Otto Kittel

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Otto "Bruno" Kittel
Otto Kittel
LakabıBruno
Doğum21 Şubat 1917
Kronsdorf
Ölüm14 veya 16 Şubat 1945 (27 yaşında)
Courland
BağlılığıNazi Almanyası Nazi Almanyası
Branşı Luftwaffe
Hizmet yılları1939-1945
RütbesiHauptmann
BirimiJagdgeschwader 54, EJGr Ost
Komutası3./JG 54
Çatışma/savaşlarıII. Dünya Savaşı
ÖdülleriDemir Haç (2. Sınıf) Demir Haç (1. Sınıf) Meşe Yaprağı ve Kılıç ilaveli Şövalye Demir Haçı Altın Alman Haçı Siyah Yaralı Rozeti

Otto "Bruno" Kittel (21 Şubat 1917 - 14 Şubat 1945), II. Dünya Savaşı sırasında 583 hava görevinde 267 hava zaferiyle Nazi Almanyası'nın en çok uçak düşüren 4. as pilotuydu.[1][2] Hava zaferlerinin tamamını Sovyet Hava Kuvvetleri'ne karşı elde etmiştir. [3]

1939'da 22 yaşındayken Luftwaffe'ye katıldı. Aldığı eğitimin ardından 1941'de Doğu Cephesi'nde Kuzey Ordu Grubu'nu desteklemekte olan Jagdgeschwader 54'e atanarak göreve başladı. Yıl sonuna kadar 17 it dalaşını kazandı. Şubat 1943'te bu sayı 43'e çıkmıştı. Özellikle Barbarossa Harekatı'nda önemli hizmetleri oldu. 29 Ekim 1943'te 120. hava zaferi elde ettiği için Şövalye Haçıyla taltif edildi. SSCB ve Fransa'da görevine devam etti. 25 Kasım 1944'te 239. it dalaşı zaferinden sonra Meşe Yaprağı ve Kılıç ilaveli Şövalye Haçıyla taltif edildi. 14 Şubat 1945'te 583. görevinde bir hava muharebesi sırasında uçağı düşürülerek öldürüldü. Kittel, bir hava muharebesinde öldürülen en başarılı Alman avcı pilotuydu.[4]

Kişisel Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

19 Şubat 1917'de bir çiftçi olan Eduard Kittel'in oğlu olarak[5] Südetler'de doğdu. Kısa bir süre oto tamircide çalıştıktan sonra 1939'da Luftwaffe'ye katıldı.[6] 12 Şubat 1941'de uçuş ve avcı pilotluğu eğitimini tamamlamasını takiben [a] Jagdgeschwader 54'ün 2. Staffel'ine atandı.[8] Haziran 1942'de nişanlısı Edith ile dünya evine girdi, çiftin 1942'de doğan bir oğlan çocuğu oldu. [9]

II. Dünya Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

Avrupa'da 2. Dünya Savaşı, 1 Eylül 1939 Cuma günü Almanya'nın Polonya'yı İşgali'yle birlikte başladı. Kittel, 1941'in başlarında 2. Staffel'e atandığı vakit Staffel'in komutasında Oberleutnant Rudolf Unger vardı ve birim Hauptmann Hubertus von Bonin'in komutasında bulunduğu JG 54'ün I. Gruppe'sine bağlıydı. Gruppe, Hollanda'da Alman Körfezi'ne devriye uçuşları yaptıkları Groningen Havalimanı'nda konuşluydu.[10] JG 54'ün diğer bileşenlerinin aksine I. Gruppe, Yugoslavya'nın İşgali'ne katılmadı ve Almanya'nın kuzeyinde bulunan bir hava üssü olan Jever Hava Üssü'ne taşınacakları tarih olan 9 Mayıs'a kadar Groningen'da konuşlu kaldı. 31 Mayıs'ta Messerschmitt Bf 109 F-2'sindeki (Werknummer 12725—fabrika üretim seri numarası) bir teknik arızadan dolayı Kittel, uçağından Spiekeroog yakınlarında paraşütle atlamak zorunda kaldı. 14 Haziran'da Gruppe, bulunduğu hava üssünden çekildi ve Barbarossa Harekâtı hazırlıklarına başladı. [11]

