Zabytek nieruchomy
Zabytek nieruchomy – polski zabytek (zob. ochrona zabytków w Polsce), odnotowywany w rejestrze zabytków, w księdze-kategorii A[1].
Według ustawowej definicji jest to: nieruchomość, jej część lub zespół nieruchomości[2] będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową[2].
Wybrane rodzaje zabytków nieruchomych: urbanistyczne, sakralne (np. kościoły), obronne, przemysłowe, gospodarcze, mieszkalne (w tym dwory i pałace), obiekty użyteczności publicznej, obiekty komunikacyjne, cmentarze, zieleń, mała architektura[3]. Liczba zabytków nieruchomych w Polsce wynosi 79939 (stan na 10 lipca 2023)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Małgorzata Rozbicka (red.), Raport o stanie zachowania zabytków nieruchomych w Polsce. Zabytki wpisane do rejestru zabytków (księgi rejestru A i C), Warszawa: Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2017, s. 24, ISBN 978-83-63260-93-4.
- ↑ a b Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami. - Dz.U.2022.840 t.j. [online], OpenLEX [dostęp 2022-06-25] (pol.).
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych [online], dane.gov.pl, 10 lipca 2023 [dostęp 2023-09-17].