Diyamanyetizma

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Pirolitik karbon anti yerçekimi
Pirolitik karbon manyetik uçuş

Diyamanyetiklik, manyetik ters yönelmesi olarak ifade edilebilir. Diyamanyetik maddeler, herhangi bir mıknatıs tarafından, o mıknatısın manyetik alanı içerisindeyken manyetik alan çizgilerine zıt yönde mıknatıslaştırılmaya uğrayabilen cıva, altın, bakır, bizmut, elmas, gümüş, kurşun, silikon gibi maddelere denir ve kendisini mıknatıslaştıran cisim tarafından itilirler. Manyetik alan yayılım frekansına göre moleküler çapta ters yönlenme eğilimi gösterirler. Bir mıknatısa yaklaştırıldığında kuzey kutbu gören maddenin yakın tarafı kuzey kutbu olarak yönelecektir. İtkisel bir yapı oluşmasına sebep olan bu maddeler yeni bir fenomendir. Su, bu yapıya sahip maddelerden biridir.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

1778 de S. J. Bergman, Bizmut ve Antimon ile yaptığı deneylerde manyetik alanları ittiğini görmüştür. Terim olarak ilk isimlendirme Michael Faraday tarafından Eylül 1845'te yapılmıştır. Bütün maddelerin, manyetik alanla karşılaştığında belirli bir diamanyetik etkiye sahip olduğunu keşfetmiştir.

Bazı malzemelerin diamanyetik özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Bazı malzemelerin Diyamanyetiklikleri
Malzeme χm=Km-1 x 10−5
Bizmut -16.6
Karbon (Elmas) -2.1
Karbon (Grafit) -1.6
Bakır -1.0
Kurşun -1.8
Cıva -2.9
Gümüş -2.6
Su -0.91

Manyetik etkiyle karşılaşan bütün malzemelerin belirli bir diamanyetik tepkisi mevcuttur. Suyun diyamanyetik etkisi kullanılarak denizaltılarda mekanik olmayan itme motorları yapılmış ve sessiz, hızlı olması sağlanmıştır.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]