Zupa grzybowa
Zupa grzybowa – zupa na wywarze mięsno-warzywnym lub warzywnym z dodatkiem grzybów, także suszonych, w ilości nadającej potrawie grzybowy smak. Zupę grzybową można przyrządzać z grzybów różnorodnych gatunkowo bądź tego samego gatunku (zupa pieczarkowa, borowikowa, kurkowa). W kuchni polskiej podaje się ją najczęściej z kluskami lub makaronem, często z dodatkiem śmietany.
Lucyna Ćwierczakiewiczowa w swojej książce kucharskiej 365 obiadów (pierwsze wydanie w 1860 roku) dzieli zupy z grzybów suszonych na kwaśne (z dodatkiem octu) i słodkie (bez octu). Podaje też przepis na zupę ze świeżych pieczarek lub rydzów, zaprawioną zasmażką z mąki i masła. Zaleca podawanie tych zup z krojonymi kluskami[1]. Wincenta Zawadzka w swojej Kucharce litewskiej (pierwsze wydanie 1854) podaje przepis na bezmięsną zupę z suszonych borowików. Zaleca podawać ją z makaronem, kluskami zaparzanymi albo gęstą drobną kaszką, z dodatkiem koperku lub zielonej pietruszki. Jako odmianę proponuje tę samą zupę z dodatkiem wywaru z buraków oraz dużą ilością śmietany, ale podawaną z poszatkowanymi grzybami bądź podsmażanymi pierożkami grzybowymi[2].
Zupa z suszonych grzybów jest w Polsce jedną z typowych potraw wigilijnych[3].
Zupa grzybowa w kuchniach zachodnioeuropejskich na ogół występuje jako zupa krem. Campbell Soup Company rozpoczął produkcję puszkowanej Cream of mushroom soup w 1934 roku[4].
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lucyna Ćwierczakiewiczowa: 365 obiadów. Wyd. na podst. wydania XXIII. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 93. ISBN 83-03-01156-1.
- ↑ Wincenta Zawadzka: Kucharka litewska. Wyd. dziesiąte. Wilno: Józef Zawadzki, 1904, s. 20.
- ↑ Grzegorz Russak. Polska Wigilia. „Mówią Wieki”. 12/09, s. 23, grudzień 2009. ISSN 1230-4018.
- ↑ P.J. Gray, Stanley Hunter: Bear Cookin': The Original Guide to Bear Comfort Foods. Haworth Press Inc., październik 2003, s. 70. ISBN 1-56023-426-1.
