Zygmunt Kozłowski

Zygmunt Kozłowski
Zygmunt Filip Jakub Walenty z Kozłowa Kozłowski
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1831
Malawa

Data i miejsce śmierci

9 października 1893
Lwowie

Miejsce spoczynku

Zabłotce

Narodowość

polska

Rodzice

Anastazy, Róża

Dzieci

Włodzimierz

Krewni i powinowaci

Antoni (dziadek), Bronisława, Włodzimierz (rodzeństwo)

Zygmunt Filip Jakub Walenty Bolesta-Kozłowski z Kozłowa[a] herbu Jastrzębiec (ur. 1 maja 1831 w Malawie, zm. 9 października 1893 we Lwowie) – polski ziemianin, działacz gospodarczy i przedsiębiorca, polityk galicyjski, poseł do Rady Państwa i Sejmu Krajowego.

Pałac w byłych Zabłotcach
Epitafium Zygmunta Bolesty Kozłowskiego w sanockim kościele farnym

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zygmunt Filip Jakub Walenty Bolesta-Kozłowski urodził się 1 maja 1831 w Malawie[1][2][3][4]. Był wnukiem Antoniego Kozłowskiego (1729–1801, wojskowy, ziemianin) oraz synem Anastazego Kozłowskiego (1778-1856, wojskowy, członek Stanów Galicyjskich, właściciel dóbr) i jego drugiej żony, Róży z domu Kraińskiej herbu Jelita (zm. 1876)[1][5][3][4][6]. Jego rodzeństwem byli: Bronisława (ur. 1825, żona barona Seweryna Doliniańskiego), Włodzimierz (oficer wojsk austriackich do 1846, w 1848 walczył na Węgrzech, osiadł w Turcji, gdzie zmarł w 1858)[1][2][7]. Jego przyrodnim rodzeństwem byli: Tyrsys (dziedzic Jureczkowej, oficer powstania listopadowego w 1831, zesłaniec, zm. 1860 w Malawie jako kawaler), Brunon (oficer powstania listopadowego w 1831, zm. 1847 w Przemyślu jako kawaler) i Amelia (zm. 1850, dziedziczka Jureczkowej, żona Mikołaja Korwina – powstańca listopadowego, kapitana wojsk polskich)[5]. Jego wujem był Maurycy Kraiński, a ciotecznym bratem Seweryn Smarzewski[8].

Kształcił się w konwikcie oo. jezuitów we Lwowie, po czym studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim[4]. U kresu życia ojca został dziedzicem i administratorem majątków rodzinnym we wsiach: Leszczawka (od około 1856)[9][10][11][12][13], Malawa (od około 1857)[14][15][16][13], Rożubowice (od około 1857)[17][18][19][1][13], Stanisławczyk (od około 1857)[20][21][22][13], Zabłotce[23][1][2], Cieszyna, Szufnarowa.

Od lat 50. był czynnym członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[24][25][26][27][28][29][30][31][32][33]. Na podstawie jego projektów dokonano w latach 1856-1861 decentralizacji tej organizacji, tworząc oddziały terenowe[4]. Następnie był członkiem oddziałów GTG: przemysko-mościsko-jaworowskiego (od końca lat 60.)[34][35][36][37][38], przemysko-mościsko-jaworowsko-bireckiego (od połowy lat 70.)[39][40][41][42][43][44], jarosławskiego (od około 1881)[45][46][47][48][49], jarosławsko-łańcuckiego (od około 1888)[50]. Był jednym z pierwszych członków Towarzystwa Rolniczego od 1856[8]. Był wśród założycieli Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń[4][8]. Należał też do Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, a na przełomie lat 60./70. był delegatem do ogólnego zgromadzenia tegoż[51][52].

Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 został skierowany przez komitet wschodnio-galicyjski na Węgry celem omówienia dostaw stamtąd broni do Galicji, gdzie miała być zorganizowana pomoc walczącym[4]. Do wsparcia od Węgrów nie doszło, natomiast na rzecz powstania działała także żona Kozłowskiego, która wskutek tego ucierpiała na zdrowiu i zmarła[4].

