Bektaşî fıkraları
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Makale serilerinden |
Bektaşi Fıkraları, Bektaşi olarak bilinen tarikat/inanç grubu mensuplarıyla ilgili, halk arasında sıkça anlatılan fıkralar.
Özellikle Türk Edebiyatı içinde Bektaşi fıkralarının özel bir yeri vardır. Bektaşiler'in dine yaklaşımı "batıni" (sadece cümlenin doğrudan verdiği mana değil, bu sözcüklerin bir simge olarak kullanılması yoluyla, simgenin içinde saklı bulunan diğer anlamların da gündeme alınması batını özelliği meydana getirir) bakış açısıyla olduğu için dinin sadece dış yönünü görenler mizahi bir dille eleştirilmektedir. Bektaşi fıkraları asla kimsenin yüzünü kızartacak fıkralar değildir. İnce, hiciv içeren fıkralardır. Bektaşi fıkraları çoğu zaman yobazlıkla, bağnazlıkla, tutuculukla ilgili hicivler içerir. Fakat bunları incitmeden, kimseyi aşağılamadan, gerekirse kendisiyle dalga geçerek yapar. Ayrıca, Bektaşi fıkralarının temel özelliklerinden biri Bektaşi kimliğinin hazır cevaplığını yansıtmasıdır.
Bektaşi fıkraları, Türkiye'de ve Balkan ülkelerinde yaşayan Alevilerce ve Bektaşilerce de kabul görür.[1][2]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Bektaşi fıkraları". Alevi Bektaşi araştırma sitesi. 16 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2013.
- ^ "Bektashi jokes". The Bektashi Order of Dervishes. 28 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2013.