Zbrodnie w Leonówce
 Położenie Leonówki na austro-węgierskiej mapie sztabowej z ok. 1910[1] | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Miejsce | Leonówka |
| Data | sierpień 1943 |
| Liczba zabitych | około 190 |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 50°45′25,8″N 26°37′05,2″E/50,757167 26,618111 | |
Zbrodnie w Leonówce – zbrodnie dokonane przez partyzantów Ukraińskiej Powstańczej Armii w kolonii Leonówka, położonej w gminie Tuczyn w powiecie rówieńskim województwa wołyńskiego, podczas rzezi wołyńskiej. Na początku sierpnia 1943 roku w różnych okolicznościach zamordowano w Leonówce około 190 Polaków.
W nocy z 1 na 2 sierpnia 1943 roku Leonówka, w której mieszkało około 300 Polaków i kilka rodzin ukraińskich, została otoczona przez 100-osobowy oddział UPA przybyły od strony wsi Żelanka. Upowcy wrzucali do izb granaty, wchodzili do domów i mordowali ich mieszkańców. Do uciekających strzelano; wszystkie zabudowania zostały podpalone. Szacuje się, że zabito około 150 osób[2]. Około godziny 2 w nocy oddział ukraiński opuścił spaloną miejscowość.
2 lub 3 sierpnia 1943 roku grupa upowców na koniach zatrzymała przejeżdżających przez Leonówkę polskich uchodźców ze wsi Kudranka. Polakom odebrano przewożone mienie, doprowadzono do pobliskiego lasu i tam wymordowano. Zginęły 42 osoby[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Komplet austro-węgierskich map w skali 1:200 z roku 1910
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 715, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo..., op. cit., ss. 715-716
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
