Zuzanna Araszkiewicz
 Zuzanna Araszkiewicz w 1991 roku | |
| Imię i nazwisko urodzenia | Zuzanna Dieuleveut Kaulek |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 lipca 1919 |
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 2000 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | lekarz internista |
| Narodowość | polska |
| Tytuł naukowy | dr hab. |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
Zuzanna Araszkiewicz (ur. 3 lipca 1919 w Warszawie, zm. 24 stycznia 2000 tamże) – polska lekarka, internistka, doktor habilitowana nauk medycznych, docent w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego w 1946 roku. I specjalizacja w 1953 roku, II specjalizacja w 1959 roku, doktorat w 1965 roku, habilitacja w 1976 roku[1].
Po ukończeniu studiów pracowała jako lekarz stażysta w Klinice Gastrologicznej Akademii Medycznej w Warszawie, następnie – w latach 1949–1953 – jako asystent-wolontariusz w I Klinice Chorów Wewnętrznych na tejże uczelni. Od 1953 roku pracowała w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie, gdzie była kolejno asystentem, starszym asystentem i adiunktem, a od 1978 roku – docentem.
Jednocześnie pracowała w Lecznicy Ministerstwa Zdrowia w Warszawie (1952–1957) i Przychodni Przyklinicznej Instytutu Gruźlicy w Warszawie (od 1967 roku). Była wykładowczynią w Studium Doskonalenia Lekarzy w Warszawie (1953–1961), w Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (1975–1981) i na II Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie (od 1983 roku).
W 1972 roku przebywała na stażu naukowym w Centre du Métabolisme Phosphocalique w Paryżu.
Zajmowała się głównie metabolizmem wapnia, zaburzeniami w chorobach nerek i tarczycy w czasie unieruchomienia, a zwłaszcza pod wpływem stosowania leków przeciwprątkowych i cytostatycznych[2]. Była autorką lub współautorką 51 prac naukowych. W bazie US National Library of Medicine. National Institutes of Health[3] znajdują się referencje do 47 prac z lat 1960-1992.
W latach 80. wspierała działalność opozycji demokratycznej w PRL. Udostępniała swoje mieszkanie i samochód na cele tych działań. W 1982 roku, w czasie stanu wojennego odegrała ważną rolę w przeniesieniu Elżbiety Regulskiej z obozu internowania w Gołdapi do szpitala, gdzie była lekarką, na podstawie jej nieprawdziwej diagnozy.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Zuzanna Dieuleveut-Kaulek była jednym z dwojga dzieci Jeana Luciena Dieuleveut-Kauleka (1871–1941, nauczyciela języka francuskiego Romaina Gary'ego, o czym Gary pisze w książce Obietnica poranka (La promesse de l'aube), 1960, wydanie polskie w 1964 roku[4]) i Łucji z domu Piskorskiej (1886–1935), córki Wacława Piskorskiego i siostry m.in. Leonarda Piskorskiego i Tomasza Piskorskiego.
Zuzanna Dieuleveut-Kaulek wyszła za mąż za Stanisława Araszkiewicza (przedwojennego posła, powojennego wiceministra), z którym miała syna Andrzeja (ur. w 1947 roku).
Po śmierci została pochowana w Alei Zasłużonych (w grobie, w którym już wcześniej leżał jej mąż) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 32A-tuje-16)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dr hab. Zuzanna Araszkiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-12-17].[martwy link]
- ↑ Kto jest kim w polskiej medycynie – informator biograficzny. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1987, s. 37. ISBN 83-223-2339-5.
- ↑ Spis publikacji Zuzanny Araszkiewicz w bazie US National Library of Medicine. National Institutes of Health. [dostęp 2011-12-17].
- ↑ Romain Gary: Obietnica poranka. Mediasat Poland, 2004, seria: Kolekcja Gazety Wyborczej – XX wiek, tom 26. ISBN 83-89651-75-0.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze