Zuzanna Leśniak

Zuzanna Leśniak
Imię i nazwisko

Zuzanna Leśniak-Goulais

Data urodzenia

12 marca 1965

Data i miejsce śmierci

10 października 1991
Kraków

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Yves Goulais (1988-1991)

Zuzanna Leśniak-Goulais (ur. 12 marca 1965[1], zm. 10 października 1991 w Krakowie) – polska aktorka teatralna teatru STU w Krakowie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas nauki w Zespole Szkół Ekonomicznych w Nowym Sączu w 1980 została dostrzeżona na eliminacjach do Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego przez Janusza Michalika, z którym nawiązała współpracę w teatrze Nowosądecka Scena Amatora[2]. Prowadziła szkolny Teatr Laboratoryjny „Letarg”[2]. Była absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, którą ukończyła w 1987 przedstawieniem dyplomowym Ferdydurke w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza[3][4].

W 1988 występowała w Teatrze Bagatela[2]. Od 1988 pracowała w Teatrze STU[5], początkowo jako aktorka kontraktowa, potem etatowa. Krakowskiej publiczności najbardziej znana była z roli Jenny w Markietankach[5][6].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Była przyjaciółką piosenkarza Andrzeja Zauchy i żoną francuskiego reżysera Yves’a Goulais, którego poślubiła 16 kwietnia 1988[7]. 10 października 1991, wracając z występu w spektaklu Pan Twardowski, wraz z towarzyszącym jej Zauchą zostali zastrzeleni przez jej męża na parkingu przy ulicy Włóczków w Krakowie[8]. Oboje zmarli: Zaucha zginął na miejscu, a Leśniak w nocy po zdarzeniu na Oddziale Torakochirurgii szpitala im. Jana Pawła II[8][9]. Według relacji świadków – aktorka próbowała swym ciałem osłonić piosenkarza[8]. Padło dziewięć strzałów[6]. Po popełnieniu zbrodni Goulais sam wkrótce oddał się w ręce policji[8]. Powodem zabójstwa była chorobliwa zazdrość francuskiego reżysera[8][10]. Historia morderstwa pary stała się kanwą książki Janusza Wiśniewskiego I odpuść nam… wydanej w 2015[11][12].

Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym przy ul. Węgierskiej w Nowym Sączu–Biegonicach[1].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1975: Trzecia granica (serial telewizyjny, odcinek 4. "W matni")
  • 1988: Rio de Janeiro nie istnieje (spektakt telewizyjny)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Grób Zuzanny Leśniak Goulais.
  2. ↑ a b c Katarzyna Olkowicz, Piotr Baran, Serca bicie. Biografia Andrzeja Zauchy, wyd. REBIS, 2020, s. 132, ISBN 978-83-8062-631-7.
  3. ↑ e-teatr.pl: Ferdydurke. Część I – Szkoła – Witold Gombrowicz. e-teatr.pl. [dostęp 2011-07-23]. (pol.).
  4. ↑ AST, Absolwenci PWST w Krakowie w latach 1946-2017, Akademia Sztuk Teatralnych [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19] (pol.).
  5. ↑ a b Katarzyna Olkowicz, Piotr Baran, Serca bicie. Biografia Andrzeja Zauchy, wyd. REBIS, 2020, s. 133, ISBN 978-83-8062-631-7.
  6. ↑ a b Krzysztof Samborski: Dziewięć strzałów – jak zginął Andrzej Zaucha?. Trybuna Śląska, nr 236/91, str.1.
  7. ↑ Katarzyna Olkowicz, Piotr Baran, Serca bicie. Biografia Andrzeja Zauchy, wyd. REBIS, 2020, s. 137, ISBN 978-83-8062-631-7.
  8. ↑ a b c d e Andrzej Zaucha zastrzelony. Zabójstwo z zazdrości.. Słowo Ludu, nr 238/91, str.1.
  9. ↑ A. Zaucha i Z. Leśniak śmiertelnymi ofiarami zazdrośnika. „Nowiny”. Nr 199, s. 2, 14 października 1991. 
  10. ↑ bgr/mlas: Miłość i śmierć Andrzeja Zauchy. tvn24.pl, 2008-03-23. [dostęp 2010-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-07)].
  11. ↑ Janusz L. Wiśniewski: I odpuść nam…. Od deski do deski, 2015, seria: Na F/aktach.
  12. ↑ Katarzyna Olkowicz, Piotr Baran, Serca bicie. Biografia Andrzeja Zauchy, wyd. REBIS, 2020, s. 201, ISBN 978-83-8062-631-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zuzanna_Leśniak&oldid=73394814”