Bromik asit

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Bromik asit
Adlandırmalar
Bromik asit
Bromik(V) asit
Hidrojen bromat
Tanımlayıcılar
ChEBI
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.029.235 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 232-158-3
MeSH Bromic+acid
Özellikler
Molekül formülü HBrO3
Molekül kütlesi 128.91 g/mol
Asitlik (pKa) -2
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Hidrojen bromat olarak da bilinen bromik asit, HBrO3 moleküler formülüne sahip bir oksoasittir. Sadece sulu çözelti içinde bulunur.[1][2] Broma ayrışırken oda sıcaklığında sarıya dönen renksiz bir çözeltidir.[1][3] Bromik asit ve bromatlar güçlü oksitleyici ajanlardır ve Belousov-Zhabotinsky reaksiyonlarında yaygın bileşenlerdir.[3][4] Belousov-Zhabotinsky reaksiyonları denge olmayan termodinamiğin klasik bir örneğidir.

Ayrışma[değiştir | kaynağı değiştir]

Düşük konsantrasyonlar tamamen hidrojene ve bromata ayrılırken, yüksek konsantrasyonlar brom oluşturmak üzere ayrışır. Pozitif yüklü hipervalent brom, elektronegatif OH grubuna bağlı olduğu için bromik asidin yüksek dengesizliği açıklanabilir.[5]

Yapı[değiştir | kaynağı değiştir]

HBrO3'ün birkaç izomeri vardır.[5][6] Hesaplanan bağ uzunlukları aşağıda üç üst düzey G2MP2, CCSD(T) ve QCISD(T) teorisine göre listelenmiştir.[5]

Türler HOOOBr HOOBrO HOBrO2 HBrO3
Br–O köprülü (Å) 1.867 1.919 1.844
Br–O terminal (Å) 1.635 1.598 1.586

Bu yapılar arasındaki büyük enerji bariyerleri izomerizasyonu mümkün kılmaz. HOBrO2 en kararlı izomerdir ve yukarıda resmedilen izomerdir.[6]

Sentezi[değiştir | kaynağı değiştir]

Bromik asit, baryum bromat ve sülfürik asit reaksiyonunun ürünüdür.[1]

Ba(BrO3)2 + H2SO4 → 2 HBrO3 + BaSO4

Baryum sülfat suda çözünmez ve bir çökelti oluşturur. Sulu bromik asit, baryum sülfat çıkarılarak boşaltılabilir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c The Merck Index: An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals. 14th Edition. 2006.
  2. ^ Van Nostrand's Scientific Encyclopedia. Glenn D. Considine. Ninth Edition. Volume 1. p 554
  3. ^ a b Recipes for Belousov–Zhabotinsky reagents. J. Chem. Educ., 1991, 68 (4), 320. doi:10.1021/ed068p320 7 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ The Source of the Carbon Monoxide in the Classical Belousov–Zhabotinsky Reaction. J. Phys. Chem. A., 2007, 111 (32), 7805–12 doi:10.1021/jp073512+ 2 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ a b c Theoretical investigation of halogen-oxygen bonding and its implications in halogen chemistry and reactivity. Bioinorganic Chemistry and Applications, 2007, 1, 11/1–11/9
  6. ^ a b A Theoretical Examination of the Isomerization Pathways for HBrO3 Isomers. J. Phys. Chem. A, 2000, 104 (41), 9321-27. doi:10.1021/jp001604s 30 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.