Jorge Rafael Videla
Wikipedia tasarımı üzerinden görüntüle.| Jorge Rafael Videla | |
|---|---|
 | |
| Arjantin Devlet Başkanı De facto | |
| Görev süresi 29 Mart 1976 - 29 Mart 1981 | |
| Yerine geldiği | Isabel Martínez de Perón |
| Yerine gelen | Roberto Eduardo Viola |
| 124. Tucumán Valisi De facto | |
| Görev süresi 4 Ağustos 1970 - 10 Aralık 1970 | |
| Yerine geldiği | Jorge Daniel Nanclares |
| Yerine gelen | Carlos Alfredo Imbaud |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Jorge Rafael Videla 2 Ağustos 1925 Mercedes, Buenos Aires, Arjantin |
| Ölüm | 17 Mayıs 2013 (87 yaşında) Marcos Paz, Buenos Aires, Arjantin |
| Evlilik(ler) | Alicia Raquel Hartridge |
| Çocukları | Maria Cristina Jorge Horacio Alejandro Eugenio María Isabel Pedro Ignacio Fernando Gabriel Rafael Patricio |
| Bitirdiği okul | Colegio Militar de la Nación |
| Mesleği | Asker |
| Dini | Roma Katoliği |
| İmzası |  |
| Askerî hizmeti | |
| Bağlılığı |  Arjantin |
| Branşı |  Arjantin Ordusu |
| Hizmet yılları | 1944-1981 |
| Rütbesi |  Korgeneral |
Jorge Rafael Videla Redondo (21 Ağustos 1925, Buenos Aires eyaleti - 17 Mayıs 2013; Marcos Paz, Buenos Aires), Arjantinli asker ve siyasetçi. 1976-1981 yılları arasında de facto olarak Arjantin Devlet Başkanı olarak görev yaptı.
1973 yılında genelkurmay başkanı oldu. 1975'te ordunun baskısıyla Isabel Perón tarafından başkomutanlığa atandı. Bu göreve başlar başlamaz ordu üst kademelerinde değişikliğe giderek Peronizm'e yakınlık duyan komutanları görevden aldı. Aynı yıl Tucuman eyaletinde Marksist eylemcilere karşı başlattığı askeri harekat sırasında yüzlerce gerilla öldürüldü.
24 Mart 1976'da ordunun yönetime el koymasıyla Isabel Peron cumhurbaşkanlığından uzaklaştırıldı. General Orlando Ramon Agosti ve Amiral Emilio Massera'yla birlikte oluşturduğu üç kişilik bir askeri cuntanın başı olarak devlet başkanlığını üstlendi. Ülkede düzen yeniden kurulduktan sonra sivil yönetime geçileceğini açıkladı, Ulusal Kongre'nin çalışmalarını durdurdu ve yasama yetkilerini dokuz kişiden oluşan bir askeri komisyona devretti. Mahkemelerin, siyasi partilerin ve sendikaların çalışmaları durduruldu; bütün önemli görevlere subaylar atandı. Yalnızca Mart ayının son haftasında yolsuzluk suçlamasıyla 4 bin kişi tutuklandı. Bundan sonra ekonominin canlanması amacıyla Peronizm'in düzenlemelerine son vererek serbest pazar ekonomisini güçlendiren önlemler aldı. Bu önlemlerin bir ölçüde başarılı olmasına karşın emekçilerin hoşnutsuzluğu sürdü.
Marksist harekete uyguladığı baskılar, bütün dünyada ağır eleştirilerle karşılandı. Aynı zamanda ordunun aşırı sağcı kanadının tehditleriyle de karşı karşıyaydı. Aşırı sağın sınırsız otoriterliğini benimsememekle birlikte, gazeteci ve öğretim görevlisi gibi aydınlara yönelik tutuklamaları sürdürdü. 1981'de görevden çekilerek yerini General Roberto Viola'ya bıraktı.
Aralık 1983'te sivil yönetime geçilmesinin ardından Videla ve Massera cinayet suçundan yargılanarak 1985'te ömür boyu hapis cezasına mahkûm edildilerse de 1990'da Carlos Menem tarafından çıkarılan afla serbest bırakıldılar. 1998'de, iktidarı sırasında gözaltında kaybolanlar nedeniyle suçlu bulundu ve 28 gün hapiste kaldıktan sonra sağlık gerekçeleriyle cezası ev hapsine çevrildi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
| Askerî görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen Ernesto Della Croce | Arjantin Silahlı Kuvvetleri Ortak Kurmay Başkanı 1975 | Sonra gelen Eduardo Betti |
| Önce gelen Arturo Numa Laplane | Arjantin Ordusu Genel Komutanı 1975–1977 | Sonra gelen Roberto Eduardo Viola Ordu Başkomutanı olarak |
| Siyasi görevi | ||
| Önce gelen Jorge Daniel Nanclares | Tucumán Valisi 1970 | Sonra gelen Carlos Alfredo Imbaud |
| Önce gelen Isabel Martínez de Perón | Arjantin Devlet Başkanı 1976–1981 | Sonra gelen Roberto Eduardo Viola |
This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
