Ceylanyar Hanım
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Ceylanyar Hanım | |
|---|---|
| Doğum | y. 1830 Soçi, Abhazya |
| Ölüm | 27 Aralık 1855 (24-25 yaşında) Eski Feriye Sarayı, Ortaköy, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Defin | Gülüstü Hanım Türbe, Fatih Cami, Fatih, İstanbul |
| Eş(ler)i | Abdülmecid |
| Çocuk(lar)ı | Şehzade Mehmed Rüşdu |
| Hanedan | Berzeg (doğuşan) Osmanlı Hanedanı (evlilikle) |
| Babası | Mustafa Berzeg |
| Annesi | Daruhan Dudaruk |
| Dini | İslam |
Ceylanyar Hanım (d. 1830 - ö. 27 Aralık 1855, doğum adı Nefiye Berzeg), Osmanlı padişahı Abdülmecid'ın on beşinci eşi.
İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
Ceylanyar Hanım, 1830 yılında Abhazya'nın Soçi kentinde doğdu. Nefiye Berzeg olarak dünyaya gelen Ubykh soylu ailesi Berzeg'in bir üyesiydi. Babası Mustafa Bey Berzeg, annesi Prenses Daruhan Hanım Dudaruk'du.[1] İki kız kardeşi Almashan Hanım ve Pürtunak Hanım vardı.[2]
Nefiye, on yaşında İstanbul'a getirilmiş ve babası onu imparatorluk haremine emanet etmiştir. Daha sonra Adile Sultan sarayına gönderildi.[3]
Evlilik[değiştir | kaynağı değiştir]
Nefiye, 1851'de Abdülmecid ile evlendi. Abdülmecid, Ceylanyar'a [1] adını verdi ve ona "Beşinci İkhala" unvanını verdi.[4] Ondan sonra evlilik, kız kardeşleri onu bekleyen bayanlar oldu.[2]
31 Mart 1852'de Eski Çırağan Sarayı'nda tek çocuğu Şehzade Mehmed Rüşdü'yi dünyaya getirdi. Prens dokuz aylıkken öldü.[4] Aynı yıl "Dördüncü Şanslı" unvanına çekildi.
1853 yılının başlarında, "Üçüncü İkbal",[5] ve 1854'te "İkinci İkbal" unvanına çekildi.[6]
Ölüm[değiştir | kaynağı değiştir]
Ceylanyar Hanım, 27 Aralık 1855'te Eski Feriye Sarayı'nda öldü ve Gülüstü Hanım türbesi, Fatih Camii, İstanbul'a gömüldü.[3][7]
Çocuklar[değiştir | kaynağı değiştir]
Ceylanyar ve Abdülmecid'in bir oğlu oldu:
- Şehzade Mehmed Rüşdü (İstanbul, Eski Çırağan Sarayı, 31 Mart 1852 - 5 Ağustos 1852, Sultan I. Abdülhamid Türbesi'nde gömülü);
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Açba 2007, s. 55.
- ^ a b Açba 2007, s. 56.
- ^ a b Belleten, Cilt 27, Sayı 105-106. Türk Tarih Kurumu Basımevi. 1963. s. 262.
- ^ a b Uluçay 2011, s. 212.
- ^ Uluçay 2011, s. 212 n. 24.
- ^ Uluçay 2011, s. 213.
- ^ Bayrak, M. Orhan (1979). İstanbul'da gömülü meşhur adamlar: 1453-1978. Aksüt Matbaası. s. 19.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- M. Cağatay, Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Oğlak Yayınları.
- Açba, Harun (2007). Kadın efendiler: 1839–1924. Profil.
- Necdet, Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayınları. 978-9-753-29623-6.