Mauro Staccioli

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Mauro Staccioli
Doğum11 Şubat 1937(1937-02-11)
Volterra, İtalya
Ölüm1 Ocak 2018 (80 yaşında)
Milano, İtalya
Milliyetİtalyan
MeslekHeykeltıraş

Mauro Staccioli (11 Şubat 1937 - 1 Ocak 2018), İtalyan heykeltıraş ve öğretmendir.[1]

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Staccioli, Volterra'daki Sanat Enstitüsü'nden mezun olduktan sonra öğretmenliğe başladı ve 1968'de Milano'daki Brera Güzel Sanatlar Akademisi'ne katıldı.

1960'ların sonunda Staccioli, kendini heykel sanatına adamaya karar verdi. Onun fikri, yaşadığı insanlarla tanışmak ve kentteki mekanlar için heykeller yaratmaktır. Heykeller "işaretler", pasajın izleri; genellikle bir yerde bulunan insanları etkilemek ve bu yeri farklı bir şekilde görmelerini istemektedir. Heykellerinin her zaman, çalıştığı yer ile güçlü bir ilişkisi vardır.

1970'lerin başından beri kentsel çevreleri seçerek, heykelle birlikte toplumsal soruları yanıtlamaya çalışmıştır. Dilsel tercihi tutarlılık, temel şekiller ve "heykel müdahalesinin" gerçekleştirildiği ortamın mükemmel bir şekilde uyumu ile karakterizedir. Çalışmalarına çağrıldığı yerlerin tarihini ve özelliklerini inceleyerek çok titiz bir şekilde ilerlemektedir. Heykelleriyle yerini işaretleyerek onlarla karşılaşan insanların olağan algısını değiştiriyor.

Çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Eserlerinin bulunduğu kurumlar ve yerler: Pistoia Santomato'da Villa Celle (1982); Seoul'daki Olimpik Park (1988); Woodside'daki Djerassi Vakfı (1987–1991); Seul Kwachon Çağdaş Sanat Müzesi (1990); San Diego Çağdaş Sanat Müzesi (1996); Andorra'da Ordino d'Arcalis (1991); Münih (1996); Brüksel'de Parc Tournay-Solvay (1996); Roma'da Villa Glori (1997); Brüksel'deki Schuman Anıtı (1998); La Jolla'daki Lapiz binası (2003); Tayvan'daki Chiaopanshan Uluslararası Heykel Parkı (2003); Porto Riko Üniversitesi, Arecibo (2004); Portekiz'deki Carrazeda de Ansiães (2008); Voisins-le-Bretonneux'deki Val St Quentin Merkezi (2008).

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Vv., Aa.; Collective (1 Ağustos 2006). Toscana. Ediz. inglese. Casa Editrice Bonechi. ss. 29-. ISBN 978-88-476-1792-6. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2011.