Liberatores

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Liberatores ("Kurtarıcılar") Jül Sezar'a suikast düzenleyenlerin kendilerine verdiği Latince isim.

Komplonun ele başları olarak Gaius Cassius Longinus ve Marcus Junius Brutus'un (Sezar'ın metresi Servilia Caepionis'in oğlu) adları öne çıkar.

Marcus Tullius Cicero komplonun bir parçası olmayıp duyunca şaşırdığı halde suikastçilerden Trebonius'a gönderdiği bir mektupta "...o enfes ziyafete çağrılmış olmayı" dilediğini yazmıştır. Ayrıca suikastçilerin Marcus Antonius'u da öldürmeleri gerektiğine inanmıştır.[1] Ancak Komplocular tek bir tiranın öldürülmesinin daha etkili olacağını ve böylece eylemlerinin halk tarafından coup d'état değil bir tiranın öldürülmesi olarak algılanacağını düşünmüşlerdir.

Liberatores mensupları listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Tertibe katılan kırk kişinin çoğunun isimleri kayıp olmakla birlikte Cassius and Brutus'a ilave olarak bilinen diğer isimler şöyledir:

Planlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Sezar sonuç olarak Pompey Tiyatrosunda öldürüldüyse de planın başarısız olma olasılığına karşı başka seçenekler de hazırlanmıştır. Bunlar arasında onu bir köprüden aşağı itmek ya da gladyatör dövüşleri sırasında suikast düzenlemek gibi alternatif çözümler de vardır.

Kaderleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Liberatores mensupları eylemlerinin karşılığını çok pahalıya ödediler. Marcus Antonius, Sezar'ın cenaze töreninde yaptığı konuşma ile halkın suikastçilere karşı dönmesine yol açtı ve sadece bir ay içinde Brutus ve Cassius şehirden kaçmak zorunda kaldılar. Sezar'ın ardından varisi Octavian ve Antonius barış yaptılar ve Marcus Aemilius Lepidusla birlikte MÖ 43 yılında İkinci Üçlü Yönetimi oluşturarak intikamı hızlandırdılar. Roma'da kalan ve adları Proskription'da yer alan tüm Liberatores mensupları yakalandı ve öldürüldü. Roma'dan kaçanların sonu farklı olmadı. Decimus Brutus MÖ 43 yılında Markus Antonius'a sadık Galyalı bir kabile reisi tarafından öldürülürken, Marcus Brutus ve Cassius ise MÖ 42 yılında Filippi Savaşlarının ardından öldürüldüler.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Ad Att. XIV 12