع 300 متری رسید.

تصویر:

بمب افکن  G.IV جنرال الکتریک (جنگ جهانی اول).

ماشین­ها

جنرال الکتریک در سال 1902 شرکت کولشتاین را خرید و بخش شرکت خودروهای جدیدرا برای ساخت خودرو تأسیس کرد. جنرال الکتریک از تولید خودرو در سال 1908 کنار رفت.^[20]

مدل های تولید شده عبارتند از:

AAG (1900 اتومبیل)^[21]

NAG نوع A

NAG نوع B

NAG نوع B2

پروژکتورهای فیلم

جنرال الکتریک همچنین برای مدت طولانی مجموعه ای از پروژکتورهای فیلم را تولید کرد:^[22]

دستگاه ایستاده، سال 1919، پرژکتور 35 میلی­متری

ماشین تئاتر، سال 1920، پرژکتور 35 میلی­متری

ترایمفِیتور 1-3، سال های 1924-1935، پرژکتور 35 میلی­متری ACR 0710

جانشین معلم، سال های 1925-1935، پرژکتور 35 میلی­متری

سینمای چمدانی، سال 1927 انحصاری، پرژکتور 35 میلی­متری

معلم، سال 1929، پرژکتور 35 میلی­متری ACR 0709 (لایتز)

میچاو مدل 4، سال های 1929-1934، پرژکتور 35 میلی­متری

یورو K، سال های 1938-1942، پرژکتور 35 میلی­متری

یورو M، سال 1936، پرژکتور 35 میلی­متری

یورو G، سال 1938، پرژکتور 35 میلی­متری، نسخه اینترلاک (G-MB)

یورو M2، سال های 1939-1944، پرژکتور 35 میلی­متری

مؤسسان و مدیران شرکت

وضعیت حال حاضر نام تجاری جنرال الکتریک

در نتیجه فروپاشی و انحلال شرکت اصلی، الکترولوکس حق وحقوق برند را در سال 2005 به دست آورد و نام آن نیز به شرکت های مختلف مجوز داده شده است. این مجوز شامل بسیاری از محصولات مشابهی است که قبلاً تولید می کرد، مانند دستگاه های راهکارهای توان انرژی[41] دستگاه های مخابراتی(تلفن و تلفن همراه)، اتوماسیون، لوازم جانبی خودرو، لوازم خانگی، ابزار برقی، پروژکتور، تجهیزات و لوازم چاپ، دستگاه های تصفیه آب، و دستگاه های مراقبت شخصی تحت نام تجاری جنرال الکتریک.^[24]

·    شرکت لوازم خانگی جنرال الکتریک - بخشی از الکترولوکس شد و کالاهای سفید مانند ماشین لباسشویی، ماشین ظرفشویی، اجاق گاز، یخچال و غیره تولید می کند.

·    شرکت فناوری ITM  تجهیزات الکترونیکی مصرفی و مخابراتی (تلفن همراه، تلفن خانگی و غیره) را تحت نام جنرال الکتریک تولید می کند. ^[25][26]

·    شرکت بیناتون لوازم جانبی موبایل، تلفن همراه، تلفن ثابت و رادیوهای دو طرفه را با نام تجاری جنرال الکتریک تولید می کند.^[27]

·    ابزار های برقی جنرال الکتریک که از سال 2009 که به نام صنایع تکترونیک (TTI) مجوز دارد، ابزارهای برقی دستی تولید می کند. ^[28]

·    شرکت تکنیک خانه جنرال الکتریک (دارای مجوز استیبل الترون) محصولات گرمایش خانه و کنترل آب و هوا (رطوب‌کننده‌ها، تهویه مطبوع) را تولید می‌کند.^[29]

·    شرکت مهندسی صنایع جنرال الکتریک، تجهیزات برق، از جمله ژنراتورهای تا 55 مگاوات، چرخ دنده‌های کنترلی و تابلو­برق، موتورهای الکتریکی، ترانسفورماتورها و غیره و همچنین اینورترهای توان بالا و منابع DC برای مصارف صنعتی را تولید می‌کند.^[30]

·    شکرت فناوری جوشکاری SVS جنرال الکتریک: سازنده ماشین آلات و تجهیزات جوشکاری مقاومتی ^[31]

·    جامعه سیستم های اطلاعاتی مدرن )جنرال الکتریک- (MIS: ال سی دی های سفارشی را برای سیستم های اطلاعاتی توسعه می دهد^[32]

·    شرکت شناسه جنرال الکتریک: برچسب ها و بازخوان­های RFID را تولید می کند^[33]

·    شرکت راهکارهای توان انرژی جنرال الکتریک (سیستم‌های سَفت پاور سابق یا سیستم‌های منبع تغذیه جنرال الکتریک): سیستم‌های منبع تغذیه بدون وقفه/پشتیبان/پایدار را برای تجهیزات حساس به منبع الکتریکی (مانند رایانه‌ها) تولید می‌کند^[34]

·    تجهیزات و لوازم چاپ حرفه ای جنرال الکتریک: چاپگرها، جوهرها و محصولات رسانه ای با فرمت گسترده را برای چاپ، و همچنین درام های رسانای نور و تونرها برای کاربردهای چاپ (مانند چاپگر لیزری/فتوکپی) تولید می کند ^[35]

·    شرکت فناوری ارتعاش AViTEQ

·    کارخانه دینام  لُوید

·    گروه لافرت

منابع[ویرایش]

[1] م. Deutsche Edison-Gesellschaft für angewandte Elektricität [2]  م. شرکت تابعه یا شرکت دختر یا شرکت خواهر (به انگلیسی: Subsidiary ) شرکتی است که کاملاً یا قسمتی از آن تحت تملک یا کنترل شرکت دیگری است و بیش از نصف سهام آن را بر عهده دارد.