Zaangażował się w działalność polityczną. Jego mentorami byli wuj Maurycy Kraiński oraz Leon Sapieha[4][8]. Uchodził za polityka konserwatywnego[4]. Był posłem do Sejmu Krajowego we Lwowie kadencji I (trwająca w latach 1861-1867, w jej trakcie w 1865 został wybrany w wyborach uzupełniających w miejsce Adama Stanisława Sapiehę w I kurii z większych posiadłości w obwodzie przemyskim[4]), II (1867–1869, w I kurii z większych posiadłości w obwodzie sanockim[4]), V (w kadencji w latach 1882–1889 w I kurii z większych posiadłości w obwodzie sanockim pierwotnie wybrany był Teofil Żurowski, który złożył mandat 6 października 1883, ponieważ został wybrany w Lisku; na jego miejsce obrano Zygmunta Kozłowskiego, który złożył mandat 16 października 1884, jednak został powtórnie wybrany 29 października 1885[4][53] i pełnił mandat do 1889[54][55][56][57][58]), VI (1889-1893, w I kurii z większych posiadłościw obwodzie sanockim[59][60][61]; po jego śmierci został wybrany 20 grudnia 1893 Jan Duklan Słonecki)[62][63]. Równolegle był także wybierany posłem do Rady Państwa w Wiedniu z I kurii właścicieli ziemskich (okręg Przemyśl), zasiadając w kadencjach I (1865, wtedy deputowanych wyznaczał Sejm Krajowy)[64], II (1867-1870, wybrany z grupy większych posiadłości w okręgu sanockim)[65][66][67], V (1873-1879, z I kurii większych posiadłości ziemskich, okręg Przemyśl-Jarosław[68][69][70][71][72][73][74]) i VI (1879-1885, z I kurii większych posiadłości ziemskich, okręg Przemyśl-Jarosław[75][76][77][78][79])[63][3]. W parlamencie wiedeńskim należał do Koła Polskiego[4]. Był członkiem centralnej komisji dla kontroli długów państwowych[1][2][4]. W 1879 zostały wydane jego publikacje Sprawozdanie Zygmunta Kozłowskiego z czynności poselskich w Kole Polskiem i w Radzie Państwa w Wiedniu oraz rozprawy zgromadzenia wyborców większych posiadłości okręgu przemysko-jarosławskiego z dnia 3 marca 1879 r.[80] oraz List otwarty do wyborców okręgu Przemysko-Jarosławskiego[4][81]. Ponadto, około 1867-1870 był członkiem Rady powiatu przemyskiego, wybrany z grupy większych posiadłości (reprezentując Rożubowice)[3][4][82][83][84].

W 1868 wspólnie z Adamem Potockim otrzymał koncesję na budowę linii kolejowej galicyjsko-węgierskiej[4]. We władzach C. K. Uprzywilejowanej I Węgiersko-Galicyjskiej Kolei Żelaznej był członkiem rady zawiadowczej (od około 1872 do około 1876)[85][86][87][88], członkiem rady nadzorczej i członkiem wydziału dyrekcji (od około 1876 do około 1880)[89][90][91][92], wiceprezydentem rady zawiadowczej i członkiem wydziału dyrekcji (od 1880 do 1893, w tym przy drugiej z tych funkcji od około 1882 do około 1885 tym także kierownikiem sprawozdań wydziału)[93][94][95][96][97][98][99][100][101][2][4][b]. Zasiadając w jej radzie zawiadowczej (złożonej głównie z Niemców i Węgrów) postawił warunek, aby zatrudnieni na odcinku galicyjskim pochodzili wyłącznie jego rodacy zamieszkujący na tym obszarze (do tego czasu funkcjonariuszami kolei byli tam pracownicy z niemieckich i czeskich prowincji monarchii austriackiej)[102].

22 września 1857 poślubił w Krzywczy hr. Gabrielę Sewerynę Aleksandrę Starzeńską herbu Lis (1839-1864[4], córka oficera wojsk polskich hr. Adama z Krzywczy i Gdyczyny oraz hr. Celiny z Badenich herbu Bończa)[1][2][63][3]. Ich jedynym potomkiem był Włodzimierz (1858-1917, doktor praw, także poseł do Sejmu Galicyjskiego i do Rady Państwa, właściciel Zabłociec)[2][3][63][4]. Po śmierci żony Zygmunt Kozłowski przez niespełna 30 lat żył we wdowieństwie[8]. Do końca życia zamieszkiwał w domu przy ulicy Brajerowskiej 14 we Lwowie[3]. Zmarł 9 października 1893 we Lwowie, dwa tygodnie po ataku apopleksji[3][63][4]. Po obrzędach we lwowskim kościele św. Anny został pochowany w Zabłotcach pod Niżankowicami 14 października 1893[3][4][8][103][104][105]. Tam spoczął w podziemiach nowo wybudowanej przez siebie rodzinnej kaplicy grobowej, wzniesionej za dworem na pagórku[8][102][104] n. W zorganizowanym w tym mieście pogrzebie brało udział kilkuset uczestników, w tym hr. Kazimierz Badeni, ks. Adam Sapieha, posłowie, właściciele dóbr, przedstawiciele sfer mieszczańskich i urzędniczych oraz ludność wiejska, zaś nabożeństwo żałobne odprawił biskup sufragan Jakub Glazer[8][102].

We wspomnieniu w „Gazecie Lwowskiej” został określony mianem jednego z wybitnych postaci życia parlamentarnego i politycznego[3]. Jako założyciel kolei węgiersko-galicyjskiej był uważany za osobę zasłużoną dla ziemi sanockiej i przemyskiej[102]. W kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku umieszczono epitafium poświęcone Zygmuntowi Boleście Kozłowskiemu. Zostało ufundowane przez szlachtę Ziemi Sanockiej; inskrypcja brzmi: D.O.M. Zygmuntowi Boleście Kozłowskiemu ur. 1 maja 1831 r. † 9 października 1893 r. Długoletniemu posłowi sanockiemu wdzięczna szlachta tej ziemi. Z odwagą i hartem duszy walczył w obronie praw kościoła i narodu, potomnym przykład naśladowania godny zostawił. Cześć pamięci[106].

