1961 Türkiye senato seçimleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi

1961 Türkiye senato seçimleri
Türkiye
15 Ekim 1961 (62 yıl önce) (1961-10-15) 1964 →

Cumhuriyet Senatosu sandalyeleri için
Katılım%81,4
  Birinci parti İkinci parti
 
Lider İsmet İnönü Ragıp Gümüşpala
Parti Cumhuriyet Halk Partisi Adalet Partisi (1961-1981)
Sandalye 36 71
Aldığı oy 3.734.285 3.560.675
Oran %37,0 %35,3

  Üçüncü parti Dördüncü parti
 
Lider Ekrem Alican Osman Bölükbaşı
Parti Yeni Türkiye Partisi (1961) Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi
Sandalye 27 16
Aldığı oy 1.401.637 1.350.892
Oran %13,9 %13,4

İl ve ilçelere göre kazanan partileri gösteren harita

Senatodaki siyasi gruplar

İllerin 1961 Senato Seçimlerinde çıkardığı senatörler

1961 Türkiye senato seçimleri, 15 Ekim 1961 günü yapılan bu seçimler ile Cumhuriyet Senatosu'nun 150 adet olan birinci grup üyeleri belirlenmiştir, 1961 Genel Seçimleri ile aynı gün yapılmıştır. Çoğunluk sistemi uygulandığı için oy oranlarına göre dengesiz bir sandalye dağılımı oluşmuştur.[1] Seçimlerde 12.926.837 kayıtlı seçmenin 10.519.659'u oy kulanmış olup katılım %81,4 olarak gerçekleşmiştir.[2] Seçimlerde milletvekili seçimi zarfları "pembe", Cumhuriyet Senatosu seçimi zarfları ise "yeşil" renkli olarak belirlenmişti.

Seçim sonuçları[değiştir | kaynağı değiştir]

Parti Genel başkanı Toplam oy[3] Oy oranı (%) Sandalye
Cumhuriyet Halk Partisi İsmet İnönü 3.734.285 %37,0 36
Adalet Partisi Ragıp Gümüşpala 3.560.675 %35,3 71
Yeni Türkiye Partisi Ekrem Alican 1.401.637 %13,9 27
Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi Osman Bölükbaşı 1.350.892 %13,4 16
Bağımsız 39.558 %0,4 -
Toplam %100 150

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Cumhuriyet Senatosu". 14 Aralık 2007. 13 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2020. 
  2. ^ T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü, 1950-1965 Milletvekili ve 1961, 1964 Cumhuriyet Senatosu Üye Seçimleri Sonuçları, Ankara, 1966, sf. VII.
  3. ^ Türk, Hikmet Sami & Tuncer, Erol, Türkiye İçin Nasıl Bir Seçim Sistemi, TESAV Yayınları, Yayın No.: 6, Ankara, 1995, sf. 317