[3]  Telefunken AG

[4]  IG Farben

[5]  Thyssen

[6]  Krupp

[7]  Tropp Paul

[8]  Franz Schwechten

[9] Acker- und Hussitenstraße

[10]  Siemens & Halske

[11]  C. Schwebel

[12]  Wilhelm Lauter

[13]  Peter Behrens

[14]  Brunnenstraße

[15]  Ackerstrasse

[16]  شکل اولیه لامپ رشته ای

[17]  Oberspree

[18]  Moabit

[19]  Osram

[20]  Treptow

[21]  Neue Automobil Gesellschaft

[22]  Allgemeine  Automobil Gesellschaft

[23] Marienfelde

[24] Zossen

[25]  Hennigsdorf

[26]  Eduard Schüller

[27]  واحد پول رایج در کشور آلمان بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۴۸

[28]  نیروهای مسلح یک‌پارچه کشور آلمان در دوره رایش سوم از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵

[29]  یروی هوایی آلمان در دوره رایش سوم

[30]  عنوان نیروی دریایی آلمان نازی از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵ در دوره رایش سوم

[31]  Kabelwerk Krakow

[32]  اردوگاه کار اجباری کراکوف-پلاشوف

[33]  یکی از شاخه‌های نظامی آلمان نازی در جنگ جهانی دوم

[34]  یکای پول آلمان غربی و پس از اتحاد دو آلمان در سال ۱۹۹۰ یکای پول آلمان متحد شد

[35]  Apparatefabrik Treptow

[36]  دسته ای از قدیمی‌ترین انواع رایانه‌ها هستند که وسط سازمان‌های بزرگ برای مقاصد خاص و عموماً پردازش حجم بسیار زیاد داده‌ها در مواردی چون سرشماری پردازش تراکنش‌های مالی استفاده می‌شوند.

[37]  یک فیزیک‌دان اهل آلمان بود

[38]  Lokomotivbau Elektrotechnische Werke

[39]  م. راه آهن رایش آلمان

[40]  م. به‌صورت کوتاه شده BBC ، یک شرکت سوئیسی در زمینه مهندسی برق بود

[41]  م. به شرکت‌های برق کمک می‌کند ، عملکرد را بهبود بخشند و هزینه‌ها را کاهش دهند.

پانویس[ویرایش]

[1] م. Deutsche Edison-Gesellschaft für angewandte Elektricität

[2]  م. شرکت تابعه یا شرکت دختر یا شرکت خواهر (به انگلیسی: Subsidiary ) شرکتی است که کاملاً یا قسمتی از آن تحت تملک یا کنترل شرکت دیگری است و بیش از نصف سهام آن را بر عهده دارد.

[3]  Telefunken AG

[4]  IG Farben

[5]  Thyssen

[6]  Krupp

[7]  Tropp Paul

[8]  Franz Schwechten

[9] Acker- und Hussitenstraße

[10]  Siemens & Halske

[11]  C. Schwebel

[12]  Wilhelm Lauter

[13]  Peter Behrens

[14]  Brunnenstraße

[15]  Ackerstrasse

[16]  شکل اولیه لامپ رشته ای

[17]  Oberspree

[18]  Moabit

[19]  Osram

[20]  Treptow

[21]  Neue Automobil Gesellschaft

[22]  Allgemeine Automobil Gesellschaft

[23] Marienfelde

[24] Zossen

[25]  Hennigsdorf

[26]  Eduard Schüller

[27]  واحد پول رایج در کشور آلمان بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۴۸

[28]  نیروهای مسلح یک‌پارچه کشور آلمان در دوره رایش سوم از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵

[29]  یروی هوایی آلمان در دوره رایش سوم

[30]  عنوان نیروی دریایی آلمان نازی از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵ در دوره رایش سوم

[31]  Kabelwerk Krakow

[32]  اردوگاه کار اجباری کراکوف-پلاشوف

[33]  یکی از شاخه‌های نظامی آلمان نازی در جنگ جهانی دوم

[34]  یکای پول آلمان غربی و پس از اتحاد دو آلمان در سال ۱۹۹۰ یکای پول آلمان متحد شد

[35]  Apparatefabrik Treptow

[36]  دسته ای از قدیمی‌ترین انواع رایانه‌ها هستند که وسط سازمان‌های بزرگ برای مقاصد خاص و عموماً پردازش حجم بسیار زیاد داده‌ها در مواردی چون سرشماری پردازش تراکنش‌های مالی استفاده می‌شوند.

[37]  یک فیزیک‌دان اهل آلمان بود

[38]  Lokomotivbau Elektrotechnische Werke

[39]  م. راه آهن رایش آلمان

[40]  م. به‌صورت کوتاه شده BBC ، یک شرکت سوئیسی در زمینه مهندسی برق بود

[41]  م. به شرکت‌های برق کمک می‌کند ، عملکرد را بهبود بخشند و هزینه‌ها را کاهش دهند.