NATO Parlamenter Asamblesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

NATO Parlamenter Asamblesi
KısaltmaNATO PA
Kuruluş1955
TürUluslararası parlamento
Konum
BaşkanJoëlle Garriaud-Maylam (Fransa)
Başkan YardımcısıZaida Cantera (İspanya)
Kevan Jones (Birleşik Krallık)
Linda Sanchez (ABD)
Nicu Falcoi (Romanya)
Michal Szczerba (Polonya)
Genel sekreterRuxandra Popa
Ana kurumNATO
Resmî sitenato-pa.int

NATO Parlamenter Asamblesi, Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü'ne üye ülkelerden 158 parlamenter 1955 yılında Paris’te toplanarak kurdukları örgüttür. Bu örgütün ismi 1966 yılında Kuzey Atlantik Asamblesi; 1999 yılında ise NATO Parlamenter Asamblesi olarak değiştirilmiştir.

Asamble toplantılarına üyeler ve ortak üyeler dışında Parlamenter gözlemciler Parlamentolararası Meclisler, Avrupa Parlamentosu temsilcileri, Parlamento misafirleri katılmaktadır.

26 Mayıs 2017'de Tiflis'te gerçekleştirilen NATO Parlamenter Asamblesi Genel Kurulu'nda Türkiye'nin üye sayısı 12'den 18'e çıkarıldı.[1]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Transatlantik ortaklığı tehdit eden sorunlar üzerinde birlikte düşünme fikri, ilk olarak 1950'lerin başlarında ortaya çıktı ve NATO parlamenterlerinin yıllık bir konferansının 1955'te oluşturulmasıyla şekillendi. Meclisin oluşturulması, yasama organlarının, NATO'nun temel olarak demokrasilerin politik bir transatlantik ittifakının somut bir ifadesi olduğu Washington Anlaşması'nın (aynı zamanda Kuzey Atlantik Antlaşması olarak da bilinir) ön kabulüne somut bir anlam kazandırmak isteğini yansıtmaktadır.

NATO ve NATO PA arasındaki işbirliği temeli, Aralık 1967'de Kuzey Atlantik Konseyi'nin (NAC) NATO Genel Sekreterine iki kurum arasında daha yakın işbirliği sağlama konusunu incelemesi için yetki vermesiyle güçlendirildi. Takip eden yıl boyunca yapılan görüşmelerin bir sonucu olarak, NATO Genel Sekreteri, NAC ile istişarelerin ardından NATO ve Meclis arasındaki çalışma ilişkisini geliştirmek için bir dizi önlem uyguladı. Bu önlemler arasında Genel Sekreterin Meclis'in Tam Oturumlarında kabul edilen tüm öneri ve kararlara yanıt vermesi bulunmaktadır. Berlin Duvarı'nın yıkılmasının ardından, NATO-PA, Orta ve Doğu Avrupa ülkelerinin siyasi liderleriyle yakın ilişkiler geliştirerek yetki alanını genişletti. Bu bağlantılar, NATO'nun bölgenin hükümetleriyle başlattığı diyalogu büyük ölçüde kolaylaştırmıştır. 21 Kasım 2022'de Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sırasında Madrid'de, Parlamenter Meclis Rusya'yı "terör devleti" olarak tanıdı ve özel bir uluslararası mahkemenin kurulmasını talep etti. Slovakya heyetinin başı Tomas Valasek, "karar Rusya'yı Avro-Atlantik güvenliği için en doğrudan tehdit olarak adlandırıyor... Mevcut rejimi altında Rusya'nın bir terör devleti olduğunu açıkça belirtiyor" dedi.[2]

Rolü[değiştir | kaynağı değiştir]

a large baroque yellow and gold room with a stage on the left and long tables filled with men and women in suits on the right.
2014 Newport zirvesinin başlamasından önce Londra'daki Parlamenterler Meclisi toplantısı

NATO PA, Atlantik İttifakı üye devletlerinin tüm parlamentolarından milletvekillerini bir araya getirerek NATO ile üye ulusların parlamentoları arasında bir bağlantı sağlar.

Aynı zamanda, NATO politikalarının daha şeffaf hale gelmesine katkıda bulunarak, temel güvenlik konularında parlamentoların farkındalığını ve anlayışını artırır. Önemli olan, Atlantik İttifakı'nın temelini oluşturan transatlantik ilişkiyi sürdürmeye ve güçlendirmeye yardımcı olmasıdır.

Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana, NATO PA, NATO'ya daha yakın ilişki arayan Orta ve Doğu Avrupa ülkeleri ve ötesinden milletvekillerini çalışmalarına entegre ederek yeni bir rol üstlenmiştir. Bu entegrasyon hem siyasi hem de pratik yardım sağlamış ve Avro-Atlantik bölgesindeki parlamenter demokrasinin güçlendirilmesine katkıda bulunmayı amaçlamıştır. Ayrıca NATO'nun ortaklık ve işbirliği programını tamamlayıp güçlendirmiştir.

Meclis, 1997 yılı sonunda imzalanan Katılım Protokolleri'nin onay sürecine yardımcı olma görevi doğrultusunda, Çek Cumhuriyeti, Macaristan ve Polonya'nın Mart 1999'da İttifak'a katılımını sağlayan süreçte doğrudan ilgili olmuştur. Aynı rolü, Bulgaristan, Estonya, Letonya, Litvanya, Romanya, Slovakya ve Slovenya'nın Mart 2004'te İttifak'a katılımına yönelik onay sürecinde de oynamıştır.