Sovyet Birliği'yle Savaş[değiştir | kaynağı değiştir]

Barbarossa Harekâtı, Almanya'nın Sovyetler Birliği'ni işgali, 22 Haziran 1941'de başladı. Harekâtın başlangıcından 2 hafta kadar önce JG 54, Rautenberg yakınlarındaki Lindenthal'daki, günümüzde Kaliningrad Oblastı'nda bulunan Uslowoje, bir havalimanına taşındı. Birim, Kuzey Ordu Grubu'nun Leningrad'a doğru Baltık devletlerine ilerlemesine destek olmakla görevlendirildi, kısa süre sonra muharip operasyonlara başladı. 24 Haziran 1941'de Kittel, ilk iki hava zaferini, iki Tupolev SB-2 bombardıman uçağı, elde etti.[12] Mayıs 1942'de toplam hava zaferi 19'a ulaşmıştı.[13]
Aralık 1942'nin ortalarında I. Gruppe, uçaklarını yıldız tipi motorla çalışan Focke-Wulf Fw 190 A-4'lere dönüştürmeye başladı. Dönüşüm eğitimi Krasnogvardeysk'e dönmeden Heiligenbeil'da gerçekleştirildi.[14] Ocak 1943'te Sovyet güçleri, Ladoga Gölü'nün güneyinde Leningrad Kuşatması'nı kırmak için İskra Harekâtını başlattı. O gün Kittel ve 1.grup pilotlar, Kittel'in 2 ayrı operasyonel görevde elde ettiği 6 hava zaferiyle birlikte ilk kez ulaştığı "bir günde as" başarımı da dahil olmak üzere toplam 36 hava zaferi elde etti.[15] 19 Şubat'ta Kittel, aynı zamanda JG 54'ün de 4000. hava zaferi olan 39. hava zaferini elde etti. 15 Mart 1943'te Kittel'in Fw 190 A-4'ü (Werknummer 2481) kendisini düşman hatlarının gerisine zorunlu iniş yapmaya zorlayacağı bir motor arızası yaşadı. Birliğine yürüyerek geri dönmeyi başardı.[16]
1943'teki çarpışmalar sırasında JG 54, Kırım Yarımadası, Vyazma-Bryansk, Vitebsk, Harkov, Orsha ve Orel bölgelerinde gerçekleştirilen bahar muharebelerinde yer aldı. Kursk Muharebesi esnasında Kittel'in birliği Hans-Ulrich Rudel'in komutasında bulunduğu pike bombardıman kanadının Junkers Ju 87 Stuka'larına refakât etti.[17] Kittel, 14 Eylül 1943'te bir Yakovlev Yak-9'u düşürerek 100. hava zaferini elde etti.[18] 29 Ekim 1943'te 100. hava zaferine ulaşan 53. Luftwaffe pilotu olarak[19] Şövalye Haçıyla taltif edildi.[20] Madalya kendisine Vitebsk'te 123. hava zaferini elde ettikten sonra takdim edildi.[21] 1 Kasım 1943'te Kittel Leutnant'lığa terfi ettirildi.[22] Kittel, daha sonra Ergänzungs-Jagdgruppe Ost'a, Doğu Cephesi'ne gönderilecek avcı pilotları için tamamlayıcı eğitim birimi, eğitmen olarak atandı. O sırada birliğin komutasında Major Viktor Bauer vardı ve birlik Saint-Jean-d'Angély, Fransa'da konuşluydu.[22]

Filo Komutanı[değiştir | kaynağı değiştir]

