Ziemia Coatsów

Ziemia Coatsów
Coats Land
Tierra de Coats
{{{alt grafiki}}}
Ziemia Coatsów na mapie Brytyjskiego Terytorium Antarktycznego
Terytorium

 Antarktyda

Miejscowości

brak
stacje polarne:

Wydarzenia historyczne

Odkrycia i badania Antarktyki

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ziemia Coatsów”
Ziemia77°00′S 27°30′W/-77,000000 -27,500000
Góry Shackletona (2011)
Brytyjska stacja badawcza Halley (2012)

Ziemia Coatsów[1] (ang. Coats Land, hiszp. Tierra de Coats[1]) – region w Antarktydzie Wschodniej nad południowo-wschodnim brzegiem Morza Weddella, między Ziemią Królowej Maud na wschodzie a Lodowcem Szelfowym Filchnera na południowym zachodzie.

Znajdują się tu dwie stacje badawcze – argentyńska Belgrano II i brytyjska Halley.

Roszczenia terytorialne wobec wschodniej części Ziemi Coatsów wysuwa Norwegia, zachodniej Argentyna a wobec środkowej Wielka Brytania.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Ziemia Coatsów została nazwana na cześć braci Jamesa Coatsa (1841–1912) i Andrew Coatsa (1862–1930), których przedsiębiorstwa wsparły finansowo Szkocką Narodową Wyprawę Antarktyczną (ang. Scottish National Antarctic Expedition, SNAE) w latach 1902–1904[2][3].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Region w Antarktydzie Wschodniej nad południowo-wschodnim brzegiem Morza Weddella, między Ziemią Królowej Maud na wschodzie a Lodowcem Szelfowym Filchnera na południowym zachodzie[4]. Rozciąga się przez około 500 km[4] z północnego wschodu na południowy zachód między 20°00'W a 36°00'W[5].

Obejmuje wybrzeża — Leopolda i Cairda[4]. Główne wzniesienia to Theron Mountains, Góry Shackletona i Whichaway Nunataks[6].

Na Ziemi Coatsów znajdują się argentyńska stacja badawcza Belgrano II i brytyjska Halley[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Północno-wschodnia część Ziemi Coatsów została odkryta przez Williama Speirsa Bruce’a (1867–1921), kierownika Szkockiej Narodowej Wyprawy Antarktycznej (ang. Scottish National Antarctic Expedition, SNAE) w latach 1902–1904[5]. 3 marca 1904 roku Bruce dostrzegł ze statku ląd, który nazwał Ziemią Coatsów[2]. W latach 1911–1912 Druga Niemiecka Wyprawa Antarktyczna (niem. Zweite Deutsche Antarktisexpedition) odkryła dalsze tereny Ziemi Coatsów na zachodzie[2]. W grudniu 1914 roku i w styczniu roku 1915 Ernest Shackleton (1874–1922) odkrył tereny na południu[5].

W 1957 roku Trans-Antarktyczna Ekspedycja Wspólnoty Narodów (ang. Commonwealth Trans-Antarctic Expedition) przeprowadziła badania w regionie Theron Mountains, Góry Shackletona i Whichaway Nunataks[6].

Polityka[edytuj | edytuj kod]

Roszczenia do wschodniej części Ziemi Coatsów wysuwa Norwegia, do zachodniej Argentyna a do środkowej Wielka Brytania[4]. Wraz z podpisaniem Układu Antarktycznego, roszczenia te zostały „zamrożone”[7][a]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Na mocy Artykułu 4 Układu Antarktycznego żadne z państw nie może zgłaszać w czasie obowiązywania traktatu roszczeń terytorialnych, a roszczenia, które zostały zgłoszone przed wejściem w życie traktatu, nie zostały nim ani anulowane, ani zanegowane; zob. Boczek 2005 ↓, s. 205.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]