Zieleń miejska w Gliwicach

Zieleń miejska w Gliwicach

Parki[edytuj | edytuj kod]

• Park im. Bolesława Chrobrego – 10,1341 ha^[1]
• Park Starokozielski – 5,9868 ha^[1]
• Park im. Fryderyka Chopina – 5,874554 ha^[1]
• Park Plac Grunwaldzki - 4,8533 ha^[1]
• Park Szwajcaria – 4,4442 ha^[1]

Lasy[edytuj | edytuj kod]

Lasy:

• Las Łabędzki
• Las Żernicki
• Las Żyznawa - las sosnowy^[2].

Lasy komunalny:

• Park Kultury i Wypoczynku – 197,6026 ha^[3]
• Las komunalny przy ul. Oriona^[4]

Rezerwaty przyrody:

• Las Dąbrowa – 76,63 ha^[5]

Aleje i ulice[edytuj | edytuj kod]

• Ulica Adama Mickiewicza – osiedle powstałe w pobliżu ulicy inspirowane było ideą miasta-ogrodu Ebenezera Howarda i do dzisiaj zachowało swój oryginalny kształt.

Inne[edytuj | edytuj kod]

• Cmentarze – 44,8 ha (2010)^[6]
• Zieleńce – 101,65 ha (2010)^[6]
• Zieleń uliczna – 61,1 ha (2010)^[6]
• Zieleń osiedlowa – 278,5 ha (2010)^[6]
• Żywopłoty - 95370 m (2010)^[6]

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XVI wieku część gliwickich murów przekształcono w ogrody, a w mieście znacznie zwiększyła się ilość zieleni^[7].

W XVII wieku do Starych Gliwic należał Las Łabędzki, Las Dąbrowa oraz obecnie już nieistniejący las olchowy, ciągnący się od Niepaszyc do majątku Gardel. Wokół miasta rozciągały się ogrody, chmielniki i stawy hodowlane^[8].

Archiwum rejencji opolskiej z lat 1814-17 wspomina, że lasy miejskie Gliwic składały się z trzech obwodów: Siorek, Stary Las i las Żernicki^[4].

W drugiej połowie XIX wieku rozwój Gliwic oparto o koncepcję „miasta-ogrodu” – rejony zamieszkane miały być usytuowane wśród zieleni. Istotną rolę w tych planach odgrywała Palmiarnia Miejska i Las Miejski^[9].

W 1945 roku zmieniono nazwy niemieckie na polskie:

• Stadtwald (las miejski) - Park Kultury i Wypoczynku^[10]
• Kaiser-Wilhelm Park - Park Bolesława Chrobrego^[11]

W 1992 roku utworzono lasy komunalne przy ul. Oriona i Chorzowskiej^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]