Maamme

Maamme
Vårt land
Português:  Nossa terra
Maamme
Maamme em Os contos do Alferes Stål

Hino Nacional  Finlândia
Letra Johan Ludvig Runeberg, 1848
Composição Fredrik Pacius, 1848
Adotado 1867
noicon

Maamme (em finlandês) ou Vårt land (em sueco), que significa Nossa terra, é o título do hino nacional finlandês.

A música foi composta pelo alemão Fredrik Pacius, com a letra original em sueco por Johan Ludvig Runeberg, e foi tocado pela primeira vez em 12 de Maio de 1848. O poema original foi escrito em 1846 mas foi não impresso até 1848, tinha 11 estâncias.

Letra[editar | editar código-fonte]

Maamme, versão do hino em finlandês[editar | editar código-fonte]

Oi maamme, Suomi, synnyinmaa!
Soi sana kultainen!
Ei laaksoa, ei kukkulaa,
Ei vettä, rantaa rakkaampaa
Kuin kotimaa tää pohjoinen,
Maa kallis isien.

Sun kukoistukses kuorestaan
Kerrankin puhkeaa;
Viel' lempemme saa nousemaan
Sun toivos, riemus loistossaan,
Ja kerran laulus, synnyinmaa
Korkeemman kaiun saa.


Tradução livre da versão finlandesa[editar | editar código-fonte]

Nossa terra, Finlândia, nossa pátria,
Ecoa alto, oh nome valoroso!
Não há vale ou colina que chegue aos céus
nem lago que chegue à costa lavada pelas ondas
que seja mais adorado que nossa terra do Norte,
amada terra de antepassados.

Um dia tua flor vai amadurecer,
para então desabrochar.
E tua esperança e teu gáudio
nosso amor levará às distâncias.
E um dia, terra-mãe, tua canção
será ainda mais enaltecida.


Vårt land, versão do hino em sueco[editar | editar código-fonte]

(o original de Johan Ludvig Runeberg)

:Vårt land, vårt land, vårt fosterland,

ljud högt, o dyra ord!
Ej lyfts en höjd mot himlens rand,
ej sänks en dal, ej sköljs en strand,
mer älskad än vår bygd i nord,
än våra fäders jord!

Din blomning, sluten än i knopp,
Skall mogna ur sitt tvång;
Se, ur vår kärlek skall gå opp
Ditt ljus, din glans, din fröjd, ditt hopp.
Och högre klinga skall en gång
Vår fosterländska sång.


Nossa Terra (tradução livre para o português)[editar | editar código-fonte]

:Nosso País

Nossa terra, Finlândia, nossa pátria,
Ecoa alto, oh nome valoroso!
Não há vale ou colina que chegue aos céus
nem lago que chegue à costa lavada pelas ondas
que seja mais adorado que nossa terra do Norte,
amada terra de antepassados.

Tua flor, do botão que jazia baixo,
Uma vez rompido há de crescer.
Veja! Do nosso amor mais uma vez há de crescer
Tua luz, tua alegria, tua esperança, teu brilho!
E ainda mais um dia há de soar
A canção que nossa terra há de entoar.


Ver também[editar | editar código-fonte]

Ligações externas[editar | editar código-fonte]