Johor Sultanlığı

Malezya'nın Malay Yarımadası'nda hüküm sürmüş tarihi devlet.

Malay yarımadasının güneyinde yer alan ve 16. yüzyıldan 19. yüzyıldaki İngiliz işgaline dek bölgenin en önemli devletlerinden biri olan Johor Sultanlığı vaktiyle tüm Malaya Yarımadası ve çevresindeki ufak adalara hakim olmuş, Singapur limanını da idare etmiş, 19. yüzyılda Osmanlı Devleti ile diplomatik ilişkiler kurmuştur.

16. yüzyılda Malakka Boğazı'nın hakimiyetini ellerine geçirmeye çalışan Portekizlilere karşı Açe Sultanlığı ile birlikte mücadele eden Johor, 1824 yılında Britanya İmparatorluğu ile Hollanda arasında imzalanan Londra Antlaşması sonucunda Singapur'a yerleşen İngilizlerin etki alanına girmeye başladı. 1855 yılında İngiltere ile imzalanan antlaşma neticesinde Johor Sultanları, saltanatlarının sürmesi karşılığında topraklarını İngiltere egemenliğine verdiler.

19. yüzyılın ikinci yarısında Panislamizm akımının özellikle Güney ve Güneydoğu Asya'da da güçlenmeye başlamasıyla bölge devletlerinin Osmanlı Devleti'ne ilgisi arttı. Johor Sultanı Ebu Bekir Tememggong (1862-1895) 1866 yılındaki Avrupa seyahatinde İstanbul'u da ziyaret etti ve Osmanlı Padişahı Abdülaziz tarafından da kabul edildi. Kendisine hediye edilen Çerkes kökenli Rukiye Hanım ile Johor'a dönüşünde evlenen Sultan Ebu Bekir rakipleri karşısında meşruiyet kazanabilmek amacıyla 1893 yılında hacca gittiği gibi, Hac dönüşü ülkesine dönmeden 1893 Eylül'ünde İstanbul'u tekrar ziyaret etti. Ziyareti sırasında kendisine II. Abdülhamid tarafından birinci dereceden Nişan-ı Osmaniye tevdi edildi.

Sultan Ebu Bekir'in Rukiye Hanım'dan doğan oğlu Onn Jaafar Malezya'nın en büyük siyasi partisi olan Birleşik Malaylar Ulusal Örgütü'nün kurucularından biri oldu.