Zbigniew Gut

Zbigniew Gut
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1949
Wymiarki

Data i miejsce śmierci

27 marca 2010
Saint-Jean-de-Maurienne

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1962–1966 Iskra Wymiarki
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1968 Promień Żary
1968–1974 Odra Opole
1974–1979 Lech Poznań 80 (0)
1980–1981 Paris FC 10 (0)
1981–1982 Stade Français 1 (0)
1982–1984 Red Star 93 39 (0)
1985–1987 Saint-Jean de Maurienne
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1972–1974  Polska 11 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Monachium 1972 Piłka nożna
Mistrzostwa świata
III miejsce RFN 1974 piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Zbigniew Gut (ur. 17 kwietnia 1949 w Wymiarkach, zm. 27 marca 2010 w Saint-Jean-de-Maurienne[1]) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy. 11-krotny reprezentant Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Gut w czasie kariery piłkarskiej był obrońcą takich klubów jak: Iskra Wymiarki, Promień Żary, Odra Opole i Lech Poznań. Młodziutkiego trampkarza „wypatrzył” trener Otmętu Krapkowice, b. piłkarz opolskiej Odry (podczas meczu w Żarach) Zbigniew Bania. Jemu i Ryszardowi Brożkowi (działacz Odry) zawdzięcza piłkarski awans. W 1979 roku, wyjechał kontynuować karierę piłkarską do Francji. Grał tam m.in. w Paris FC, Stade Français, Red Star 93 i Saint-Jean de Maurienne. Karierę piłkarską zakończył w 1987 roku. Wyróżniał się szybkością (100 m biegał w 11 sekund, skakał w dal ponad 7 m) i wielką pracowitością[2].

Reprezentacja Polski[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji narodowej rozegrał 11 spotkań. Debiutował w meczu z NRD w 1972. 7 sierpnia 1972 Kazimierz Górski zaliczył go do grona drużyny olimpijskiej, z którą zdobył złoty medal olimpijski na Olimpiadzie w Monachium. Zakończył karierę reprezentacyjną w spotkaniu ze Szwecją podczas Mundialu 1974[2].

Wystąpił na mistrzostwach świata w RFN (1974). W podstawowej jedenastce zagrał tylko raz – w meczu ze Szwecją (w miejsce Musiała ukaranego za niesubordynację przez trenera Górskiego), który zakończył jego reprezentacyjną karierę (wcześniej wystąpił w meczu z Haiti, w sumie na MŚ zagrał 109 minut)[2].

lp. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał Uwagi
1. 1 września 1972 Norymberga  NRD
2-1
IO 1972
90'
2. 3 września 1972 Ratyzbona  Dania
1-1
IO 1972
od 68'
3. 5 września 1972 Augsburg  ZSRR
2-1
IO 1972
do 68'
4. 10 września 1972 Monachium  Węgry
2-1
IO 1972
90'
5. 15 października 1972 Bydgoszcz  Czechosłowacja
3-0
towarzyski
90'
6. 28 marca 1973 Cardiff  Walia
0-2
elim. MŚ 1974
90'
7. 10 października 1973 Rotterdam  Holandia
1-1
towarzyski
od 46'
8. 21 października 1973 Dublin  Irlandia
0-1
towarzyski
90'
9. 17 kwietnia 1974 Liège  Belgia
1-1
towarzyski
90'
10. 19 czerwca 1974 Monachium  Haiti
7-0
MŚ 1974
od 72'
11. 26 czerwca 1974 Stuttgart  Szwecja
1-0
MŚ 1974
90'

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 27 marca 2010 roku we francuskim Saint-Jean-de-Maurienne, gdzie mieszkał od lat, w wieku 60 lat.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Roman Stęporowski. Zmarł piłkarz Zbigniew Gut, jedyny opolski mistrz olimpijski, 'orzeł Górskiego'. „Nowa Trybuna Opolska”, 2010-03-30. Opole: Pro Media sp. z o.o.. ISSN 1230-6134. [dostęp 2010-03-30]. (pol.). 
  2. a b c Zbigniew Gut – Polski Komitet Olimpijski [online], olimpijski.pl [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  3. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 
  4. Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]