Zielony Sztandar

Zielony Sztandar – polski tygodnik związany z ruchem ludowym, wydawany od 1931 roku. Od 2019 roku dwutygodnik^[1], a od października 2022 miesięcznik.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zielony Sztandar powstał jako tygodnik związany ze Stronnictwem Ludowym (Stronnictwo Ludowe powstało z połączenia PSL Piast, PSL Wyzwolenie i Stronnictwa Chłopskiego) i wydawany był w latach 1931–1939. Redaktorem pisma był Maciej Rataj. Po wybuchu II wojny światowej tygodnik został zawieszony 3 września 1939 roku. Za kontynuację pisma w latach okupacji można uznać wydawany na przełomie 1942 i 1943 roku w Londynie przez grupę działaczy ludowych dwutygodnik w języku polskim i angielskim „Zielony Sztandar – The Green Banner”. W kraju wznowiono wydawanie pisma 17 września 1944 roku w Lublinie, od 1945 roku w Łodzi, a od 1946 w Warszawie. Stał się organem Naczelnego Komitetu Wykonawczego prokomunistycznego Stronnictwa Ludowego. Od 1949 roku był periodykiem Naczelnego Komitetu Wykonawczego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W latach 1956–1988 wydawany dwa razy w tygodniu. W 1990 roku został przejęty przez Polskie Stronnictwo Ludowe.

Wydawcą „Zielonego Sztandaru” było przez wiele lat Wydawnictwo Ludowe Sp. z o.o., a od 2017 r. jest Green Light Media Sp. z o.o.^[2][3]. Redaktorem naczelnym pisma jest Robert Matejuk^[4].

W 2011 roku „Zielony Sztandar” obchodził jubileusz 80-lecia (1931–2011). Z tej okazji został powołany Honorowy Komitet ds. Obchodów Jubileuszu 80 lat „Zielonego Sztandaru” w skład którego weszło 80 osób. Jego przewodniczącym został Waldemar Pawlak, a wiceprzewodniczącymi Władysław Bartoszewski oraz Henryk Strzelecki. Powołano również Roboczy Zespół Redakcyjny Honorowego Komitetu ds. Obchodów Jubileuszu 80 lat „Zielonego Sztandaru”, którego przewodniczącym został Rafał Zarycz, a wiceprzewodniczącymi Teofil Józef Stanisławski oraz Łukasz Krawcewicz. Komitet ten przygotował specjalny, historyczny numer jubileuszowy „Zielonego Sztandaru” z okazji 80-lecia gazety.

W 2014 roku Zielony Sztandar zaczął być wydawany także w wersji multimedialnej^[5][6].

Od 2019 roku ukazywał się jako dwutygodnik, a od października 2022 jako miesięcznik^[7].

Redaktorzy naczelni[edytuj | edytuj kod]

• Maciej Rataj (1931–1939)
• Stanisław Ziemak (1944)
• Jan Aleksander Król (1945–1946)
• Kazimierz Korcelli (1946)
• Władysław Kowalski (1946–1947)
• Andrzej Waleron (1947–1948)
• Henryk Dzendzel (1948–1949)
• Stanisław Jagiełło (1950–1951)
• Jan Szkop (1951–1956)
• Mieczysław Grad (1956–1968)
• Feliks Starzec (1968–1974)
• Izydor Adamski (1974–1980)
• Tadeusz Kisielewski (1980–1981)
• Edward Gołębiowski (1982–1983)
• Waldemar Winkiel (1983–1984)
• Adam Orłowski (1984–1986)
• Eugeniusz Jabłoński (1986–1989)
• Paweł Popiak (1989–1997)
• Jan Odorczuk (1997)
• Ryszard Miazek (1998–2000)
• Jolanta Ball (2000–2002)
• Michał Mońko (2002)
• Walentyna Rakiel-Czarnecka (2002–2003)
• Krzysztof Lewandowski (2003)
• Magdalena Foland (2004–2005)
• Ryszard Janusz Baj (2005–2006)
• Robert Matejuk (od 2006)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Twórczość prasowa Stanisława Cata-Mackiewicza na łamach wileńskiego „Słowa” w latach 1922 – 1926.
• Hasło w encyklopedii WIEM

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Strona internetowa „Zielonego Sztandaru”
• Zielony Sztandar w katalogu Biblioteki Narodowej