Nükleer reaktör güvenlik sistemleri
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Nükleer reaktör güvenlik sistemleri; nükleer reaktörü kapatmak, kapatma durumunda onu korumak ve radyoaktif madde salınımını önlemek için kullanılan sistemlerdir.
Güvenlik sistemleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Reaktör koruma sistemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Hemen nükleer reaksiyonu sonlandırmak için tasarlanmıştır. Zincirleme tepkime’yi kırarak, ısı kaynağını ortadan kaldırır.
Kontrol çubuğu[değiştir | kaynağı değiştir]
Kontrol çubukları, nükleer reaksiyonu sonlandırmak için çekirdek içindeki metal çubuklar dizisidir.
Enjeksiyon kontrol / Güvenlik sıvısı[değiştir | kaynağı değiştir]
Nükleer reaksiyon doğrudan çekirdek içine nötron emici bir sıvı enjekte edilmesi ile durdurulabilir.
Temel soğutma sistemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Endüstriyel soğutma kuleleri, doğalgaz işleme tesisleri, petrokimya tesisleri, petrol rafinerileri, enerji santralleri ve diğer endüstriyel tesislerde sistemde dolaşan soğutma suyunun sistemden aldığı ısıyı soğutma suyundan uzaklaştırmak için kullanılır.
Bazı kömürlü ve nükleer enerji santralleri kıyı bölgelerine inşa edilmiştir ve tek geçişli okyanus suyu kullanır. Fakat bu tip tesislerin çevresel riskler yaratmaması için su çıkışının kıyıdan uzakta olması ve tasarımının çok dikkatli yapılması gereklidir.
Acil çekirdek soğutma sistemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Yüksek basınçlı soğutucu, basınç düşürme sistemi, soğutucu enjeksiyon sistemi, çekirdek püskürtme sistemi, sistem Muhafaza spreyi, izolasyon soğutma sistemi gibi sistemler kullanılır.
Engelleme sistemleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Engelleme sistemleri çevreye radyoaktif madde salınımını önlemek için tasarlanmıştır. Bazı engelleme sistemleri şunlardır:
Yakıt kaplama[değiştir | kaynağı değiştir]
Nükleer yakıt etrafında koruma tabakası olan ve reaktör soğutma devresi boyunca yakıtı korozyondan korumak için tasarlanmıştır
Reaktör kabı[değiştir | kaynağı değiştir]
Nükleer yakıt etrafında koruyucu ilk katmandır ve genellikle bir nükleer reaksiyon sırasında salınan radyasyonun çoğu yakalamak için yüksek basınçlara dayanacak şekilde tasarlanmıştır. Genelde 625 PSI Basınca kadar dayanabilir.
Birincil çevreleme[değiştir | kaynağı değiştir]
Birincil çevreleme sistemi genellikle reaktör kabını içeren büyük bir metal ve beton yapıdan oluşur. Birincil çevreleme sistemi sızıntı ve güçlü iç basınçlara dayanacak şekilde tasarlanmıştır.
İkincil çevreleme[değiştir | kaynağı değiştir]
Bazı santrallerde, birincil sistem kapsayan ikincil çevreleme sistemi vardır. Türbin dahil buhar sistemlerinin çoğu, radyoaktif malzemeleri içerdiğinden bu sistem çok yaygındır.
Çekirdek alıcı[değiştir | kaynağı değiştir]
Tam erime durumunda, yakıt büyük olasılıkla binanın beton zemin üzerine sona erer. Birincil çevrelemede zemin genellikle nükleer erimeye karşı yeterli koruma sağlayan betondan oluşur. Bu büyük bir sıcaklığa dayanabilir. Buna rağmen çekirdek betonu eritecek endişeleri sebebiyle "çekirdek tutucu" icat edilmiştir. Bugün, tüm yeni Rus tasarımı reaktörlerin çevreleme binasının altı çekirdek yakalayıcılar ile donatılmıştır.[1]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Nuclear Industry in Russia Sells Safety, Taught by Chernobyl". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2014.