Obecnie kaplica grobowa Kozłowskich jest położona na obszarze wsi Malhowice, po polskiej stronie granicy z Ukrainą[107]. Obiekt został zniszczony u kresu II wojny światowej łącznie z umieszczonymi w niej sarkofagami i trumnami[107].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Cesarstwa Austrii był określany w języku niemieckim jako „Sigmund Kozłowski”.
  2. ↑ We wspomnieniu w „Gazecie Lwowskiej” nr 231/1893 podano, że był także prezydentem przedsiębiorstwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Rocznik szlachty (I) 1881 ↓, s. 498.
  2. ↑ a b c d e f g Rocznik szlachty (II) 1883 ↓, s. 531.
  3. ↑ a b c d e f g h i j Kronika. † Zygmunt Bolesta-Kozłowski. „Gazeta Lwowska”. Nr 231, s. 3, 11 października 1893. 
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Jerzy Zdrada: Zygmunt Kozłowski. ipsb.nina.gov.pl (Internetowy Polski Słownik Biograficzny: pierwotnie w PSB Tom XV z 1970). [dostęp 2020-08-02].
  5. ↑ a b Herbarz polski 1908 ↓, s. 100.
  6. ↑ Anastazy Kozłowski z Kozłowa h. Boleścic. sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-07-31].
  7. ↑ Herbarz polski 1908 ↓, s. 100-101.
  8. ↑ a b c d e f g h Pogrzeb ś. p. Zygmunta Kozłowskiego w Zabłotcach. „Czas”. Nr 237, s. 2, 17 października 1893. 
  9. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 519.
  10. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 407.
  11. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 441.
  12. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 449.
  13. ↑ a b c d Rocznik szlachty (II) 1883 ↓, s. 532.
  14. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 417.
  15. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 453.
  16. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 461.
  17. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 471.
  18. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 507.
  19. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 515.
  20. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 491.
  21. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 529.
  22. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 537.
  23. ↑ Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielk. Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Złoczów: 1886, s. 221.
  24. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 254.
  25. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 271.
  26. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 275.
  27. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861. Lwów: 1861, s. 408.
  28. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 423.
  29. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 432.
  30. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 441.
  31. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 454.
  32. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 469.
  33. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 818.
  34. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 541.
  35. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 582.
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 515.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 512.
  38. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 528.
  39. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 582.
  40. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 557.
  41. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 545.
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 542.
  43. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 548.
  44. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 565.
  45. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 564.
  46. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 564.
  47. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 548.
  48. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 549.
  49. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 550.
  50. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 641.
  51. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 510.
  52. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 538.
  53. ↑ Kronika. „Echo z nad Sanu”. Nr 27, s. 2, 1 listopada 1885. 
  54. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 204.
  55. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 205.
  56. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 205.
  57. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 228.
  58. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 229.
  59. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 229.
  60. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 229.
  61. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 229.
  62. ↑ Przegląd polityczny. „Gazeta Przemyska”. Nr 46, s. 1, 11 lipca 1889. 
  63. ↑ a b c d e Herbarz polski 1908 ↓, s. 101.
  64. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 180.
  65. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 360.
  66. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 223.
  67. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 229.
  68. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 250.
  69. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 248.
  70. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 254.
  71. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 233.
  72. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 220.
  73. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 211.
  74. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 211.
  75. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 216.
  76. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 219.
  77. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 223.
  78. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 202.
  79. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 202.
  80. ↑ Sprawozdanie Zygmunta Kozłowskiego z czynności poselskich w Kole Polskiem i w Radzie Państwa w Wiedniu oraz rozprawy zgromadzenia wyborców większych posiadłości okręgu przemysko-jarosławskiego z dnia 3 marca 1879 r.. polona.pl. [dostęp 2020-08-02].
  81. ↑ List otwarty do wyborców okręgu Przemysko-Jarosławskiego. pbc.rzeszow.pl. [dostęp 2020-08-05].
  82. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 412.
  83. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 266.
  84. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 273.
  85. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 464.
  86. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 500.
  87. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 506.
  88. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 517.
  89. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 500.
  90. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 490, 491.
  91. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 484.
  92. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 489.
  93. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 501.
  94. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 502.
  95. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 503.
  96. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 484.
  97. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 484.
  98. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 483.
  99. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 484.
  100. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 484.
  101. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 562.
  102. ↑ a b c d Kronika. Niżankowice. „Gazeta Przemyska”. Nr 84, s. 2-3, 19 października 1893. 
  103. ↑ Telegramy własne „Czasu”. Lwów. „Czas”. Nr 232, s. 3, 11 października 1893. 
  104. ↑ a b Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 237, s. 3, 18 października 1893. 
  105. ↑ Nowiny. „Krakus”. Nr 42, s. 11, 21 października 1893. 
  106. ↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 34-35. ISBN 83-909787-1-7.
  107. ↑ a b Plan odnowy miejscowości Malhowice na lata 2013-2019. gminaprzemysl.home.pl, 2013. [dostęp 2020-08-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Kozłowski&oldid=73074946”