Znak Dziedzictwa Europejskiego
Znak dziedzictwa europejskiego (ang. European Heritage Label; fr. Label du patrimoine européen) przyznawany jest przez Unię Europejską budynkom, dokumentom, muzeom, archiwom, zabytkom lub wydarzeniom, które są postrzegane jako istotne dla tożsamości europejskiej. Programem zarządza Komisja Europejska, a znak przyznawany jest obiektom materialnym i niematerialnym na terenie krajów członkowskich Unii Europejskiej. Uczestnictwo w programie potwierdziło 25 państw członkowskich: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Węgry, Włochy[1].
Do grudnia 2023 roku znak przyznano 60 obiektom[2]. W Polsce Znak otrzymały:
- Konstytucja 3 Maja
- Stocznia Gdańska
- Zabytki Lublina związane z Unią Lubelską
- Cmentarz wojenny nr 123 Łużna-Pustki
- Miejsce Pamięci Narodowej w Łambinowicach
- Wzorcowe osiedle we Wrocławiu (WuWa) wraz z innymi osiedlami Werkbundu.
-
Kazimierz Wojniakowski, Uchwalenie Konstytucji 3 Maja -
Kaplica Trójcy Świętej na Zamku Lubelskim -
Pomnik Unii Lubelskiej na Placu Litewskim w Lublinie -
Historyczna brama Stoczni Gdańskiej -
Cmentarz wojenny nr 123 – Łużna-Pustki -
Jeden z budynków na Osiedlu WUWA
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ How to apply [online], Creative Europe – European Commission, 4 maja 2016 [dostęp 2019-12-17] (ang.).
- ↑ European Heritage Label sites | Culture and Creativity [online], culture.ec.europa.eu [dostęp 2024-01-30] (ang.).