Kastrato

Kastrato; soprano, mezzo-soprano ya da kontralto seslerine küçük yaşta sahip olan yoksul ve yetenekli erkek çocukların, bu seslerini kaybetmemeleri için kendilerinin ve ailelerinin rızası alınarak ergenlik çağına gelmeden hadım edilmeleri sonucu tiz ve çocuksu sese sahip olan erkek soprano.^[1]

16. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar süregelen bir dönemde Roma Katolik Kiliseleri, aldıkları bu çocuklara iyi bir müzik eğitimi verirdi. Ne var ki, bu işlem çocukların %5'inden az bir kısmında başarılı oluyordu.^[2]

Yasaklanışı[değiştir | kaynağı değiştir]

Kiliselerin kutsal saydığı ve bu nedenle ailelerin büyük oranda kabul ettiği bu işlem, 1902-1904 yıllarında çıkarılan bir yasayla yasaklandı.^[3] Bu yüzden bu sese sahip sanatçılar zaman içerisinde yok olsa da günümüzde kastratoların repertuvarını seslendirebilecek sanatçılar ender olarak çıkmaktadır. Bu yeteneklere "Doğal kastrato" denmektedir.

Bazı ünlü kastratolar[değiştir | kaynağı değiştir]

Baldassare Ferri (1610 - 1680)
Antonio Bernacchi (1685 - 1756)
Francesco Bernardi (Senesino) (1686 - 1758)
Carlo Maria Broschi (Farinelli) (1705 - 1782)
Gaetano Majorano (Caffarelli) (1710 - 1783)
Giovanni Manzuoli (1720 - 1782)
Gaetano Guadagni (1725 - 1792)
Gasparo Pacchierotti (1740 - 1821)
Luigi Marchesi (1754 - 1829)
Girolamo Crescentini (1762 - 1848)
Giovanni Velluti (1781 - 1861)
Domenico Mustafà (1829 - 1912)
Domenico Salvatori (1855 - 1909)
Alessandro Moreschi (1858 - 1922)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ New Grove Dictionary of Opera, cilt 3, sf. 529, sv "musico"
^ P. Scholes, (ed): Dr Burney's Musical Tours in Europe (Londra, 1959), cilt 1, sf. 247 "
^ N. Clapton: Alessandro Moreschi and the World of the Castrato (Londra, 2008), sf. 197-216