9 Şubat 1944'te Kittel, 30 Ocak'ta bir uçuş kazasında ölen Leutnant Günther Haase'nin halefi olarak JG 54'ün 3. Staffel'inin Staffelkapitän'liğine atandı. O sırada 3. Staffel'in bağlı olduğu JG 54'ün I. Gruppe'si Orsha'da konuşluydu.[23] 14 Şubat'ta I. Gruppe, Peipus Gölü'nün aşağı yukarı 60 kilometre kuzeyinde ve Narva'nın 105 kilometre batısında bulunan Rakvere yakınlarındaki Wesenberg Üssü'ne taşındı. Gruppe, burada 3. Flieger-Division'un (3. Hava Tümeni) emrine verildi ve Narva Muharebesi'nde çarpıştı.[24]
4 Nisan 1944'te Kittel, 150. hava zaferini elde etti. Saat 08.00'den kısa bir süre önce Wesenberg'de I. Gruppe'ye en kısa sürede kalkış emri verildi ve birim Kunda Denizi'nde Ilyushin Il-2 kara saldırı uçaklarını ve onlara refakât eden avcı uçaklarını önledi. 20 dakika süren bu hava çarpışmasında I. Gruppe pilotları, 4 Il-2'yi ve 9 avcı uçağını düşürerek Kittel'in toplam hava zaferi sayısını 151'e çıkartacak olan 5 hava zaferi de dahil olmak üzere toplam 13 hava zaferi elde etti.[25] 11 Nisan'da 152. hava zaferi için Meşe Yaprağı ilaveli Şövalye Haçıyla taltif edildi ve bu eklentiyle taltif edilen 449. asker oldu. Kittel, Meşe Yaprakları Eklentisi'ni 5 Mayıs 1944'te Adolf Hitler'den Berghof'ta aldı. Ayrıca törende hazır bulunanlar arasında hepsi o tarihte Meşe Yaprakları Eklentisi'ni almış olan Anton Hafner, Alfred Grislawski, Günther Schack, Emil Lang, Erich Rudorffer, Martin Möbus, Wilhelm Herget, Hans-Karl Stepp, Rudolf Schoenert, Günther Radusch, Otto Pollmann ve Fritz Breithaupt da bulunuyordu.[26]
I. Gruppe, 2 Ağustos'ta Riga'nın aşağı yukarı 10 kilometre güneydoğusunda bulunan Šķirotava'daki bir hava üssüne taşındı.[27] Kittel, 26 Ağustos'ta 200. hava zaferini elde etti.[28] 29 Mayıs 1944'te I. Gruppe'nin 2. Staffel'i I. Gruppe'nin emrinden alınıp JG 54'ün Batı Cephesi'nde, Reich Savunması'nda çarpışan III. Gruppe'sinin emrine verildi. Sonuçta 1 Eylül 1944'te I. Gruppe'ye bağlı yeni bir 2. Staffel teşkil edildi ve komutasına Otto Kittel atandı. 3. Staffel'in komutasınaysa Leutnant Fritz Tegtmeier atandı.[29] Ekim'de I. Gruppe'nin Gruppenkommandeur'ü (grup komutanı) Hauptmann Franz Eisenach'a ev izni verildi. Kittel, onun yokluğunda geçici olarak I. Gruppe'ye komuta etti.[30] Kittel 25 Kasım 1944'te Meşe Yaprağı ve Kılıç ilaveli Şövalye Haçıyla taltif edildi.[31]
16 Şubat 1945'te Kittel'in Fw 190 A-8'i (Werknummer 960282) Kurlandiya Kuşatması'nda, Tukums'un güneybatısında bir hava çarpışmasında düşürüldü.[32] Destek pilotu, daha sonra uçağının vurulduğunu ve alevler içinde irtifa kaybederek yere çakıldığını bildirdi.[33] Kaza alanının Letonya'da bulunan Džūkste'nin 6 kilometre güneybatısında olduğuna inanılıyor.[34]

Kariyer Özeti[değiştir | kaynağı değiştir]

Amerikalı tarihçi David T. Zabecki'ye göre Kittel toplam 267 hava zaferi elde etmiştir.[35] Ayrıca Spick de onu toplam 583 uçuş görevinde hepsi Doğu Cephesi'nde elde edilmiş 267 hava zaferine sahip biçimde listeliyor.[36] Matthews ve Foreman, "Luftwaffe Aces — Biographies and Victory Claims" kitabının yazarları, Alman Federal Arşivi'ni araştırdılar ve 265 hava zaferine ve 3 onaylanmamış hava zaferine ilişkin kayıtlar buldular. Kittel, tüm hava zaferlerini Doğu Cephesi'nde elde etmişti. [37]

