Elektronik fren kuvveti dağıtımı
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Elektronik fren kuvveti dağıtımı (EBD veya EBFD) veya elektronik fren gücü sınırlaması (EBL), yol koşullarına, hıza, yüklemeye vb. bağlı olarak bir aracın tekerleklerine uygulanan kuvvet miktarını otomatik olarak değiştiren bir otomobil fren teknolojisidir. EBD, kilitlenme karşıtı fren sistemleri (ABS) ile birleştiğinde, araç kontrolünü sürdürürken durma gücünü en üst düzeye çıkarmak için her tekerleğe az ya da çok fren basıncı uygulayabilir.[1][2] Tipik olarak, ön uç en fazla ağırlığı taşır ve EBD arka frenlere daha az fren basıncı dağıtır, böylece arka frenler kilitlenmez ve bir kaymaya neden olmaz.[3] Bazı sistemlerde EBD, ilk fren uygulaması sırasında ağırlık transferinin etkileri belirginleşmeden önce arka frenlere daha fazla fren basıncı dağıtır.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Jil McIntosh: Automotive Glossary". Jilmcintosh.typepad.com. 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2010.
- ^ "Audi Canada > Home". Audi.ca. 11 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2010.
- ^ "EBD Explained – Electronic Brakeforce Distribution". Obd-codes.com. 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2010.
