Pro-Avrupacılık

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Avrupa Birliği

Bu makale serisinin bir parçasıdır:
Avrupa Birliği politikası

Pro-Avrupacılık veya Avrupa Birliği yanlılığı,[1][2] Avrupa bütünleşmesini ve Avrupa Birliği'ne (AB) üyeliği destekleyen siyasi bir pozisyondur.[3] Pro-Avrupacılar özellikle Avrupa Birliği'nin ve politikalarının güncel ve gelecek dönemleri bağlamında ileri entegrasyonu savunurlar.

Avrupa bayrağı

Pro-Avrupacı yaklaşım[değiştir | kaynağı değiştir]

Birçok pro-Avrupacı bugünün çok kutuplu dünyasında birliğin gücünün özel olarak bir önem ifade ettiğine inanırlar. Bölünmüş bir Avrupa bölgeye ekonomi, kültür, siyaset, sosyal, bilimsel, diplomatik ve askeri alanlarda birçok dezavantaj getireceğinden birleşik ve bağımsız bir Avrupa'nın önemini vurgularlar. Ana görüş, göreceli küçük ve ayrı ayrı Avrupa ülkelerinin dünyadaki mevcut ve yükselen süper güçler karşısındaki aşağıya doğru çekilen konumlarıdır. Bölünmüş Avrupa ülkelerinin tek başlarına sınırlı jeopolitik etkiye sahip olacaklarına ve kendi çıkarlarını etkili biçimde savunamayacaklarını savunmaktadırlar. Diğer yandan birleşik bir Avrupa'nın, görüş ve çıkarlarının dünya sahnesinde dikkate alınacağı, ABD nüfusundan ve ekonomisinden daha büyük ve ABD'ye uygun bir partner ya da rakip olacağını savunurlar.

Pro-Avrupacı argümanlar sıklıkla AB'nin üye devletlerin yararına çalıştığını söyler. Pro-Avrupacılar, Avrupa Ekonomik Alanı içerisinde serbest hareket hakkı, iş hakları, tüketici dostu standartlar gibi birçok hakkın AB'nin AB vatandaşlarına sağladığı haklardan olduğunu savunurlar . Maliyet/ fayda gibi değerlendirmeler onları harekete geçiren tek argümanlar değildir. Onlar insanlar topluluğuna ait olduklarını ve bu topluluğun ortak tahvile sahip olduğunu da savunurlar.

Pro-Avrupacılar AB'nin tüm hareketlerinden tatmin olmamalarına rağmen bu hareketlerinin çözümünün hareketleri yok etmek değil şeffaflık, birlik ve demokrasi altında geliştirmek olduğunu savunurlar.

Pro-Avrupacı siyasi partiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Pan-Avrupa düzeyinde[değiştir | kaynağı değiştir]

AB üyesi[değiştir | kaynağı değiştir]

AB üyesi olmayan[değiştir | kaynağı değiştir]

