Zachariasz Retor

Zachariasz Retor
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

V wiek
Gaza

Data śmierci

przed 553

Język

grecki

Dziedzina sztuki

filozof, teolog, retor, historyk

Ważne dzieła
  • Ammonios
  • Historia Kościoła
Multimedia w Wikimedia Commons
Ammonius

Zachariasz Retor także Zachariasz z Gazy lub Zachariasz Scholastyk[a] (zm. przed 553) – bizantyński pisarz, teolog, filozof, prawnik, historyk i retor.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Zachariasz urodził się około połowy V wieku w Gazie. Był uczniem Piotra z Iberii, pomiędzy 485 a 487 rokiem studiował filozofię w Aleksandrii, u neoplatonika Amoniusza syna Hermiasza[1][2]. Wykonywał praktykę adwokacką w Konstantynopolu lub w Berytos (stąd przydomek „Scholastyk”). Początkowo monofizyta, nawrócił się na ortodoksję. Został biskupem Mityleny na Lesbos. Wziął udział w soborze konstantynopolitańskim zwołanym przeciw monofizytom w 536 roku. Musiał umrzeć przed 553 rokiem skoro na soborze z 553 roku, jako biskup Mityleny, wymieniony jest Palladiusz[1][3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Zachariasz jest autorem biografii swego mistrza Piotra z Iberii i pustelnika Izajasza, a także zachowanego w języku syryjskim Żywota Sewera z Antiochii. Jest współautorem syryjskiej Historii świata doprowadzonej do roku 568/569. Spod jego pióra wyszły księgi od 3. do 6. dotyczące historii Kościoła w latach 450-490. Napisał je na życzenie urzędnika cesarskiego Eupraksiosa, który prosił go o poinformowanie o losach Kościoła od soboru chalcedońskiego. Wedle świadectwa Ewagriusza Scholastyka, wielokrotnie wyraża się w nim przychylnie o nestorianach. Z jego pisma Przeciw manichejczykom zachował się jedynie duży fragment[1].

W całości natomiast zachował się jego dialog Ammonios, w którym w formie rozmowy roztrząsa zagadnienie stworzoności świata[1], w dyspucie toczonej w kościele w Berytos pomiędzy Scholastykiem a Amoniuszem. Po śmierci Amoniusza Zachariasz zrewidował tekst dialogu dodając ekskurs w formie rozmowy z filozofem i medykiem Gesjuszem. Dialog mający formę platońską nie może być traktowany jako zapis historycznej rozmowy. Zachariasz obszernie cytuje w niej Platona i sofistów, a po argumenty sięga głównie do Teofrasta Eneasza z Gazy, Amoniuszowi raczej nieznanego. Zachariasz przedstawia szkołę Amoniusza jako miejsce walki pomiędzy chrześcijaństwem a pogaństwem. Z tej walki w dialogu Zachariasza zwycięsko wychodzi chrześcijaństwo, Amoniusz milknie zawstydzony[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ T. Sinko nazywa go „Zachariaszem z Gazy” lub „Scholastykiem” (Literatura grecka, t. 3 cz. 2, s. 293), E. Gilson „Zachariaszem Retorem” (Historia filozofii chrześcijańskiej w wiekach średnich, s. 543), A. P. Knöpfler „Zachariaszem z Mityleny” od miejsca sprawowania biskupstwa (Encyklopedja kościelna, t. XXXII, s. 463)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Sinko 1951 ↓, s. 293.
  2. ↑ a b Blank 2017 ↓, 1.1.
  3. ↑ Knöpfler 1951 ↓, s. 463.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. H. Armstrong (red.): The Cambridge History of Late Greek and Early Medieval Philosophy. Cambridge: Cambridge University Press, 2008. ISBN 978-0-521-04054-9.
  • David Blank, Ammonius, Edward N. Zalta (red.), [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, Winter 2017 Edition, Metaphysics Research Lab, Stanford University, 10 listopada 2017, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-21] (ang.).
  • Étienne Gilson: Historia filozofii chrześcijańskiej w wiekach średnich. Warszawa: Wydawnictwo Pax, 1987.
  • A.P. Knöpfler, Zachariasz z Mityleny, [w:] Encyklopedja kościelna, podług teologicznej encyklopedji Wetzera i Weltego, z licznemi jej dopełnieniami, t. XXXII, K. Miecznikowski, Płock 1913 [dostęp 2013-12-05].
  • Tadeusz Sinko: Zarys historii literatury greckiej. T. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  • Tadeusz Sinko: Literatura grecka. T. 3 Cz. 1, Literatura grecka za cesarstwa rzymskiego (wiek I-III n.e.). Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1951.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zachariasz_Retor&oldid=71549965”