Związki perfluoroalkilowe

Budowa cząsteczki kwasu perfluorooktanosulfonowego (PFOS), ulegającego bioakumulacji fluorosurfaktantu

Związki perfluoroalkilowe oraz związki polifluoroalkilowe (ang. per- and polyfluoroalkyl substances, perfluorinated alkylated substances, PFASs) – syntetyczne związki fluoroorganiczne, w których cząsteczce jest wiele atomów fluoru przyłączonych do łańcucha alkilowego. Związki te zawierają przynajmniej jedną grupę perfluoroalkilową CnF2n[1][2]. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ocenia liczbę znanych PFASs na przynajmniej 4730 związków[3].

Podgrupa tych substancji, fluorosurfaktanty (lub fluorowane surfaktanty) zbudowane są z fluorowanego, hydrofobowego „ogona” alkilowego oraz hydrofilowej „głowy”. Obniżają napięcie powierzchniowe wody skuteczniej niż porównywalne węglowodorowe substancje powierzchniowo czynne. Zalicza się do nich kwasy perfluorosulfonowe, takie jak kwas perfluorooktanosulfonowy (PFOS) i kwasy perfluorokarboksylowe, takie jak kwas perfluorooktanowy (PFOA). PFOS i PFOA są trwałymi zanieczyszczeniami organicznymi i są wykrywane w środowisku i organizmach żywych (też u ludzi[4][5]).

Wpływ PFAS na zdrowie człowieka[6][7][8][9][10][11]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert C Buck i inni, Perfluoroalkyl and Polyfluoroalkyl Substances in the Environment: Terminology, Classification, and Origins, „Integrated Environmental Assessment and Management”, 7 (4), 2011, s. 513–541, DOI10.1002/ieam.258, ISSN 1551-3777, PMID21793199, PMCIDPMC3214619 [dostęp 2020-04-14].
  2. Amélie Ritscher i inni, Zürich Statement on Future Actions on Per- and Polyfluoroalkyl Substances (PFASs), „Environmental Health Perspectives”, 126 (8), 2018, DOI10.1289/EHP4158, ISSN 0091-6765, PMID30235423, PMCIDPMC6375385 [dostęp 2020-04-14].
  3. TOWARD A NEW COMPREHENSIVE GLOBAL DATABASE OF PER- AND POLYFLUOROALKYL SUBSTANCES (PFASs): SUMMARY REPORT ON UPDATING THE OECD 2007 LIST OF PER- AND POLYFLUOROALKYL SUBSTANCES (PFASs) [online].
  4. ZALECENIE KOMISJI z dnia 17 marca 2010 r.w sprawie monitorowania substancji perfluoroalkilowych w żywności [online].
  5. Magali Houde i inni, Biological Monitoring of Polyfluoroalkyl Substances: A Review, „EnST”, 40 (11), 2006, s. 3463–3473, DOI10.1021/es052580b, Bibcode2006EnST...40.3463H [dostęp 2020-04-14] (ang.).
  6. Emerging chemical risks in Europe – ‘PFAS’, European Environment Agency, 2019.
  7. Toxicological profile for Perfluoroalkyls, Agency for Toxic Substances and Disease Registry, 2018.
  8. Some Chemicals Used as Solvents and in Polymer Manufacture, IARC Monographs on the Evaluation of Carcinogenic Risks to Humans, Volume 110, 2016.
  9. Vaughn Barry, Andrea Winquist, Kyle Steenland, Perfluorooctanoic Acid (PFOA) Exposures and Incident Cancers among Adults Living Near a Chemical Plant, „Environmental Health Perspectives”, 121 (11–12), 2013, s. 1313–1318, DOI10.1289/ehp.1306615, ISSN 0091-6765, PMID24007715, PMCIDPMC3855514 (ang.).
  10. Suzanne E. Fenton i inni, Analysis of PFOA in dosed CD-1 mice. Part 2: Disposition of PFOA in tissues and fluids from pregnant and lactating mice and their pups, „Reproductive Toxicology”, 27 (3–4), 2009, s. 365–372, DOI10.1016/j.reprotox.2009.02.012, PMID19429407, PMCIDPMC3446208 (ang.).
  11. Sally S. White i inni, Gestational and Chronic Low-Dose PFOA Exposures and Mammary Gland Growth and Differentiation in Three Generations of CD-1 Mice, „Environmental Health Perspectives”, 119 (8), 2011, s. 1070–1076, DOI10.1289/ehp.1002741, ISSN 0091-6765, PMID21501981, PMCIDPMC3237341 (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]