Pro-Avrupacı gazeteler ve dergiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Note: Media outside of Europe may also be included.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Gowland, David. Britain and the European Union. Taylor & Francis, 2016. p.109
  2. ^ Wojciech Sadurski. Spreading Democracy and the Rule of Law?. Springer Science & Business Media, 2006. pp.51, 55
  3. ^ Krisztina Arató, Petr Kaniok (editors). Euroscepticism and European Integration. Political Science Research Centre Zagreb, 2009. p.40
  4. ^ a b c Demetriou, Kyriakos (2014). The European Union in Crisis : Explorations in Representation and Democratic Legitimacy. Springer. s. 46. ISBN 9783319087740. 
  5. ^ "Who we are". European Free Alliance. 11 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2023. The European Free Alliance is a pro-European party that endorses the European Union’s values, namely the principles of liberty, democracy, respect for human rights and fundamental freedoms and the rule of law. 
  6. ^ "European Green Party Joins Pro-Europe Network's Ranks". European Greens. 11 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2023. 
  7. ^ "Volt Europa – About us". Volt Europa. 13 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2021. 
  8. ^ "Austrian People's Party (ÖVP)". The Democratic Society. 6 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015. 
  9. ^ Ton Notermans (January 2001). Social Democracy and Monetary Union. Berghahn Books. s. 203. ISBN 978-1-57181-806-5. 
  10. ^ "Austria's Freedom Party sees vote rise". BBC News. 25 Mayıs 2014. 15 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2014. 
  11. ^ Almeida, Dimitri (107). The Impact of European Integration on Political Parties: Beyond the Permissive Consensus. Routledge. s. 107. 
  12. ^ Nathaniel Copsey; Tim Haughton (2009). The JCMS Annual Review of the European Union in 2008. John Wiley & Sons. s. 56. ISBN 9781405189149. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015. 
  13. ^ Richard Davis Anderson (2001). Postcommunism and the Theory of Democracy. Princeton University Press. s. 147. ISBN 0691089175. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015. 
  14. ^ a b c Donatella M. Viola (2015). Routledge Handbook of European Elections. Routledge. s. 639. ISBN 9781317503637. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015. 
  15. ^ "Bulgaria's government will include far-right nationalist parties for the first time – The Washington Post". The Washington Post. 18 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  16. ^ Tsolova, Tsvetelia (17 Mart 2017). "Socialists say Bulgaria pays high price for EU's Russia sanctions". Reuters. 14 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  17. ^ "Цветан Цветанов оглави "Републиканци за България", заместник е Павел Вълнев". bnr.bg. 14 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  18. ^ "Statut" (PDF). HDZ. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2017. 
  19. ^ "VOLEBNÍ PROGRAM 2017". TOP09. 15 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017. 
  20. ^ "Evropa je prostorem společných hodnot". KDU-ČSL. 10 Aralık 2015. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017. 
  21. ^ Předseda Pirátů Bartoš: Nejsme vítači migrantů a jít do vlády se nebojíme 25 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Novinky.cz. Published on 10 September 2017
  22. ^ "Česko by bez pomoci EU mohlo být popelnicí Evropy, míní Chmelař". ČSSD. 28 Temmuz 2017. 30 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  23. ^ "Zelení: Evropa musí zahájit jednání o své federalizaci – Strana zelených". Zeliní. 24 Haziran 2016. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017. 
  24. ^ Claudia Hefftler (2015). The Palgrave Handbook of National Parliaments and the European Union. Palgrave Macmillan. s. 286]. ISBN 9781137289131. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015. [ölü/kırık bağlantı]
  25. ^ "EU". Social Demokratiet. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017. 
  26. ^ "Europæisk Samarbejde". Venstre. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017. 
  27. ^ "EU-Politik – Det Konservative Folkeparti". Det Konservative Folkeparti. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017. 
  28. ^ "Riigikogu 2015 programm". Sotsiaal Demokraadid. 31 Temmuz 2017. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2017. 
  29. ^ "EU-Aufklärung im Satire-Kostüm". Deutschlandfunk Kultur. 25 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2019. 
  30. ^ "PPS – Deklaracja ideowa PPS". naszpps.ppspl.eu. 17 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  31. ^ "Romania – Europe Elects". 10 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  32. ^ "Program Socialne demokracije" (PDF). Social Democrats (Slovenia). 26 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Ekim 2017. 
  33. ^ "About". Nova Slovenija. 9 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2017. 
