Mitendieri Mağaraları
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Mitendieri Mağaraları | |
|---|---|
| Yedi Mağaralar, Yedi Odalar | |
 | |
| Konumu | Yeşilkaya, Şenkaya |
| Yükseklik değişkeni | 2 metre |
| Özellikleri | Kilise, depo |
Mitendieri Mağaraları (Gürcüce: მიტენდიერის მღვიმეები), tarihsel Tao bölgesinde, günümüzde Şenkaya ilçesine bağlı Yeşilkaya köyünde bir kayaya oyulmuş yedi adet mağara bulunmaktadır.[1] Bu mağaralar köyün eski adından dolayı "Mitendieri Mağaraları" olarak adlandırılmaktadır.
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Mitendieri köyü, hayli eski bir yerleşim olup 16. yüzyılın ortalarında Osmanlılar Gürcülerden ele geçirmiştir. 1574 tarihli ve Defter-i Mufassal-i Vilayet-i Gürcistan adlı mufassal defterine göre burası bir Hristiyan köyüydü ve nüfusu 21 Hristiyan haneden oluşuyordu.[2] Yedi mağaradan birinin kilise olarak kullanılmış olması, Mitendieri Mağaraları'nın Gürcüler döneminden kaldığını düşündürmektedir. Mağaralar köylüler tarafından "Yedi Mağaralar" olarak adlandırılmaktadır.[1]
Kalıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]
Mitendieri Mağaraları, Yeşilkaya köyünün mezrasının kuzeyinde, Timurkışla-Şenkaya yolunun yakınlarında yer alır. Birbiriyle bağlantılı bu mağaraların biri kilise, diğerleri depo olarak kullanılmış olmalıdır. Nitekim batı tarafta bulunan mağara kilisede kabaca oyulmuş bir haç bulunmaktadır. Öte yandan köylüler mağaranın birinde bir haç bulunduğunu ve bu haçı parçaladıklarını ifade etmiştir. İçini aydınlatmak amacıyla mağaralara küçük pencereler açılmıştır. Köylüler tarafından “Yedi Odalar” olarak adlandırılan mağaraların yüksekliği 2 metre civarındadır.[1]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c 2017 Yılı Tao-Klarceti Tarihi Eserleri Araştırma Gezisi Sonuçları (Gürcüce), Tiflis, 2018, s. 8. 31 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ISBN 978-9941-9470-9-4
- ^ Tao (Gürcüce), Mamaia Pağava, Meri Tsintsadze, Maia Baramidze, Malhaz Çoharadze, Tina Şioşvili, Ramaz Halvaşi, Nugzar Mgeladze, Zaza Şaşikadze, Merab Halvaşi, Cimşer Çhvimiani, Cemal Karalidze, Batum, 2020, s. 77. 2 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ISBN 978-9941-25-828-2