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Ödülleri:

Tarih Galibiyet sayısı Ödüller
21 Aralık 1942[38]
21
Luftwaffe Onur Kupası
18 Mart 1943
47
Alman Haçı
29 Ekim 1943
123
Şövalye haçı
14 Nisan 1944
152
Şövalye Haçı (meşe yaprağı seti)
25 Kasım 1944
230
Şövalye Haçı (kılıç seti)

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Luftwaffe'de uçuş eğitimi süreci A/B uçuş eğitimi olarak anılan A1, A2 ve B1, B2 seviyelerine göre işliyordu. A eğitiminde teorik ve pratik olarak manevra kabiliyeti, yer yön tayin etme, uzun menzil uçuşları ve güçsüz inişler üzerine eğitimler verilirdi. B eğitimlerinde ise yüksek irtifa uçuşlar, alet uçuşu, gece inişleri ve uçağı zor durumlarda kontrol altında tutmayı sağlayan eğitimler verilirdi.[7]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Weal 2001, s. 123.
  2. ^ Scutts 1992, s. 145.
  3. ^ Sims 1970, s. 174.
  4. ^ Bergström 2008, s. 103.
  5. ^ Constable & Toliver 1968, s. 220.
  6. ^ Stockert 2007, s. 105.
  7. ^ Bergström, Antipov & Sundin 2003, s. 17.
  8. ^ Mitcham & Mueller 2012, s. 195.
  9. ^ Kurowski 2007, ss. 147–148.
  10. ^ Prien et al. 2003a, ss. 115–117.
  11. ^ Prien et al. 2003a, ss. 116, 121, 238.
  12. ^ Prien et al. 2003b, s. 199.
  13. ^ Weal 1998, s. 16.
  14. ^ Prien et al. 2006, ss. 75–76.
  15. ^ Die Jagdfliegerverbände der Deutschen Luftwaffe 1934 bis 1945. ss. 102, 189. 
  16. ^ Prien et al. 2012, ss. 102, 189.
  17. ^ Bergström 2007, s. 106.
  18. ^ Prien et al. 2012, s. 184.
  19. ^ Obermaier 1989, s. 243.
  20. ^ Scutts 1992, s. 101.
  21. ^ Weal 2001, ss. 105–106.
  22. ^ a b Stockert 2007, s. 106.
  23. ^ Prien et al. 2022, ss. 375–376, 393.
  24. ^ Prien et al. 2022, s. 315.
  25. ^ Prien et al. 2022, ss. 325, 382.
  26. ^ Stockert 2007, ss. 107, 109, 134.
  27. ^ Prien et al. 2022, s. 342.
  28. ^ Prien et al. 2022, s. 346.
  29. ^ Prien et al. 2022, ss. 330, 348, 375.
  30. ^ Prien et al. 2022, s. 375.
  31. ^ Scherzer 2007, s. 444.
  32. ^ Obermaier 1989, s. 39.
  33. ^ Weal 1998, s. 84.
  34. ^ Stockert 2007, s. 108.
  35. ^ Zabecki 2019, s. 328.
  36. ^ Spick 1996, s. 227.
  37. ^ Mathews & Foreman 2015, ss. 634–639.
  38. ^ Евгений Величко. "«Тьма опустилась над Курляндским котлом…»". warspot.ru. 16 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2017. 

Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Weal, John (2001). Jagdgeschwader 54 "Grünherz". Aviation Elite Units. 6. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-286-9. 
  • Scutts, Jerry (1992). JG 54: Jagdgeschwader 54 Grunherz: Aces of the Eastern Front. Osceola, Wisconsin: Motorbooks. ISBN 978-0-87938-718-1. 
  • Sims, Edward (1970). The Greatest Aces. New York: Ballantine Books. OCLC 1349435. 
  • Bergström, Christer (2008). Bagration to Berlin—The Final Air Battles in the East: 1944–1945. Burgess Hill: Classic Publications. ISBN 978-1-903223-91-8. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_Kittel&oldid=31028197" sayfasından alınmıştır