Oriana Fallaci

Oriana Fallaci (d. 29 Haziran 1929 - ö. 15 Eylül 2006), İtalyan feminist yazar, gazeteci ve siyasi gözlemci.

Gençliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Oriana Fallaci, 29 Haziran 1929 tarihinde Floransa'da doğdu. Babası, Mussolini karşıtı mücadelede liderlik yapmış ve Floransa'nın Naziler tarafından işgali sırasında kaçırılarak işkence görmüş bir aktivistti.^[1] Hayatı daima hareket halinde olmakla geçen Fallaci 9 yaşında kısa hikâyeler yazmaya başladı. Henüz 14 yaşındayken direnişe başladı. Bu dönemde İtalya'daki Giustizia e Libertà adlı faşizm karşıtı bir organizasyona katıldı. Fallaci, savaş sırasında yaptığı çalışmalar sebebiyle İtalya'da Müttefik Kuvvetler Komutanı tarafından ödüllendirildi.^[2]

Mesleki yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Henüz 17 yaşındayken gazetecilik mesleğine adım atan Fallaci, Ayetullah Humeyni, Henry Kissinger, Muammer Kaddafi, Golda Meir, Ariel Şaron, İndira Gandi, Zülfikar Ali Butto, Şah Rıza Pehlevi gibi pek çok ünlü liderle yaptığı çarpıcı röportajlarla adını duyurdu. 1967 yılından itibaren savaş muhabirliği görevi üstlendi. Başta 7 senesini geçirmiş olduğu Vietnam olmak üzere Güney Asya, Orta Doğu, Güney Afrika, Orta ve Güney Amerika'da sıcak çatışmaların yaşandığı savaş alanlarında gazetecilik yaptı. "Öfke ve Gurur" adlı eseri İtalya'da 1 milyonu aşkın sattı. İtalyan gazetesi Corriere della Sera'da bir dönem yöneticilik yaptı.^[3] Fallaci, çeşitli biyografi ve romanlar yazdı. Fallaci'nin önemli kitapları arasında, "Doğmamış Bir Çocuğa Mektup" ve "İnşallah" yer alıyor.^[4]

Ölümden dönüş[değiştir | kaynağı değiştir]

2 Ekim 1968'de Meksika Olimpiyatları sırasında polisle göstericiler arasında çıkan çatışma esnasında sırtından ve dizinden vurularak ağır yaralandı, öldüğünün sanılması üzerine morga kaldırıldı. Ancak morgda görevli bir rahibin nefes aldığını görmesiyle yaşadığı anlaşıldı ve tekrar hayata döndü.^[2]

Böylelikle Fallaci, Meksika'da üç yüz kişinin ölümüyle sonuçlanan^[5] Tlatelolco katliamında hayatta kalan iki kişiden biri oldu.

Röportajları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Fallaci, sorularıyla sıkıştırdığı Humeyni'nin ağzından aldığı İslami kıyafetleri sevmiyorsanız giymek zorunda değilsiniz sözü üzerine İmam, çok naziksiniz. Madem öyle dediniz, bu saçma, Orta Çağ'dan kalma bez parçasından hemen kurtulacağım diyerek örtüsünü çıkarıp fırlattı.
• Henry Kissinger ile yaptığı bir röportajda sorduğu sorularla sıkıştırdığı Kissinger'a medyatikliği sevdiğini itiraf ettirmeyi başararak Kissinger'ı zor bir duruma soktu. Kissinger daha sonra bu röportaj için Hayatım boyunca bir basın mensubuyla yaptığım en felaket söyleşi oldu dedi.
• Müslüman kimliğini ön planda tutan Muhammed Ali'yle yaptığı röportajı yarım kesti.
• Röportajı sırasında Federico Fellini'den hiç hoşlanmadığını belirtmesi üzerine Fellini de ona Pis yalancı, küçük arsız kaltak diyerek hakaret etti.

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Fallaci pek çok kez ölüm tehdidi aldı. Hayatının son dönemlerini New York'ta geçiren Oriana Fallaci, 15 Eylül 2006 tarihinde kanser tedavisi gördüğü Floransa'da (76 yaşında) öldü.^[6]

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• St. Vincent Gazetecilik Ödülü (İki kez)
• 1991 Bancerella Ödülü
• Hemingway Edebiyat Ödülü

Yapıtları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Penelope Savaşta, (Penelope alla guerra, 1962)
• Güneş Batarsa, (Se il sole muore, 1965)
• Hiçbir Şey, (Niente e così sia, 1969)
• Bırak Öyle Kalsın
• Tarihle Söyleşiler, (Intervista con la storia, 1974)
• Doğmamış Bir Çocuğa Mektup, (Lettera a un bambino mai nato), 1975, ISBN 975-510-743-6
• Un uomo, Bir İnsan 1979
• İnşallah, (Insciallah), 1990, ISBN 975-510-593-X

Vikisöz'de Oriana Fallaci ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]