Estonya Reform Partisi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Estonya Reform Partisi Eesti Reformierakond | |
|---|---|
 | |
| Genel başkan | Kaja Kallas |
| Genel sekreter | Erkki Keldo |
| Kurucu | Siim Kallas |
| Kuruluş tarihi | 18 Kasım 1994) |
| Birleşme | Estonya Liberal Demokrat Partisi Reform Partyisi |
| Merkez | Tallinn, Tõnismägi 9 10119 |
| Gazete(ler) | Paremad Uudised Reformikiri |
| Gençlik kolu | Estonya Reform Partisi Gençlik |
| Üyelik (2021) |  11,262[1] |
| İdeoloji | Liberalizm Klasik liberalizm |
| Siyasi pozisyon | Merkez sağ[2][3] |
| Uluslararası üyelik | Liberal Enternasyonal |
| Avrupa üyeliği | Avrupa için Liberaller ve Demokratlar İttifakı |
| Resmî renkler | Sarı Mavi |
| Riigikogu | 34 / 101 |
| Avrupa Parlamentosu | 2 / 7 |
| İnternet sitesi | |
| Parti bayrağı | |
 | |
| Estonya | |
Estonya Reform Partisi (Estonca: Eesti Reformierakond), Estonya'da liberal[4][5] bir siyasi partidir. Partiye Estonya'nın görevdeki Başbakanı Kaja Kallas başkanlık ediyor ve 101 üyeli Riigikogu'da 34 üyesi var ve bu da onu meclisin en büyük partisi yapıyor. Parti halk arasında "Sincap Partisi" olarak bilinir.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Äriregistri teabesüsteem" (Estonca). 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2021.
- ^ Vello Pettai (2019). "Estonia: From Instability to the Consolidation of Centre-Right Coalition Politics". Torbjörn Bergman; Gabriella Ilonszki; Wolfgang C. Müller (Ed.). Coalition Governance in Central Eastern Europe. Oxford University Press. ss. 170-185. ISBN 978-0-19-884437-2. 24 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2021.
- ^ Kjetil Duvold; Sten Berglund; Joakim Ekman (2020). Political Culture in the Baltic States: Between National and European Integration. Springer Nature. s. 72. ISBN 978-3-030-21844-7. 24 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2021.
- ^ Mindaugas Kuklys (2014). "Recruitment of parliamentary representatives in an ethno-liberal democracy". Elena Semenova; Michael Edinger; Heinrich Best (Ed.). Parliamentary Elites in Central and Eastern Europe: Recruitment and Representation. Routledge. s. 101. ISBN 978-1-317-93533-9.
- ^ Elisabeth Bakke (2010). Sabrina P. Ramet (Ed.). Central and East European party systems since 1989. Central and Southeast European Politics since 1989. Cambridge University Press. ss. 78-79. ISBN 978-1-139-48750-4. 24 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2021.
