Zbigniew Wesołowski
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1933 |
|---|---|
| Data śmierci | 27 lutego 2024 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: dynamika ośrodka ciągłego, laserowe technologie metali | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | 1971 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek rzeczywisty |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | |
| Dyrektor | |
| Jednostka naukowo-badawcza | Centrum Laserowych Technologii Metali im. Henryka Frąckiewicza |
| Okres spraw. | 2000–2008 |
| Odznaczenia | |
  | |
Zbigniew Łucjan Wesołowski (ur. 7 stycznia 1933 w Luboszu[1], zm. 27 lutego 2024[2][3]) – polski inżynier mechanik, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny i w latach 2000–2008 dyrektor Centrum Laserowych Technologii Metali im. Henryka Frąckiewicza Politechniki Świętokrzyskiej i Polskiej Akademii Nauk, od 2010 członek rzeczywisty PAN.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1957 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Doktoryzował się w 1962 w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN w oparciu o badania dotyczące stateczności rozciąganego pręta. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1966 w IPPT PAN na podstawie badań modelu ciała przenoszącego naprężenia momentowe. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1971, a zwyczajnego w 1978[4].
Był pracownikiem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, w latach 1975–1980 pełnił funkcję zastępcy dyrektora tej jednostki. W IPPT PAN kierował także Pracownią Podstaw Fizyki Ośrodków Ciągłych (1969–1970), Pracownią Mechaniki Ośrodków Sprężystych (1971–1984) i Zakładem Aeroakustyki (1984–1990)[4].
Objął stanowisko profesora zwyczajnego Politechniki Świętokrzyskiej. Pełnił funkcję dyrektora (2000–2008) i zastępcy dyrektora (1996–2000) Centrum Laserowych Technologii Metali im. Henryka Frąckiewicza PŚk i PAN. W latach 1995–2007 kierował także Katedrą Przemysłowych Systemów Laserowych[5]. Wykładał również na Politechnice Warszawskiej, Politechnice Poznańskiej, Uniwersytecie Warszawskim i Universität Stuttgart[4].
W 1989 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a w 2010 członkiem rzeczywistym PAN[5].
Specjalizuje się w dynamice ośrodka ciągłego, laserowych technologiach metali, akustyce i budowie maszyn[1][6]. Opublikował ok. 160 prac[1]. Otrzymał Nagrodę im. M.T. Hubera (1968) i nagrodę sekretarza naukowego PAN (1972). W latach 1969–1990 wypromował 12 doktorów. Był redaktorem naczelnym czasopism naukowych: „Zagadnienia Drgań Nieliniowych” (1984–1994) i „Journal of Technical Physics” (1989–1993)[4]. W latach 1991–1994 był przewodniczącym rady naukowej Ośrodka Informacji Naukowej PAN[5]. Został członkiem kilku towarzystw naukowych, m.in. Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej[4].
W 2002, w uznaniu wybitnych zasług w działalności naukowej i dydaktycznej, za osiągnięcia w pracy zawodowej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7]. Otrzymał również Złoty Krzyż Zasługi (1979)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Krzysztof Pikoń, Agnieszka Sokołowska, Krystyna Pikoń: Złota księga nauk technicznych 2011. Gliwice: Mastermedia, 2011, s. 437.
- ↑ Zbigniew Wesołowski, Warszawa, 01.03.2024 - kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-03-01].
- ↑ https://pan.pl/zmarl-prof-zbigniew-wesolowski/
- ↑ a b c d e f Prof. dr hab. inż. Zbigniew Wesołowski, czł. kor. PAN. tu.kielce.pl. [dostęp 2018-04-20].
- ↑ a b c Wesołowski, Zbigniew. czlonkowie.pan.pl. [dostęp 2018-04-20].
- ↑ Prof. zw. dr hab. c Zbigniew Wesołowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-04-20].[martwy link]
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 sierpnia 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 778).