Zjednoczenie Państwowej Komunikacji Samochodowej

Zjednoczenie Państwowej Komunikacji Samochodowej – jednostka organizacyjna Ministerstwa Komunikacji istniejąca w latach 1959–1983, powołana w celu zapewnienia właściwego kierunku rozwoju i koordynacji działalności przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej, stworzenia dla tych przedsiębiorstw właściwych warunków pracy niezbędnych do wykonania planów państwowych. Zjednoczenie działało według zasad rozrachunku gospodarczego i rozliczało się z budżetem centralnym.

Powołanie Zjednoczenia[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1959 r. w sprawie organizacji przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej i powołania Zjednoczenia Państwowej Komunikacji Samochodowej ustanowiono Zjednoczenie[1].

Nadzór nad Zjednoczeniem sprawował Minister Komunikacji.

Zakres działania Zjednoczenia[edytuj | edytuj kod]

Zakres działania Zjednoczenia obejmował:

  • ogólne kierowanie w skali kraju działalnością Państwowej Komunikacji Samochodowej,
  • koordynowania i nadzorowania działalności i organizowania współpracy tych przedsiębiorstw.

W szczególności do zakresu działania należało:

  • opracowywanie zasad i wytycznych rozwoju przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej
  • koordynowanie działalności gospodarczej przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej,
  • opracowywanie w skali krajowej zagadnień z dziedziny finansów, taryf przewozowych, pracy i płacy w przedsiębiorstwach Państwowej Komunikacji Samochodowej oraz ustalanie zasad rachunkowości i sprawozdawczości finansowej,
  • określanie państwowych wskaźników dyrektywnych wynikających z narodowych planów gospodarczych, zgodnych z obowiązującymi przepisami,
  • opiniowanie planów przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej, opracowywanie zbiorczych planów i sprawozdań tych przedsiębiorstw oraz planów wieloletnich Państwowej Komunikacji Samochodowej,
  • ustalania dla przedsiębiorstw rozdzielników taboru samochodowego i artykułów centralnie rozdzielanych oraz sprawy zaopatrzenia przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej w tabor samochodowy i części zamienne, akcesoria, ogumienie, urządzenia obsługowo-naprawcze,
  • redystrybucja środków finansowych przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej,
  • kontrola dochodów przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej,
  • analiza okresowych sprawozdań finansowych przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej i przedstawianie prezydiom wojewódzkich rad narodowych odpowiednich wniosków,
  • dokonywanie centralnych rozliczeń pomiędzy przedsiębiorstwami Państwowej Komunikacji Samochodowej,
  • ustalanie zadań rzeczowo-finansowych dla przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej w zakresie inwestycji scentralizowanych oraz nadzór nad ich działalnością inwestycyjną,
  • ustalanie wytycznych, regulowanie oraz kontrola działalności przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej w zakresie eksploatacyjno-technicznym,
  • organizowanie, koordynowanie i regulowanie działalności spedycyjnej przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej oraz przewozów samochodowych w relacjach krajowych i międzynarodowych,
  • udzielanie przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej pomocy technicznej i organizacyjnej oraz organizowanie szkolenia zawodowego pracowników.

Przedmiot działania Zjednoczenia z 1975 r.[edytuj | edytuj kod]

Przedmiotem działania Zjednoczenia było[2]:

  • prowadzenie krajowego i międzynarodowego publicznego transportu samochodowego i publicznej spedycji,
  • prowadzenie innej działalności związanej z rozwojem i funkcjonowaniem transportu samochodowego i spedycji.

W Zjednoczeniu zgrupowane były przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej i inne jednostki organizacyjne,

Przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej objęte były planem centralnym oraz rozliczały się z budżetem centralnym.

Jednostki szczebla wojewódzkiego[edytuj | edytuj kod]

Zarządzanie w odniesieniu do działalności przedsiębiorstw, wymagało uzgodnienia z właściwymi organami administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, które obejmowały następujące sprawy[2]:

  • projekty sieci linii i układów kursów komunikacji autobusowej związanej z zaspokajaniem lokalnych i wewnątrzregionalnych potrzeb przewozowych,
  • ustalenia zadań dotyczących przewozu ziemiopłodów w szczytowych okresach przewozowych,
  • kolejności realizacji inwestycji związanych z budową obiektów zaplecza eksploatacyjnego i technicznego, przy równoczesnym zapewnieniu ze strony terenowych organów administracji państwowej niezbędnej pomocy w wykonaniu tych inwestycji.

Jednostki organizacyjne Zjednoczenia[edytuj | edytuj kod]

Przedsiębiorstwa zgrupowane[2]
Jednostki podporządkowane[2]
  • Biuro Projektów Państwowej Komunikacji Samochodowej we Wrocławiu,
  • Centralna Składnica Zaopatrzenia PKS w Kielcach,
  • Ośrodek Zmechanizowanych Obliczeń PKS w Częstochowie,
  • Ośrodek Zmechanizowanych Obliczeń PKS w Poznaniu,
  • Ośrodek Szkolenia Zawodowego Kierowców PKS w Gdańsku,
  • Ośrodek Szkolenia Zawodowego Kierowców PKS w Łodzi,
  • Ośrodek Szkolenia Zawodowego Kierowców PKS w Poznaniu.

Zniesienie Zjednoczenia[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1983 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów i Prezydium Rządu, ogłoszonych w Monitorze Polskim zlikwidowano Zjednoczenie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr 23 Rady Ministrów z dnia 5 stycznia 1959 r. w sprawie organizacji przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej i powołania Zjednoczenia Państwowej Komunikacji Samochodowej. M.P. z 1959 r. nr 13, poz. 43.
  2. a b c d Uchwała nr 62 Rady Ministrów z dnia 29 marca 1975 r. w sprawie organizacji i zakresu działania Zjednoczenia Państwowej Komunikacji Samochodowej. M.P. z 1975 r. nr 12, poz. 65.
  3. Uchwała nr 108 Rady Ministrów z dnia 25 sierpnia 1983 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów i Prezydium Rządu, ogłoszonych w Monitorze Polskim. M.P. z 1983 r. nr 30, poz. 160.