  34. ^ "Temeljna načela SLS". Slovenian People's Party. 20 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2017. 
  35. ^ "Kosovo: early elections to be held June 8 - Politics". ANSAMed. 8 Mayıs 2014. 29 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  36. ^ Krekling, David Vojislav (27 Eylül 2020). "Venstre går inn for at Norge skal bli medlem i EU". NRK. 7 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  37. ^ Rtv, San Marino (19 Eylül 2013). "Congresso Psd: si cerca la mediazione su un nome che rappresenti le diverse anime". San Marino Rtv. 29 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  38. ^ Rtv, San Marino (10 Eylül 2013). "Referendum Europa: il Ps è per il sì". San Marino Rtv. 29 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  39. ^ Rtv, San Marino (6 Eylül 2013). "Referendum Ue: sì convinto dall'Upr". San Marino Rtv. 29 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  40. ^ "Protect Britain's place in Europe". 4 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  41. ^ Stone, Jon (25 Haziran 2016). "Liberal Democrats pledge to keep Britain in the EU after next election". The Independent. 26 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  42. ^ Mason, Rowena (14 Mart 2016). "Green party 'loud and proud' about backing Britain in Europe". The Guardian. 30 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  43. ^ Carrell, Severin (3 Mart 2016). "Scotland to campaign officially to remain in the EU". The Guardian. 18 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  44. ^ McDonnell, Alasdair (10 Haziran 2016). "McDonnell Brexit Address". Social Democratic and Labour Party (SDLP). 29 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  45. ^ Greer, Ross (22 Şubat 2016). "Now is the time to fight to stay in Europe ... and to reform it from the left, not the right as Cameron plans". Green Party of Scotland. 13 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  46. ^ Walker, Sophie (26 Temmuz 2018). "Overconfident men brought us Brexit. It's not too late for women to fix it". The Guardian. Opinion. 25 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2018. 
  47. ^ Hughes, Brendan (22 Şubat 2016). "EU referendum: Where Northern Ireland parties stand". The Irish News. 29 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2017. 
  48. ^ "Green Party Manifesto (2017, Westminster)" (PDF). Green Party Northern Ireland. 27 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2017. 
  49. ^ "A reformed Europe – Policies and Manifesto". Mebyon Kernow. 12 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2017. 
  50. ^ "What we believe". UK European People's Party. 8 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2017. 
  51. ^ "Vision". Animal Welfare Party (İngilizce). 16 Nisan 2010. 5 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2020. 
  52. ^ Manuela Caiani, Simona Guerra, (Ed.) (2014). Euroscepticism, Democracy and the Media: Communicating Europe, Contesting Europe. Springer. s. 113. 
  53. ^ John Lloyd, Cristina Marconi, (Ed.) (2014). Reporting the EU: News, Media and the European Institutions. Bloomsbury Publishing. s. 68. ISBN 9780857724595. 25 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. In France, the big newspapers remain pro-European, notwithstanding the large success in the polls of the anti-EU movement led by Marine Le Pen – though the main paper of the centre right, Le Figaro, is now more critical. 
  54. ^ Élisabeth Le, (Ed.) (2021). Degrees of European Belonging: The fuzzy areas between us and them. John Benjamins Publishing Company. s. 37. ISBN 9789027260192. 11 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. In these circumstances, it is particularly interesting to investigate how the pro-European Le Monde constructs the concept of "Europe" (i.e. who belongs and who does not) ... 
  55. ^ a b Manuela Caiani, Simona Guerra, (Ed.) (2014). Euroscepticism, Democracy and the Media: Communicating Europe, Contesting Europe. Springer. s. 206. 
  56. ^ Oireachtas, Houses of the (22 Haziran 2016). "EU-UK Relations: Statements – Seanad Éireann (25th Seanad) – Wednesday, 22 Jun 2016 – Houses of the Oireachtas". www.oireachtas.ie. 25 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. 
  57. ^ "[사설] 유럽을 위기로 몰아넣는 영국의 선택" [[editorial] Britain's choice drove Europe into crisis.] (Korece). The Hankyoreh. 24 Haziran 2016. 25 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2021. 결국 영국은 편협한 안목으로 탈퇴를 선택함으로써 자국을 고립의 길로 이끌고 전 세계에 걱정거리를 안기고 말았다. 
  58. ^ Peter J. Anderson, Tony Weymouth, (Ed.) (2014). Insulting the Public?: The British Press and the European Union. Routledge. s. 103. ISBN 9781317882831. 29 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. The Financial Times Having looked at two of the leading pro-European broadsheets, it is time to examine the discourse of the third, and in many ways the most pro-European, that of the Financial Times.