Yui Kamiji

Yui Kamiji
Ilustracja
Yui Kamiji w 2014 roku
Państwo

 Japonia

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1994
Akashi

Gra

leworęczna

Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu

1 (19 maja 2014)

Australian Open

W (2017, 2020)

Roland Garros

W (2014, 2017, 2018, 2020)

Wimbledon

F (2022)

US Open

W (2014, 2017)

Gra podwójna
Najwyżej w rankingu

1 (9 czerwca 2014)

Australian Open

W (2014–2016, 2018, 2020)

Roland Garros

W (2014, 2016, 2017)

Wimbledon

W (2014–2018, 2021, 2022)

US Open

W (2014, 2018, 2020)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Igrzyska paraolimpijskie
srebro Tokio 2020 gra pojedyncza
brąz Rio de Janeiro 2016 gra pojedyncza
brąz Tokio 2020 gra podwójna
Igrzyska paraazjatyckie
złoto Dżakarta 2018 gra pojedyncza
srebro Inczon 2014 gra podwójna
srebro Dżakarta 2018 gra podwójna
brąz Inczon 2014 gra pojedyncza

Yui Kamiji (jap. 上地 結衣 Kamiji Yui; ur. 24 kwietnia 1994 w Akashi[1])japońska niepełnosprawna tenisistka, medalistka igrzysk paraolimpijskich z Rio de Janeiro (2016) i Tokio (2020), medalistka igrzysk paraazjatyckich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grę w tenisa rozpoczęła w wieku jedenastu lat[2]. Była liderką rankingu juniorskiego[1].

W 2014 roku triumfowała we wszystkich turniejach wielkoszlemowych w grze podwójnej kobiet na wózkach, zdobywając w ten sposób Klasycznego Wielkiego Szlema[3].

Na Letnich Igrzyskach Paraolimpijskich 2016 pełniła funkcję chorążego reprezentacji Japonii. W zawodach gry pojedynczej zdobyła brązowy medal[3]. Na kolejnych igrzyskach, w Tokio, wywalczyła srebrny medal w singlu i brązowy w deblu.

W 2017 roku po raz drugi w karierze otrzymała od Międzynarodowej Federacji Tenisowej tytuł mistrzyni świata[4].

W 2018 roku zdobyła złoty medal w grze pojedynczej na igrzyskach paraazjatyckich w Dżakarcie[5].

Jej najlepszymi wynikami w kończących sezon mistrzostwach w tenisie na wózkach są zwycięstwa w 2013 roku w singlu oraz w latach 2013–2014 w deblu. Była pierwszą zawodniczką spoza Holandii, która wygrała ten tytuł w singlu[4]. W swojej karierze sięgnęła po 8 zwycięstw wielkoszlemowych w grze pojedynczej: Australian Open – 2; French Open – 4; US Open – 2. W grze podwójnej w Wielkim Szlemie odniosła 18 zwycięstw: Australian Open – 5; French Open – 3; Wimbledon – 7; US Open – 3.

Yui Kamiji osiągnęła pierwszą pozycję w rankingu singlowym 19 maja 2014 roku. Trzy tygodnie później awansowała także na najwyższe miejsce w rankingu deblowym.

Historia występów[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     SFP, SFW, przegrana, wygrana w meczu o trzecie miejsce

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR przegrana w x rundzie

     LQ, przegrana w kwalifikacjach

     RR, przegrana w fazie grupowej

     A, brak startu

     –, impreza nie odbyła się

Występy w Wielkim Szlemie[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Wielkoszlemowe turnieje w singlu na wózkach
Australian Open QF A F F SF W F F W F QF
French Open QF A W SF SF W W F W F F
Wimbledon QF SF SF SF QF F
US Open SF W F W F F F F F

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Wielkoszlemowe turnieje w deblu na wózkach
Australian Open SF A W W W F W SF W SF F
French Open F A W F W W F SF F F F
Wimbledon A F W W W W W SF W W
US Open F W SF SF W SF W F F

Turnieje Masters oraz igrzyska paraolimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Turnieje Masters
singel A W SF RR F F F F F
debel F W W F A A A A RR
Igrzyska paraolimpijskie
singel QF SFW F
debel QF SFP SFW

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Yui Kamiji. International Tennis Federation. [dostęp 2021-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-24)]. (ang.).
  2. Yui Kamiji. Dunlop. [dostęp 2021-02-17]. (ang.).
  3. a b KAMIJI Yui: A gold for the home Games. Tokyo 2020, 2020-10-12. [dostęp 2021-02-17]. (ang.).
  4. a b Yui Kamiji. International Paralympic Committee. [dostęp 2021-02-17]. (ang.).
  5. Yui Kamiji. Forbes. [dostęp 2021-02-17]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]