Stenocereus eruca
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Stenocereus eruca | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||
| Stenocereus eruca (Brandg.) Gibson & Horak | |||||||||||||||
Stenocereus eruca', yaygın olarak sürünen şeytan olarak bilinir, Cactaceae ailesinin bir üyesidir. Nispeten küçük olan Stenocereus cinsinin bir üyesi olan en belirgin kaktüslerden biridir. Baja California Sur'un orta Pasifik kıyılarında endemik ve yalnızca devasa koloniler oluşturduğu kumlu topraklarda bulunur.
Tüm kaktüslerde olduğu gibi, sürünen şeytan sukulenttir ve meskalin ve steroller içerdiği bildirilir. Büyüme modelleri, bireysel gövdeler halinde geniş çapta dağılmış olabilir; uygun yerlerde, birkaç metre çapında, aşılmaz dallanma parçaları oluşturabilirler. Sürünen şeytan sütun şeklindedir, kremsi yeşil renkli çok dikenli bir gövdeye sahiptir, ortalama 5 cm çapında ve 1.5–2 m uzunluğundadır, sadece terminal ucu yerden yükseltilmiştir. Bu kaktüs yatar olduğu için 20–30 cm boy normaldir. Büyük, gece çiçekler beyaz, pembe veya sarıdır; genellikle 10–14 cm uzunluğunda dikenli bir tohumluk ile ve yağmura tepki olarak seyrek çiçek açar. Dikenli meyvesi, siyah tohumlu 3–4 cm uzunluğundadır.
Sürünen şeytan yerde yatar ve bir uçta büyürken diğer uç yavaş yavaş ölür, gövdenin alt tarafında art arda yeni kökler gelişir. Büyüme hızı, Baja yarımadasının ılımlı, nemli deniz ortamına uyarlanmıştır ve yılda 60 cm'yi aşabilir, ancak sıcak, kurak bir ortama nakledildiğinde kaktüsler on yılda 60 cm kadar az büyüyebilir. Uzun yıllar boyunca, tüm kaktüs, gövdeleri dallanarak ve büyüyen uçlara doğru kök salarak, eski gövde kısımları ölür ve parçalanırken yavaş yavaş seyahat eder. Bu gezici büyüme zinciri, "tırtıl" anlamına gelen "eruca" adının yanı sıra sürünen şeytanın ortak adının ortaya çıkmasına neden olur.
"Stenocereus eruca", "kaktüs ailesinde klonal çoğalmanın en uç örneği" olarak kabul edilir (Gibson ve Nobel, 1986). Bu, tozlaşan canlıların izolasyonu ve kıtlığı nedeniyle bitkinin kendisini klonlama yapabilmesi anlamına gelir. Bu, temelleri ölürken ve çürürken ana çekimden ayrılan parçalar tarafından yapılır.
Bu cinsin Kaliforniya'nın Baja Yarımadası'nda bulunan diğer üyeleri Stenocereus thurberi (Organ Pipe Cactus, Pitaya Dulce) ve Stenocereus gummosus (Sour Pitaya, Pitaya Agria), Pitayha) dır. Bir zamanlar yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğu düşünülürken, daha fazla kanıt öyle olmadığını gösterdi. Transplantasyon, çevreye özgü faktörler nedeniyle tavsiye edilmese de, doğal çevreyi yansıtan koşulların korunmasına sıkı sıkıya bağlı kalınarak başarılı bir şekilde gerçekleştirilebilir.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Stenocereus eruca ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
Vikitür'de Stenocereus eruca ile ilgili ayrıntılı taksonomik bilgiler bulunur.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Genel
- Clark-Tapia R, Mandujano MC, Valverde T, et al. (2005). How important is clonal recruitment for population maintenance in rare plant species? The case of the narrow endemic cactus, Stenocereus eruca, in Baja California, Mexico. Biol. Conserv. 124 (1): 123-132 Online 17 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Dimmitt, Mark A. (1998). Cactaceae (cactus family). [1] 6 Eylül 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Faucon, Philippe (1998-2005). Creeping Devil Cactus, Chirinole 10 Eylül 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- Gibson A. C. P. S. Nobel 1986 The cactus primer. Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts, USA
- Lauri, Bob (2000). Ocean Oasis Field Guide 20 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