NATO ile ilişkisi[değiştir | kaynağı değiştir]

NATO-PA ile NATO arasında resmi bir bağlantı bulunmamakla birlikte, Soğuk Savaş sonrası dönemde yoğunlaşan işbirliği tarihi vardır.

Meclis'in Daimi Komitesi, NATO Genel Merkezi'nde yıllık olarak NATO Genel Sekreteri ve Kuzey Atlantik Konseyi'ne Daimi Temsilciler ile bir araya gelerek İttifak'ın durumu hakkında görüş alışverişinde bulunmakta ve yasama organlarının perspektifini sunmaktadır. Genel Sekreter, Meclis'in bahar ve sonbahar oturumlarına katılmakta ve diğer özel etkinliklere katılmaktadır; ayrıca Meclis'in sonbahar oturumunda kabul edilen önerilere yazılı bir yanıt sunmaktadır. Meclis Başkanları da İttifak'ın Zirve toplantılarına katılmaktadır.

NATO'nun komuta zincirindeki Yüksek Müttefik Komutan Avrupa (SACEUR) ve diğer üst düzey askeri yetkililer de düzenli olarak Meclis üyeleriyle çeşitli formatlarda bir araya gelmektedir.

NATO Parlamenter Asamblesi Temsilci Sayıları[değiştir | kaynağı değiştir]

Temsilci Sayıları [3]
NATO Ülkeleri İlişkili Devletler
 Arnavutluk 4  Lüksemburg 3  Ermenistan 3
 Belçika 7  Hollanda 7  Azerbaycan 5
 Bulgaristan 6  Norveç 5  Bosna-Hersek 3
 Danimarka 5  Polonya 12  Finlandiya 4
 Almanya 18  Portekiz 7  Gürcistan 4
 Estonya 3  Romanya 10  Moldova 3
 Fransa 18  Slovakya 5  Avusturya 5
 Yunanistan 7  Slovenya 3  İsveç 5
 İzlanda 3  İspanya 12   İsviçre 5
 İtalya 18  Çekya 7  Sırbistan 5
 Kanada 12  Türkiye 18  Ukrayna 8
 Hırvatistan 5  Macaristan 7
 Letonya 3  ABD 36
 Litvanya 4  Birleşik Krallık 18
 Kuzey Makedonya 3  Karadağ 3
Toplam: 269 Toplam: 50

Başkanları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Kanada Wishart McL Robertson (1955-1956)
  • Amerika Birleşik Devletleri Wayne L. Hays (1956-1957)
  • Hollanda Johannes J. Fens (1957-1959)
  • Fransa Anthoine Béthouart (1959-1960)
  • Norveç Nils Langhelle (1960-1961)
  • İtalya Pietro Micara (1961-1962)
  • Birleşik Krallık Lord Crathorne (1962-1963)
  • Batı Almanya Georg Kliesing (1963-1964)
  • Belçika Henri Moreau de Melen (1964-1965)
  • Portekiz José Soares de Fonseca (1965-1966)
  • Kanada Jean-Eudes Dubé (1966-1967)
  • İzlanda Mathias Mathiesen (1967-1968)
  • Türkiye Kasım Gülek (1968-1969)
  • Amerika Birleşik Devletleri Wayne L. Hays (1969-1970)
  • Lüksemburg Romain Fandel (1970-1971)
  • Kanada C. Terrence Murphy (1971-1972)
  • Birleşik Krallık John W. Peel (1972-1973)
  • Danimarka Knud Damgaard (1973-1975)
  • Amerika Birleşik Devletleri Wayne L. Hays (1975-1977)
  • Birleşik Krallık Geoffrey de Freitas (1977-1979)
  • Norveç Paul Thyness (1979-1980)
  • Amerika Birleşik Devletleri Jack Brooks (1980-1982)
  • Batı Almanya Peter Corterier (1982-1983)
  • Birleşik Krallık Patrick Wall (1983-1985)
  • Amerika Birleşik Devletleri Charles McC Mathias (1985-1986)
  • Hollanda Ton Frenking (1986–1988)
  • Birleşik Krallık Patrick Duffy (1988-1990)
  • Amerika Birleşik Devletleri Charles Rose (1990-1992)
  • Fransa Loïc Bouvard (1992-1994)
  • Almanya Karsten Voigt (1994–1996)
  • Amerika Birleşik Devletleri William Roth (1996–1998)
  • İspanya Javier Rupérez (1998-2000)
  • İspanya Rafael Estrella (2000-2002)
  • Amerika Birleşik Devletleri Doug Bereuter (2002-2004)
  • Fransa Pierre Lellouche (2004–2006)
  • Hollanda Bert Koenders (2006–2007)
  • Portekiz José Lello (2007-2008)
  • Amerika Birleşik Devletleri John Tanner (2008-2010)
  • Almanya Karl A. Lamers (2010-2012)
  • Birleşik Krallık Hugh Bayley (2012-2014)
  • Amerika Birleşik Devletleri Mike Turner (2014-2016)
  • İtalya Paolo Alli (2016-2018)
  • Litvanya Rasa Juknevičienė (2018)
  • Birleşik Krallık Madeleine Moon (2018-2019)
  • Macaristan Attila Mesterházy (2019-2020)
  • Amerika Birleşik Devletleri Gerry Connolly (2020-...)


Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Türkiye'nin NATO PA'daki üye sayısı arttı". Anadolu Ajansı. 14 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "NATO Parliamentary Assembly recognizes Russia as 'terrorist state,' calls for special tribunal creation". The Kyiv Independent. 21 Kasım 2022. 6 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2023. 
  3. ^ "NATO Temsilci Sayıları". 13 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]